หนึ่งด้าวฟ้าเดียว
ตอนที่ 15
ค่ำนี้พระยาพลเทพเอ่ยกับขุนแผลงฤทธิ์ขณะเดินตรวจความเรียบร้อยของทหารบนกำแพงเมืองว่า
“ทหารเมืองจันทบูรคึกคักเข้มแข็งกันถ้วนทุกคน เห็นเช่นนี้ฉันก็สบายใจ”
ขุนแผลงฤทธิ์ยิ้มร่าบอกว่าท่านเจ้าคุณอย่าห่วงเลย ทัพเรามีความพร้อมเต็มที่ ไม่ว่าพระยาตากจะข้ามน้ำมาหรือถอยทัพกลับก็ไม่พ้นความตายไปได้ พระยาพลเทพกลัวว่าจะถอยทัพกลางคืน ขุนแผลงฤทธิ์บอกว่าตนส่งหน่วยเสือหมอบแมวเซาออกไปแล้ว ไม่ว่าจะเคลื่อนไหวอย่างไรก็ไม่พ้นหูพ้นตาตนไปได้ดอก
“รอบคอบมากท่านขุน ไม่เสียแรงที่เป็นมือขวาของฉัน” พระยาพลเทพตบบ่าขุนแผลงฤทธิ์หัวเราะย่ามใจ “ฉันแทบจะอดใจรอเห็นหัวของพระยาตากกับลูกอ้ายขุนทองมาวางอยู่ตรงหน้าไม่ไหวแล้ว”
ค่ำนี้เองขันทองก็ซุ่มฆ่าทหารจันทบูรตายคนหนึ่ง ส่วนที่เหลือก็ถูกพันหาญกับทหารอีกกลุ่มฆ่าทิ้งโดยมันไม่ทันได้ร้องสักคำ
“พวกเสือหมอบแมวเซาไม่มีเท่านี้แน่ เราต้องกำจัดให้หมดทุกกองไม่ให้มันส่งข่าวไปบอกจันทบูรได้”
“ได้ พ่อขันทอง” พันหาญตอบรับแล้วสั่งทหาร “แยกกันไป”
ตี 3 คืนนี้เอง พระเจ้าตากก็ทรงช้างพังคีรีบัญชรนำทหารเข้ามาประชิดเมือง พอพระเจ้าตากชักปืนสั้นยิงขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณ ขันทองและทุกคนก็โห่ร้องกึกก้องวิ่งบุกโจมตีกำแพงเมืองทันที
ทหารจันทบูรตกใจทำอะไรไม่ถูก พระยาพลเทพก็ตกใจเปิดประตูห้องนอนออกมาพบขุนแผลงฤทธิ์กับพระยาจันทบูรรออยู่หน้าห้อง ถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“อ้ายพระยาตากมันยกทัพมาตีเราแล้ว” พระยาจันทบูรเครียดหนัก
“มันบุกมาเองเลยรึ” พระยาพลเทพยิ้มร้าย “กำลังมันน้อยกว่าเราหลายเท่า เทวดาดลใจให้มันกลับมาหาที่ตายแท้ๆ ท่านขุน บัญชาการป้องกันอย่าให้มันบุกเข้ามาได้ หากมันถอยไปเมื่อใดจงรีบตามไปตีทันที”
ที่กำแพงเมืองทหารจันทบูรยิงปืนใส่ทหารพระเจ้าตากที่บุกเข้ามาไม่ยั้ง ทหารพระเจ้าตากบุกตะลุยเข้ามาอย่างไม่กลัวตาย ความมืดทำให้ทหารจันทบูรยิงเฉี่ยวไปเฉี่ยวมาพลาดเสียเป็นส่วนใหญ่
ในที่สุดทหารพระเจ้าตากก็บุกประชิดกำแพง พอทหารพาดบันไดกับกำแพง ขันทองก็คาบดาบ ปีนบันไดขึ้นไปทันที
การบุกโจมตีของพระเจ้าตากครั้งนี้ แบ่งเป็นสามทัพ ขันทองโจมตีทางด้านซ้ายมีพันหาญเป็นคนนำ หลวงพิชัยโจมตีด้านขวามีติ่นกับผลร่วมทัพ ส่วนพระเจ้าตากทรงช้างอยู่ตรงกลางมีม่วงอยู่ในทัพยังไม่เข้าโจมตี ม่วงรายงานพระเจ้าตากว่าทัพพ่อขุนทองกับทัพหลวงพิชัยบุกทางซ้ายและขวาพร้อมกันแล้ว เราจะบุกเข้าตรงกลางเลยหรือไม่
“ยังก่อน ทัพตรงกลางของจันทบูรยังหนาแน่นอยู่ รอจนกว่ามันจะแยกทัพไปป้องกันทั้งสองทางแล้วค่อยบุกเข้าไป” พระเจ้าตากนิ่งขรึมอย่างมีสมาธิ ใจจดจ่อ
ooooooo
