หัวใจลูกผู้ชาย

ผู้เป็นแม่ซาบซึ้งใจดึงลูกมากอด “ในชีวิตนี้ แม่ยังเสียใจที่ไม่เคยได้เลี้ยงดูลูก”

“ผมเองก็รอคอยจะได้อยู่กับคุณแม่ นึกย้อนไปผมไม่แปลกใจเลยครับ ทำไมผมถึงรู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้คุณแม่...คุณแม่ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกครับ หลังจากนี้ ผมจะให้คุณแม่เลี้ยงดูผมจนแก่ ตกลงนะครับ” นพหอมแก้มธาราแล้วโอบกอดไว้ เธอกอดเขาตอบ สองแม่ลูกกอดกันด้วยความรัก...

คุยกับธาราเสร็จ นพเดินมาหาเอ๋กับเมย์ที่

มุมลับตาคนตามนัด ขอโทษทั้งคู่ที่ทำให้ต้องลำบาก เอ๋ยินดีทำให้ทุกอย่างถ้ามันทำให้ปิ่นปักมีความสุข เมย์เอาแบบร่างของสถานที่จัดงานแต่งงานรวมทั้งการจัดดอกไม้ให้เขาดู นพชมว่าสวยมาก ส่วนเรื่องอาหารและเครื่องดื่มเลี้ยงแขกให้ทั้งคู่สรุปกันเองได้เลย เมย์รับปากจะเลือกสิ่งดีที่สุดให้เขากับปิ่นปัก จังหวะนั้นเอ๋ร้องวี้ดว้ายขึ้น เมย์หันไปเอ็ดร้องทำไม

“ยัยปิ่นมา ความลับแตกแน่” พูดจบเอ๋พยักพเยิดไปด้านหลังเมย์กับนพ ทั้งคู่หันมองตามสายตาเขาเห็นปิ่นปักเดินมาหา เอ๋ร้อนรนจะทำอย่างไรดีหลบไม่ทันแล้ว นพรีบคืนแฟ้มภาพงานแต่งให้เมย์ซึ่งเก็บใส่กระเป๋าตัวเองทันที ปิ่นปักถามเพื่อนรักทั้งสองคนมาทำอะไร สองคนพูดไปคนละทาง เมย์ว่ามาหาเธอ ส่วนเอ๋บอกว่ามาหานพ เธอนิ่วหน้าสงสัย ตกลงมาหาใครกันแน่ นพเห็นทั้งคู่นิ่งอึ้งคิดคำตอบไม่ทันจึงตอบคำถามแทน

“คืออย่างนี้ คุณเมย์จะมาเยี่ยมคุณ ส่วนคุณเอ๋ก็มีธุระกับผม”

เอ๋เล่นตามน้ำทันที “ใช่ ฉันมีปัญหาหัวใจอะ ก็เลยต้องปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ”

ปิ่นปักนิ่วหน้าสงสัยเกี่ยวอะไรกับนพด้วย อย่าบอกว่าตอนนี้เขาเปลี่ยนไปชอบผู้ชายแล้ว

“ไม่ใช่...คือคุณเอ๋เขาชอบกิ๊บ” นพแต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะ เอ๋ชอบใจที่เขาพูดได้โดนใจตัวเอง

“ฉันชอบกิ๊บก็เลยมาถามคุณนพว่ากิ๊บชอบฉันไหมอะไรอย่างเนี่ย ในฐานะที่คุณนพเขาสนิทกัน”

“แล้วได้คำตอบยังล่ะ” ปิ่นปักซัก

“ได้แล้ว กิ๊บเขาหลงฉันหัวปักหัวปำเลย”

เมย์อึ้งให้กับความมโนของเพื่อน นพหาทางพูดตัดบทให้เมย์กับเอ๋กลับไปก่อนปิ่นปักจะซักจนความลับแตก “คุณเอ๋สบายใจแล้วนะครับ แล้วเจอกันครับ”

“ไปเอ๋ แล้วเจอกันนะปิ่น” พูดจบเมย์ขยับจะไป ปิ่นปักเรียกไว้ ไหนบอกว่ามาหาตนแล้วจะรีบกลับไปไหน

“พอดีมีงานเข้าด่วน...ด่วนมาก เอาไว้ฉันค่อยมาเยี่ยมใหม่” เมย์ตัดบท แล้วลากเอ๋ออกไปทันที นพโล่งใจที่ปิ่นปักจับไม่ได้ว่าทั้งคู่มาวางแผนงานแต่งให้ รีบเดินเลี่ยงออกมา

ooooooo

ปิ่นปักเดินตามนพจนทันถามว่ามีความลับอะไรหรือเปล่า เขายอมรับว่ามี เธอไม่ถามอะไรอีกเดินนำเขาออกไป เขาต้องเป็นฝ่ายเดินตามเธอจนทัน แปลกใจทำไมเธอไม่ถามเขาต่อ

“ก็มันเป็นความลับ ฉันไม่ก้าวก่ายเรื่องของนาย คนที่เขารักกัน เขาไม่มีความลับต่อกันหรอก นายว่าไหม”