หัวใจลูกผู้ชาย

ธนูซ่อนตัวอยู่ในห้องพักแห่งหนึ่ง สีหน้าเป็นกังวลเนื่องจากถูกตำรวจหมายหัว มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เขาคว้าปืนขึ้นมากระชับ ปรากฏว่าคนเคาะคือเฮีย เขาถึงกับถอนใจโล่งอก รีบเปิดประตูรับ เฮียรายงานว่าให้คนไปตามสืบพวกนพแล้ว ยังไม่มีใครกลับไปที่ค่ายมวยจ่าเฉื่อย ธนูตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อเฮีย

“ต้องรอให้ตำรวจมาจับพวกเราก่อนหรือไง ถึงจะเจอพวกมัน”

“ฉันยังสั่งให้พวกมันเฝ้าที่ค่ายมวย มีอะไรคืบหน้ามันจะบอกฉันทันที”

“แล้วไอ้เปลวมันเป็นยังไง” ธนูผลักเฮียออกห่าง

“คดียาวเป็นหางว่าว มันติดคุกตลอดชีวิต”

“แค่ทรมาน ขาดอิสรภาพ มันน้อยเกินไป”

“ฉันมีพวกอยู่เรือนจำเดียวกับมัน พี่จะให้ฉันทำอย่างไร”

“ฆ่ามัน” ธนูขบกรามแน่นยังแค้นเปลวไม่หาย...

เฮียเห็นธนูอยากให้เปลวตายไวๆ จึงสั่งการให้คนของตัวเองสองคนที่อยู่ในคุกเดียวกับเปลวหาทางจัดการเขาให้เร็วที่สุด นักโทษพวกเฮียเห็นเปลวกินอาหารเสร็จลุกจากโต๊ะเอาจานไปล้าง ลุกตาม รอจังหวะที่เขาล้างจานเสร็จจะเอาไปคว่ำ แกล้งขัดขาเปลว สะดุดล้มจานตกพื้น หันมองคนกลั่นแกล้ง

“มองหน้าจะเอากับกู” นักโทษพวกเฮียจ้องหน้าหาเรื่อง เปลวไม่อยากยุ่งด้วยยอมรับผิดเสียเอง

“ฉันเดินไม่ดูเอง ฉันขอโทษ” เปลวก้มหน้าก้มตาเก็บจาน

นักโทษคนที่ขัดขามองสบตาเพื่อนนักโทษอย่างรู้กัน มันชักช้อนที่ปลายถูกฝนจนแหลมออกจากเอวจะแทงหลังเปลว แต่ผู้คุมเดินเข้ามาเสียก่อน ถามว่ามีอะไรกัน นักโทษคนที่ถือช้อนแอบเอามันทิ้งในอ่างล้างจานที่มีฟองอยู่เต็มพร้อมกับบอกผู้คุมว่าไม่มีอะไร พวกเรากำลังช่วยเปลวเก็บจาน ผู้คุมไม่ไว้ใจสั่งให้นักโทษที่ถือช้อนมายืนใกล้ๆ แล้วตรวจค้นตามร่างกายไม่พบสิ่งผิดปกติเนื่องจากมันเอาอาวุธทำเองทิ้งไปแล้ว

เปลวเพิ่งตระหนักถ้าผู้คุมไม่เข้ามาเขาคงกลายเป็นผีเฝ้าคุกไปแล้ว ผู้คุมปรามนักโทษพวกเฮียกลายๆ

“คดีเก่าติดหัวโตแล้ว อย่าหาเรื่องอีก”

พวกนักโทษสองคนนั่นมองหน้าเปลวก่อนเดินจากไป ผู้คุมเตือนเขาอยู่ห่างๆพวกมันเอาไว้ พวกนี้เป็นมาเฟียขาใหญ่ที่นี่ เขาขอบคุณผู้คุม มองตามพวกนักโทษที่เดินจากไปสีหน้าเป็นกังวล

ooooooo

นพกับปิ่นปักมาเยี่ยมเปลวตอนสายวันถัดมา รู้เรื่องที่มีนักโทษจะทำร้ายท่านก็พากันตกใจ โดยเฉพาะปิ่นปักเตือนท่านระวังตัวให้มากๆ

“ผู้คุมเขาคอยช่วยดูแล คงไม่เกิดเรื่องอีก” เปลวพูดแบบนี้เนื่องจากไม่อยากให้ปิ่นปักเป็นห่วง

“ท่านทราบไหมครับพวกที่ทำร้ายเป็นใคร”