ตอนที่ 15
“โอ๊ย...จุก จริงๆแล้วเอ๋ไม่ได้มาเรื่องกิ๊บหรอก แต่ฉันเป็นฝ่ายขอคำปรึกษาเรื่องเธอ ฉันถามพวกเขาว่าเธอยังรักฉันไหม รักมากแค่ไหน เธอยังอยากใช้ชีวิตกับฉันไหม”
“แล้วทำไมไม่ถามฉันล่ะ”
“เธอว่าไง”
เธอขอไม่ตอบ เรื่องบางเรื่องคำตอบไม่สำคัญเท่าการกระทำ นพหอมแก้มปิ่นปักหลายฟอดเพื่อพิสูจน์ว่าการกระทำของเขาสำคัญเสมอ แล้วดึงเธอมากอด เธอผลักเขาออก
“พอได้แล้ว ฉันจะไปช่วยทำกับข้าว”
“เดี๋ยวผมไปตามคุณแม่แล้วจะรีบกลับบ้านไปกิน”
“กินข้าว?”
“กินเธอ”
“ทะลึ่ง” ปิ่นปักไม่ด่าเปล่าตีแขนนพดังเพี้ยะแก้เขินแล้วเดินหนีเข้าบ้าน เขามองตามยิ้มมีความสุขที่ตอนนี้ได้อยู่เคียงข้างกับเธอ...
ในเวลาต่อมา ปิ่นปักยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะ บอกกระเจี๊ยบให้ไปเรียกแดนมากินข้าวได้แล้ว
แม่เล็กเข้ามาบอกสองสาวว่าแดนออกไปซื้อน้ำแดงมะนาวโซดาที่ท่าเรือ
“แม่ชอบกินเหมือนกระเจี๊ยบเลย”
“เปล่าจ้ะ แดนออกไปซื้อให้ลูก”
กระเจี๊ยบยิ้มเขินที่แดนเอาใจ ปิ่นปักขอตัวไปตามแม่กับนพ ยังไม่ทันขยับไปไหนเห็นเฮียกับสมุนเดินมาไกลๆโดยพังข้าวของมาตลอดทาง รีบบอกกระเจี๊ยบกับแม่เล็กว่าพวกเฮียมา จากนั้นชวนกันหลบไปทางหลังบ้าน เจอเพิ่มถือมีดพร้ากลับจากสวนพอดี
“น้าเพิ่ม พวกเฮียบุกมา” ปิ่นปักพูดจบจ้ำพรวดๆ
นำทุกคนออกไป แต่ต้องชะงักเมื่อเจอธนูดักทางไว้
“คุณหนูปิ่นปักจะหนีไปไหนครับ”
“พวกนายไปมอบตัวเถอะ อย่าทำผิดไปมากกว่านี้”
“ฉันไม่โง่ ไปอยู่ในคุกเหมือนพ่อแกหรอก...
จับพวกมัน”
เฮียกับสมุนกรูกันเข้าหาปิ่นปักกับพวก เพิ่มใช้มีดพร้าต้านพวกมันไว้ บอกให้ปิ่นปักกับทุกคนรีบหนีไป เธอกึ่งลากกึ่งจูงแม่เล็กวิ่งหนีโดยมีกระเจี๊ยบปิดท้าย เพิ่มต้านไว้อึดใจจะวิ่งตามพวกปิ่นปักไป แต่สมุนขวางไว้ ธนูสั่งให้สมุนสองคนอยู่จัดการเพิ่ม ส่วนที่เหลือให้เอาตัวพวกผู้หญิงมาให้ได้
ooooooo
นพพาธาราเข้ามาในบ้านเห็นข้าวของ
ล้มระเนระนาด สังหรณ์ใจว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดี ตะโกนเรียกปิ่นปัก แม่เล็กและกระเจี๊ยบ เงียบไม่มีเสียงตอบ
“คุณแม่โทร.แจ้งตำรวจ แล้วซ่อนตัวอยู่ในบ้านนะครับ ผมจะออกไปตามหา”
ธาราจะห้ามแต่ไม่ทัน นพวิ่งปรู๊ดออกไป
เสียก่อน...
ปิ่นปักพาแม่เล็กวิ่งหนีไปทางสวน แต่ท่านสะดุดล้ม กระเจี๊ยบเข้ามาช่วยพยุงอีกแรงหนึ่ง แม่เล็กหนีต่อไม่ไหวบอกให้สองสาวหนีไปกันได้เลย ปิ่นปักจะไม่ทิ้งท่านเด็ดขาดแล้วช่วยกันกับกระเจี๊ยบหิ้วปีกท่านหนีต่อไป ธนูตามมาทัน สั่งการสมุนและเฮีย