ลูกไม้ลายสนธยา

“งั้นแหวนจะไปทำงานกับพี่มรุตด้วย” พูดจบวโรชาตามเข้าไปนั่งรถคันเดียวกับมรุตหน้าตาเฉย เขาได้แต่ส่ายหน้าระอาใจที่เธอตื๊อไม่เลิก...

ทัศน์เทพโทร.ไปเล่าเรื่องที่นายหัววรงค์พาเดือนพัตรามาขอให้รื้อคดีประพิมให้หันตราฟัง เธอไม่เข้าใจว่านายหัวคิดอะไรอยู่ถึงไปรื้อคดีนั่นขึ้นมาอีก ทัศน์เทพเชื่อว่านายหัวเองไม่ได้อยากให้มีคดีร้ายแรงเกิดขึ้นในรุมิหราอยู่แล้วเพราะกลัวเสียความนิยม จากคดีฆ่าตัวตายกลายเป็นคดีฆาตกรรม

“คนที่ต้องโดนสอบทางวินัยก็คือผม...ผมไม่ยอมเสียชื่อเสียงด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอก”

หันตรายิ้มพอใจให้กับความเจ้าเล่ห์ของทัศน์เทพ...

ค่ำวันเดียวกัน นายหัววรงค์ขับรถมาจอดแอบๆเลยรั้วบ้านรัชดาพิพัฒน์ ศิถีที่นั่งอยู่ข้างๆแนะให้เขาจัดการกับเดือนพัตราเพราะถ้าปล่อยให้เธอรื้อคดีขึ้นมาอาจทำให้เดือดร้อนได้ เขาไม่คิดว่าเธอจะทำอะไรได้ ใครก็รู้ดีว่าประพิมฆ่าตัวตาย ศิถีไม่เข้าใจอยู่ดี ในเมื่อเขาอยากได้บ้านหลังนี้แต่ทำไมถึงปล่อยเดือนพัตราไว้ จะไม่สร้างเรื่องยุ่งยากให้หรือ นายหัววรงค์ไม่อยากได้บ้านมากเท่ากับของที่ซ่อนอยู่ในนั้น

“และคนที่รู้ความลับนี้ก็คงมีไม่มากนอกจากทายาทรัชดาพิพัฒน์”

ศิถีมองด้วยความสงสัยอะไรกันที่นายหัววรงค์อยากได้จากบ้านหลังนี้...

อีกมุมหนึ่งในห้องนอนประพิม เดือนพัตราในชุดคลุมอาบน้ำเดินเช็ดผมมายืนที่หน้าต่าง มองลงมาด้านล่างเห็นศิถีเปิดประตูรั้วเข้ามา นิ่วหน้าแปลกใจดึกป่านนี้ไปไหนมา เธอมองอีกสักครู่ก็เลิกสนใจ

เดินมาหยุดหน้ากระจกโบราณกำลังจะถอดเสื้อคลุมเพื่อเปลี่ยนเสื้อ รู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่ทางด้านหลัง

หญิงสาวหันขวับไปดูแต่ไม่เจอใคร บ่นกับตัวเองนี่เราท่าจะบ้าไปแล้ว ครั้นหันกลับมามองที่กระจกอีกครั้งตกใจกรีดร้องลั่นเมื่อเห็นเงาสะท้อนของเหมหิรัญญ์ ด้วยความตกใจเธอทำผ้าคลุมอาบน้ำหลุดมือเผยให้เห็นเรือนร่าง เขาเองก็ตกใจไม่แพ้เธอเช่นกัน เดือนพัตราหันกลับไปมองด้านหลังอีกครั้งไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้นแล้ว พอตั้งสติได้เธอคว้าชุดคลุมอาบน้ำมาคลุมตัวแล้ววิ่งหนีออกจากห้อง ต้องตกใจอีกครั้งที่เจอศิถียืนอยู่

“เป็นอะไรคะคุณเดือน ศิถีได้ยินเสียงคุณร้อง เกิดอะไรขึ้น”

“มีคนเข้ามาในบ้าน คุณศิถีโทร.แจ้งตำรวจให้มาที่นี่ด่วนเลยค่ะ”...

ไม่นานนักมรุตกับจ่าสนิทก็มาถึง หลังจากเดินสำรวจจนทั่วบ้านไม่พบพิรุธอะไร อีกทั้งกลอนประตูหน้าต่างทุกบานล็อกไว้แน่นหนาไม่น่าจะมีใครเข้ามาได้ เดือนพัตรายืนยันมีคนอยู่ในบ้านหลังนี้และตอนนี้ก็ยังอยู่ มรุตหาว่าเธอคิดไปเอง อาจเป็นเพราะลมพัดใบไม้ไหวเลยทำให้เห็นเงาเหมือนคน เธอยืนยันคำเดิมต้องมีคนอยู่ในนี้ เขาขอให้เธอบอกรูปพรรณสัณฐานคนร้ายให้ฟังหน่อย