ลูกไม้ลายสนธยา

“ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ แต่งตัวแปลกๆสวมผ้าโธตีใส่ชุดเหมือนพวกอินเดีย ครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา ฉันเห็นจากเงาสะท้อนของกระจก พอฉันหันหลังไปอีกเขาก็หายไปแล้ว”

ปลาทูหน้าตาตื่นรูปพรรณสัณฐานคนร้ายที่เดือนพัตราเล่าเหมือนกับผู้ชายที่ตัวเองเห็นวันก่อนรีบกระเถิบเข้าไปยืนใกล้ๆศิถี เดือนพัตราเริ่มไม่พอใจที่ไม่มีใครเชื่อสักคนว่าเธอเห็นคนร้าย

“คุณต้องรอให้ฉันถูกฆ่าตายเหมือนคุณยายฉันก่อนหรือไง พวกคุณถึงจะเชื่อ”

“ผมว่าคุณใจเย็นๆก่อนดีกว่า เอาอย่างนี้ เดี๋ยวผมให้จ่าสนิทไปตรวจดูอีกรอบเพื่อความสบายใจ ไปจ่า... รบกวนคุณแม่บ้านกับคุณผู้ช่วยไปกับจ่าด้วยได้ไหมครับ เผื่อมีจุดไหนที่เราไม่รู้จะได้ดูให้หมดทุกจุด” มรุตรอจนจ่าสนิท ศิถีกับปลาทูไปพ้นแล้ว จึงเดินมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเดือนพัตรา อยากรู้ว่าทำไมเธอถึงคิดว่าคุณยายของเธอถูกฆ่าตาย เดือนพัตราเสียงเขียวใส่ตำรวจอย่างเขาสนใจด้วยหรือว่าใครจะเป็นจะตาย

“ถ้าผมไม่สนใจผมจะมานั่งอยู่ตรงนี้เหรอครับ” น้ำเสียงจริงใจของมรุตทำให้เดือนพัตรามีท่าทีอ่อนลง...

จากนั้นไม่นานเดือนพัตราออกมาส่งมรุตกับจ่าสนิทที่หน้าบ้านโดยมีศิถีและปลาทูตามมาด้วย มรุตบอกเดือนพัตราว่าหากเจอเหตุการณ์อย่างนี้อีกให้โทร.หาเขาได้ตลอดเวลาแล้วขอตัวกลับก่อน เธอมองตามเขาที่เดินไปขึ้นรถพร้อมกับจ่าสนิทด้วยสีหน้าท่าทางสบายใจขึ้น

ooooooo

ระหว่างเดือนพัตรากำลังกินมื้อเช้า ปลาทูทนเก็บเรื่องชายปริศนาไว้คนเดียวไม่ไหว สารภาพกับเธอว่าตัวเองก็เห็นชายแต่งตัวแปลกๆคนนั้นเช่นกัน แต่ที่เมื่อคืนไม่ได้พูดอะไรเพราะเชื่อว่าชายที่เห็นไม่ใช่คนแต่เป็นผี ชาวบ้านแถวนี้มักจะลือกันว่ามีชายแต่งตัวประหลาดเดินไปเดินมาในบ้านหลังนี้

“คนเก่าคนแก่ในรุมิหราเขาเล่ากันมาว่า บ้านนี้มีผู้ชายออกมาจากกระจกที่อยู่ในบ้าน”

ศิถีถือถาดใส่ผลไม้เข้ามาทันได้ยินก็เอ็ดปลาทูที่พูดมาก เดี๋ยวคุณเดือนก็กลัวไม่กล้าอยู่ที่นี่ แล้วบอกกับเจ้านายสาวว่ามันเป็นแค่เรื่องเล่าของคนแก่ในรุมิหรา ตนอยู่ที่นี่มาเป็นสิบปียังไม่เคยเห็นอะไรแบบที่เขาลือ เดือนพัตราไม่กลัวผี คนน่ากลัวกว่าผีมากมายนัก ศิถีชมเปาะว่าเธอเก่งไม่กลัวอะไรเหมือนประพิมไม่มีผิด...

เดือนพัตราไม่รอช้าตรงไปที่กระจกโบราณในห้องนอนของคุณยาย เอามือเคาะๆไปรอบกระจกไม่พบสิ่งผิดปกติ มองเงาสะท้อนในนั้นก็เห็นแต่ตัวเอง เธออยากจะเขกหัวตัวเองนักที่ดันไปเชื่อตามปลาทู คนที่ไหนจะออกมาจากกระจก แล้วนึกถึงชายปริศนาคนนั้น

“ถ้าเป็นคนร้ายก็น่าจะทำร้ายเราไปแล้ว เป็นใครกันนะ”...