ลูกไม้ลายสนธยา

“อุตรกุรุทวีปร้างราจากการรบมานับพันปีแล้วท่านราเมศ ตั้งแต่ประตูกาลถูกปิดลง สงครามแห่งทวีปก็มิเคยปรากฏขึ้นอีก เราเป็นแม่ทัพที่ไม่เคยแม้แต่จะทำสงครามใด เรื่องราวแห่งดินแดนชมพูทวีปก็เป็นเรื่องเล่าสืบต่อกันมา”

“ท่านจึงต้องฝ่าฝืนกฎเพื่อต้องการที่จะรู้ว่าชมพูทวีปเป็นอย่างไรและท่านก็ยังเสี่ยงที่จะทำให้อุตรกุรุทวีปไม่ปลอดภัยเสมอ  เหมหิรัญญ์” ราเมศพูดไม่ทันขาดคำมีเสียงเรขรุจีดังขึ้น สองหนุ่มลุกขึ้นเดินไปหา

“ถ้าท่านหมายถึงมนุษย์แห่งชมพูทวีปผู้นั้นล่ะก็ เราทำไปเพื่อปกป้องดินแดนของเราต่างหาก”

“ท่านจะไม่ทำเช่นนั้นอีกใช่หรือไม่เหมหิรัญญ์ จะไม่ทำผิดเช่นนั้นอีก” เรขรุจีมองเหมหิรัญญ์อย่างห่วงใย ไม่ว่าเรขรุจีกับราเมศจะพูดอย่างไรก็ไม่สามารถทำให้เหมหิรัญญ์เปลี่ยนความคิดได้ ทั้งคู่ได้แต่ส่ายหน้า เหนื่อยใจกับความดื้อรั้นของเขา

ooooooo

ระหว่างนั่งรถไปยังเมืองรุมิหรา เดือนพัตราถามศิถีเชื่อว่าคุณยายประพิมฆ่าตัวตายจริงๆหรือ

“ทางตำรวจสรุปมาแบบนั้นค่ะคุณเดือน”

“ขนาดมดสักตัวคุณยายยังไม่กล้าฆ่าเลย คุณศิถีอยู่กับคุณยายมานาน อะไรที่ทำให้คุณศิถีคิดแบบนั้น” เดือนพัตรามองคู่สนทนาที่นั่งหน้าคู่คนขับรถ ไม่วางตา เธอรู้สึกเหมือนถูกจ้องจับผิด แต่ก็ยังยืนยันว่าตัวเองเชื่อตามที่หลักฐานปรากฏ เดือนพัตราไม่มีทางเชื่อว่าคุณยายจะฆ่าตัวตาย ทันใดนั้น ยางรถระเบิดตูม รถเสียการควบคุมหมุนคว้างกลางถนนโชคดี ที่ไม่มีรถตามหลังหรือวิ่งสวน จึงไม่มีใครเป็นอะไร...

ในเวลาไล่เลี่ยกันขณะที่แก้วเพชรกำลังเลือกเครื่องประดับสำหรับใส่ในงานศพคืนนี้ วโรชาในชุดสีสันฉูดฉาดเดินเข้ามาหา แก้วเพชรโวยใส่ลูกนี่จะไปไหนอีก เย็นนี้ต้องไปงานศพประพิม เธอไม่อยากไปน่าเบื่อจะตาย แก้วเพชรห้ามลูกปฏิเสธ ประพิมเป็นคนสำคัญของที่นี่

“อีกอย่างพ่อเราก็เป็นทั้งนายกเทศมนตรี เป็นทั้งเจ้าภาพ ถ้าเราไม่ไปชาวบ้านเขาจะนินทาเราได้นะลูก”

ไม่ว่าแก้วเพชรจะขู่หรือขอร้องอย่างไร วโรชา ก็ไม่สนใจไปงานนี้...

ทันทีที่เดือนพัตรากับศิถีมาถึงบ้านรัชดาพิพัฒน์ นายหัววรงค์ปรี่เข้ามาถามว่าไม่มีใครเป็นอะไรใช่ไหม ศิถีที่ตอบด้วยน้ำเสียงกระด้างว่าทุกคนปลอดภัยดี นายหัวหันไปเล่นงานไข่นุ้ยว่าขับรถประสาอะไร

เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันอยู่ๆยางก็แตก ลงมาดูเห็นตะปูติดคาล้ออยู่ใช่พวกดักปล้นหรือเปล่าก็ไม่รู้

“ใครมันจะมาทำแบบนั้น เรื่องแบบนี้ในรุมิหรา ไม่เคยมี อีกอย่างนั่นมันก็รถฉันใครจะกล้าแหย่หนวดเสือ”

“นั่นสิคะ ใครที่กล้าทำเรื่องแบบนี้ ศิถีเองก็ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดกับศิถีเหมือนกัน” ศิถีมองนายหัวอย่างเคลือบแคลงสงสัย เดือนพัตราไม่ติดใจสงสัยอะไร น่าจะเป็นแค่อุบัติเหตุเท่านั้น