นางบาป
ตอนที่ 12
“ไม่ได้เป็นอะไรมาก หมอบอกว่ากระดูกข้อมือหักเนี่ยนะ” พ่อเอ็ดเสียงเขียว รินห้ามแม่ทำอะไรทั้งนั้น ห้ามดื้ออีกด้วยอยู่เฉยๆดีที่สุด
“ลูกอุตส่าห์กลับบ้านทั้งที ฉันก็อยากให้ชิมฝีมือฉันนี่นา”
“แล้วหมอว่าอย่างไรบ้างครับ” ปาลถามด้วยความเป็นห่วง
“คงต้องใส่เฝือกสักสองอาทิตย์น่ะ”
“วันหลังแม่ห้ามขี่มอเตอร์ไซค์อีกแล้วนะ ทำไมไม่ใช้เด็กไปซื้อ”
แม่โอดครวญเด็กไม่อยู่สักคนขอลาไปเยี่ยมบ้านป่านนี้ยังไม่กลับเลย รินมองไปรอบๆบ้านไม่แปลกใจทำไมบ้านถึงเงียบนัก...
กินข้าวเสร็จ รินประคองแม่มานอนบนเตียงดึงผ้ามาห่มให้ ท่านพยายามเอื้อมมือจะหยิบยา เธอชิงคว้าได้ก่อนส่งยาพร้อมกับน้ำหนึ่งแก้วให้
“ทนอึดอัดนิดนะแม่ แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นนะแม่เดี๋ยวรินดูแลแม่เอง”
“แม่ไม่ได้ป่วยขนาดนั้นหรอกลูกพรุ่งนี้แขกเข้าเยอะด้วย”
“นี่รินชักจะห่วงแม่จริงๆแล้วนะ บอกให้ปิดรีสอร์ตไปก็ไม่ยอมปิด”
“ทำไงได้ล่ะ ทีแม่บอกรินให้หยุดทำงาน รินยังไม่ยอมหยุดเลย” แม่โต้ไม่ยอมแพ้
“รินพยายามรีบมาแล้วนะแม่ แต่ช่วงนี้งานมันยุ่งมาก พี่ณุก็...” รินยั้งปากไว้ทันไม่อยากเล่าเรื่องพี่ณุหนีไปบวชให้แม่ฟังด้วยไม่อยากทำให้ไม่สบายใจ แม่สงสัยซักใหญ่ว่าวิษณุเป็นอะไร เธอส่ายหน้าไม่มีอะไร
“แม่ไม่พูดเรื่องนี้ก็ได้ เดี๋ยวจะทะเลาะกันอีก แค่รินกลับมาเยี่ยม แม่ก็ดีใจแล้ว”
รินมองหน้าแม่สีหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ooooooo
