ตอนที่ 1
“ถ้าไม่ใช่เพราะออกพระราชาข่านคอยปกป้องมันละก็ มีรึมันจะอยู่ถึงป่านฉะนี้ แต่เอ็งคอยดูไปเถิด ข้าจะทำให้มันถูกส่งกลับโต้ระกี่ให้จงได้” หลวงศรีมะโนราชพูดเต็มไปด้วยความเจ็บใจและเกลียดชัง
ooooooo
เมื่อกลับถึงเรือนขันทองในวัง แน่นคุยสบายๆ เยี่ยงแน่นคุยกับขันทองปกติเพราะคิดว่าอยู่กันลำพังไม่มีใครได้ยิน แต่แล้วก็สะดุ้งเฮือกเมื่อออกพระราชาข่านเอื้อมมือมาตะปบไหล่หน้าตาถมึงทึง
ออกพระราชาข่านหยิบมีดโกนหนวดออกมากระแทกลงบนโต๊ะตะคอก
“ข้าบอกแล้วใช่หรือไม่ว่าต้องรอบคอบ จะให้ใครรู้ไม่ได้เป็นอันขาดว่าพวกเอ็งไม่ใช่ขันที แล้วที่ข้าเจอตรงหัวนอนนี่คือกระไร ขันทีต้องใช้มีดโกนเพื่อโกนหนวดด้วยรึ”
แน่นหน้าจ๋อยยอมรับว่าเป็นความผิดของตนเองอย่าโทษขันทองเลย สัญญาว่าคราหน้าจะเก็บให้มิดชิด ไม่หลงลืมอย่างนี้อีก ออกพระราชาข่านไอโขลกๆ พูดอย่างเครียดหนักว่า
“เป็นเพราะเรื่องครานั้นแท้ๆ ข้าถึงต้องตกกระไดพลอยโจนมากับพวกเอ็ง ไม่น่าเลย...ไม่น่าเลยจริงๆ”
ออกพระราชาข่านยิ่งเครียดเมื่อนึกถึงเรื่องในคืนนั้น...คืนที่ตนเผลอฆ่าสิขันทินตายในเรือนแพ...
ooooooo
คืนนั้นที่เรือนแพ ออกพระราชาข่านยื้อแย่งกริชกับสิขันทินจนสิขันทินถูกกริชแทงท้องสิ้นชีวิต ออกพระราชาข่านตกใจกลัวละล่ำละลักบอกว่า “ข้าไม่ได้ตั้งใจ...ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ มัน...มัน...”
ขันทองตั้งสติได้ก่อนบอกออกพระราชาข่านให้ใจเย็นๆ ตอนนี้เราต้องหาทางแก้ไขมิใช่ตื่นกลัว ถามว่าโทษทัณฑ์เรื่องนี้หนักเพียงใด ออกพระราชาข่านบอกว่า ฆ่านักเทศน์ขันทีของราชสำนัก แม้จะยังไม่ได้ถวายตัวรับใช้แต่ก็ต้องถูกตัดหัวสถานเดียว
ขันทองออกอุบายว่าท่านผู้นี้ยังไม่เคยเข้าวัง ถ้าตนปลอมตัวเป็นขันทีผู้นี้เข้าวังไป มิเพียงแต่จะยังสืบความลับได้ต่อไปตามเดิม หากยังช่วยคุณพระให้มิต้องรับโทษได้อีกด้วย แต่หากมิทำเช่นนั้นคุณพระก็ต้องรับโทษและพวกเราก็หมดโอกาสที่จะสืบความลับด้วย
พันหาญเห็นพ้องกับขันทองแต่ขันทีที่มาใหม่คราวนี้มีสองคนไม่ใช่หรือ ขันทองตกใจบอกพันหาญว่าเราจะฆ่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยไม่ได้เป็นอันขาด
“แต่ถ้าไม่ทำ แผนนี้ก็ไม่มีทางสำเร็จ พ่อขันทองคิดรึว่าขันทีอีกคนจะยอมปกปิดเรื่องนี้ให้เรา” พันหาญติง ขันทองจะทักท้วง พันหาญชิงตัดบทว่า “บาปกรรมทั้งหมด น้าจะรับไว้เอง นับแต่นี้ไป พ่อขันทองกับอ้ายแน่นตั้งใจสืบความลับให้ดีก็แล้วกัน”
พันหาญหยิบกริชเปื้อนเลือดเดินออกจากห้องไป ขันทองไม่สบายใจอย่างยิ่งที่การทำงานครั้งนี้ทำให้ต้องมีผู้บริสุทธิ์ตายเยี่ยงนี้ ส่วนออกพระราชาข่านเหลือบมองศพสิขันทินอย่างหวาดกลัว...
ออกพระราชาข่านคิดถึงเหตุการณ์คืนนั้นแล้ว
ยิ่งเครียดหนัก บอกว่าตนไม่ควรรับสินบนแต่แรกเลย ทุกวันนี้ไม่เคยข่มตาหลับสนิทได้เลยแม้สักคืนเดียว ขันทองเอ่ยอย่างไม่สบายใจว่าพวกเราทำให้คุณพระเดือดร้อน แต่เราพยายามทำอย่างดีที่สุดแล้ว กฎเกณฑ์ในวังพวกเราก็มิเคยผิดพลาด พูดเหมือนสัญญาว่า