ลูกไม้ลายสนธยา

ด้านเหมหิรัญญ์ยังค้างคาใจเรื่องการตายของประพิมจึงข้ามภพกลับมาที่บ้านรัชดาพิพัฒน์อีกครั้ง ยืนมองภาพถ่ายประมุขของบ้าน พลันมีเสียงกุกกักดังขึ้น เขามองตามเสียงเห็นเก้าอี้โยกตัวโปรดของประพิมโยกได้เอง มีกลุ่มควันสีดำลอยวนอยู่ เขามองอย่างเป็นกังวล...

ที่ศาลาสวดศพ พระสวดเสร็จ แขกเริ่มทยอยกันกลับ เดือนพัตรายังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เก้าอี้บนศาลา มีแก้วเพชรนั่งอยู่ข้างๆ รัตนพรรณและทองมาตย์นั่งอยู่ไม่ห่าง โดยที่นายหัววรงค์ยืนส่งแขกอยู่หน้างาน แก้วเพชรอยากรู้ว่าเดือนพัตราจะสวดศพกี่คืน เธอตั้งใจสวดแค่สามคืนแล้วจะเก็บศพไว้ร้อยวัน แก้วเพชรตกใจเพราะปกติถ้าตายแบบนี้ไม่มีใครเก็บศพเอาไว้นานขนาดนั้น เดือนพัตราลุกขึ้นมองแขกในงาน

“เดือนขอบอกทุกคนตรงนี้เลยนะคะว่าเดือนไม่เชื่อว่าคุณยายของเดือนฆ่าตัวตายและคดีนี้ต้องถูกรื้อขึ้นมาใหม่” น้ำเสียงจริงจังของเดือนพัตราทำเอาทุกคนอึ้ง...

แก้วเพชรไม่พอใจนักที่นายหัววรงค์ทำท่าเหมือนไม่อยากได้บ้านรัชดาพิพัฒน์ เธอยอมให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้ แม้เขาจะไม่สนใจบ้านหลังนี้แต่เธอตั้งใจมั่นจะเอามาเป็นของตัวให้ได้...

ศิถีจัดห้องนอนให้เดือนพัตราติดกับห้องของประพิม แต่เธอกลับขอนอนห้องคุณยายไม่อยากได้ห้องใหม่ ปลาทูร้องทักนอนห้องนั้นไม่กลัวเจอผีหรือ ศิถีต้องเตือนอย่าพูดอะไรไม่เข้าท่า ปลาทูยังไม่ทันจะเล่าเรื่องที่เจอผีผู้ชายในห้องโถงให้ฟังก็ถูกศิถีสั่งห้ามพูดเรื่องแบบนี้อีก

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณศิถี แต่นี่ปลาทู เดือนจะบอกอะไรให้ นั่นน่ะยายฉันนะจ๊ะ จะกลัวทำไม มาก็ดีสิจะได้ถามให้รู้เรื่องไปเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณยายกันแน่”

จากนั้นปลาทูพาเดือนพัตราไปยังห้องเดิมของประพิมแต่ไม่กล้าเข้าห้องได้แต่ยืนส่งอยู่ด้านนอก ปล่อยให้เจ้านายคนใหม่เข้าห้องเอง เดือนพัตราหยุดยืนกลางห้อง มองไปรอบๆอดคิดถึงคุณยายไม่ได้ เธอมัวแต่เศร้าไม่ทันสังเกตเห็นกระจกโบราณที่ตั้งอยู่กลางห้องว่ามีเงาสะท้อนจางๆของเหมหิรัญญ์ยืนมองเธออยู่

ระหว่างนั้น พิมพ์ดาราแม่ของเธอโทร.มาหา เสียงของท่านทำเอาเธอแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ พิมพ์ดาราเห็นลูกเงียบเสียงไปถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เธอบอก เสียงสั่นว่าคิดถึงคุณยาย พิมพ์ดาราอยากไปหาลูกใจแทบขาดแต่เนื่องจากไม่ค่อยสบาย ไว้หายดีเมื่อไหร่จะบินตามมา สองแม่ลูกบอกรักซึ่งกันและกันก่อนจะวางสาย เดือนพัตราหยิบรูปถ่ายคู่ของเธอในวัย 5 ขวบกับคุณยายที่วางอยู่มากอดไว้แนบอก

“คุณยาย เดือนคิดถึงคุณยายจังเลย ใครคะที่ทำกับคุณยายแบบนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เดือนจะต้องหาความจริงให้ได้” เดือนพัตราไม่ล่วงรู้เลยว่าตัวเองถูก