หนึ่งด้าวฟ้าเดียว

พอพระยาพลเทพดึงดาบออกร่างของขุนแผลงฤทธิ์ก็ทรุดกองกับพื้นขาดใจตายตาเหลือกค้าง ส่วนขันทองก็ทรุดเลือดทะลักอาการสาหัส แต่ยังจ้องหน้าพระยาพลเทพด่า

“เศษสวะยังมีประโยชน์กว่าคนอย่างมึง”

“เศษสวะอย่างกูก็ยังมีลมหายใจ แต่คนดีอย่างมึงกำลังจะตาย” พระยาพลเทพเงื้อดาบสุดแขนจะฟันขันทอง แต่ทันใดนั้นเสียงพันหาญก็ตะโกนขึ้น “พ่อขันทอง” ทำให้พระยาพลเทพชะงักหันมอง วินาทีนั้นเสียงปืนดังขึ้นนัดหนึ่ง กระสุนเจาะเข้ากลางหน้าผากพระยาพลเทพ ร่างพระยาพลเทพร่วงผล็อยทันที

ฝีมือขันทองนั่นเอง ขันทองใช้ปืนที่แมงเม่ามอบให้ยิงพระยาพลเทพตายและตัวเองก็หมดสติไป

ooooooo

ค่ำนี้ม่วงมาบอกข่าวขันทองแก่ครอบครัวที่กระท่อมค่ายพระเจ้าตากว่าเกิดศึกที่จันทบูร ขันทองบาดเจ็บหนักเป็นตายเท่ากันให้แมงเม่ารีบไปกับตน

ที่ห้องหนึ่งในเรือนพระยาจันทบูร หมอตรวจดูอาการของขันทองแล้วบอกพระเจ้าตากว่าอาการหนักหนานักอาจจะอยู่ไม่พ้นวันนี้ แมงเม่าเปิดประตูเข้ามาพอดี พระเจ้าตากเรียกทุกคนออกไปเพราะอยากให้แมงเม่าอยู่ตามลำพังกับขันทองในวาระสุดท้าย

แมงเม่าเอื้อมจับมือขันทองมาแนบแก้มร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น

ขันทองฝันไปขณะหมดสติว่าขุนทองและสาลิกา พ่อกับแม่มาร้องเรียก และโผเข้าหาอย่างดีใจที่ได้เจอกัน ไม่อยากเชื่อว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันอีก

“ต่อไปเราก็จะไม่พรากจากกันอีกแล้วลูกเอ๊ย เพราะพ่อกับแม่จะมารับพ่อขันทองไปอยู่ด้วยกัน”

ในฝันขันทองยิ้มออกมาดีใจอย่างที่สุด

ขณะเดียวกันแมงเม่ายังกุมมือขันทองแนบแก้มร้องไห้รำพัน...

“พี่ขันทองจ๊ะ รู้หรือไม่ว่าฉันเคยคิดว่าไม่อยากให้พี่เป็นขันทีเลย แต่พอพี่ไม่ใช่ขันทีจริงๆฉันกลับทำตัวไม่ถูก อยากให้พี่กลับไปเป็นขันทีตามเดิมดีกว่า แม้แต่ฉันเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่เพลานี้ไม่สำคัญแล้วจ้ะ ไม่ว่าพี่จะเป็นชายแท้หรือขันที ฉันก็ไม่ใส่ใจแล้ว ขอเพียงพี่อยู่กับฉันก็พอ”

พอแมงเม่าพูดขาดคำ ขันทองก็คอพับลงไป

แมงเม่าร้องสุดเสียง “พี่ขันทอง” แมงเม่าตกใจสุดขีดยังคงร้องเรียกไม่ขาดปาก “พี่ขันทอง...พี่ขันทอง...อย่าทิ้งฉันไป พี่ขันทอง...พี่ขันทอง...”

สาลิกาเร่งขันทองให้รีบไปกันเถอะ แต่ขันทองแว่วเสียงเรียก ตนรู้สึกคุ้นหูแต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ให้พ่อกับแม่รอก่อน ตนจะไปตามหาว่าใครเรียก

“คงไม่ได้ดอก พ่อกับแม่ต้องรีบไป รอเจ้าไม่ได้ ในเมื่อเจ้าไม่พร้อมไปกับพ่อกับแม่ก็กลับไปเสียเถิด”

แมงเม่าเสียใจสุดชีวิตตัดพ้อต่อว่าขันทองที่สัญญาว่าจะดูแลปกป้องตนแต่กลับมาทอดทิ้งกัน ร้องไห้ตัดพ้อต่อว่าไปก็ทุบที่หน้าอกขันทองไปบอกให้ฟื้นขึ้นมาถามว่ารู้บ้างไหมว่าพูดแล้วไม่รับผิดชอบทำให้คนอื่นเสียใจเพียงใด