นางบาป
ตอนที่ 9
ระหว่างที่รินนั่งกินข้าวเที่ยงกับบอล พายเข้ามานั่งข้างๆ ขอโทษเรื่องข่าว ทั้งหมดเป็นฝีมือเธอเอง เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงทำแบบนั้น ตอนนั้นเธอรู้สึกเสียใจน้อยใจที่พี่ปาลชอบพี่ริน
“แต่ดูสิคะทั้งๆที่พายทำเรื่องแย่ๆแบบนั้น พี่รินกับพี่ปาลไม่มีใครให้ร้ายพายเลย พายนี่แย่จริงๆนะคะ”
“ไม่หรอกค่ะ อย่าคิดมากเลย เรื่องมันผ่านไปแล้ว รินก็ไม่ได้โกรธอะไรพายด้วย”
“พายสัญญา พายจะไม่ทำอะไรไร้สติแบบนั้นอีกแล้ว ส่วนเรื่องพี่ปาล...พายก็ยังทำใจไม่ได้หรอกนะ แต่พายอายและพายก็คิดว่าพายไม่เหมาะกับคนดีอย่างพี่ปาลเขา คนที่เหมาะกับพี่ปาลก็คือพี่ริน”
“ไม่หรอกค่ะพาย รินกับปาลก็เป็นแค่เพื่อนกันไม่มีอะไร”
“พี่รินไม่ต้องพยายามทำให้พายสบายใจอะไรแล้วค่ะ” สองสาวยิ้มให้กันอย่างฉันมิตร...
ในเวลาต่อมาขณะที่เดือนกับยุพดีกำลังขนของลงจากรถ รินเดินผ่านมาพอดี ยุพดีหันมาเห็นก็ร้องทัก เธอทักสองแม่ลูกตอบ โดยที่เดือนเงยหน้าจากถือของมองรินและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เธอประหลาดใจมาก
“เอ่อ เรื่องที่ทิ้งกองไปแม่ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ”
“แม่จะขอโทษทำไม แม่ไม่ใช่คนที่ทิ้งกอง เดือนต่างหาก ขอโทษด้วยนะคะรินสำหรับทุกอย่าง”
“ช่างมันเถอะค่ะ เดือนอย่าคิดมากเลย รินขอไป เคลียร์กับสวัสดิการแป๊บนะคะ”
ยุพดีชวนเดือนให้เอาอาหารไปให้กิฟท์ด้วยกันแล้วผละจากรินไปหากิฟท์ที่ยืนเช็กเฟรมอยู่ เธอเห็นสองแม่ลูกก็ร้องทัก ดีใจที่เห็นเดือนกลับมาช่วยงานอีกครั้ง
“มื้อนี้แม่ทำน้ำพริกชาววังมาให้ด้วยนะคะ รับรองทุกคนถูกปากแน่”
กิฟท์เข้ามากอดยุพดีอย่างออดอ้อน “คุณแม่ขาถ้าปิดกล้องแล้ว กิฟท์ขอไปกินข้าวฝีมือคุณแม่บ้างนะคะ มันอร่อยมันถูกปากยังไงไม่รู้ ยังกับเคยกินมาตั้งแต่ชาติปางไหน”
“ได้สิคะคุณกิฟท์”
“แม่ขา กิฟท์บอกแล้วไงคะไม่เรียกคุณ”
เดือนเห็นในจอมอนิเตอร์เป็นฉากวางยาพิษที่เพิ่งถ่ายเสร็จ ขอดูด้วยคน เป็นฉากตอนพายในบทหยาดวางยาพิษคุณกำไล ยุพดีเห็นภาพในจอมือไม้สั่น ผีหยดปรากฏตัวขึ้น เห็นแม่เยื้อนในคราบยุพดีก็ไม่พอใจ เดินรอบแม่ตัวเองอย่างเอาเรื่อง ยุพดีรับรู้ได้ถึงความน่าสะพรึงของผีหยดมือไม้สั่นจานหล่นแตก เดือนรีบเข้ามาดู
“แม่...แม่โอเคไหม”
ยุพดีปากคอสั่น รีบก้มเก็บจาน อารามรีบร้อนเศษจานบาดมือเลือดซิบ
ooooooo
วิษณุแวะไปหาหลวงพ่อที่กำลังก่ออิฐทำแปลงสวนผักอยู่ที่ลานหลังวัด
“หลวงพ่อครับทำไมเมื่อเราเจอคำตอบที่เราตามหา เรากลับถึงไม่สบายใจขึ้นเลย”
“แล้วคำตอบนั้นมันบอกโยมว่าอย่างไร”
