หัวใจลูกผู้ชาย

สมุนย่องมายังจุดที่นพซ่อนตัวอยู่กลับพบแต่ความว่างเปล่า เฮียตามมาสมทบงงเช่นกันเขาหนีไปได้อย่างไร นพที่ซ่อนตัวอยู่โดดลงมาใส่เฮียกับพวก เกิดการต่อสู้กันขึ้น เขาเตะปืนของทั้งเฮียและสมุนกระเด็น แล้วพุ่งไปคว้ามายิงใส่เฮียกับสมุนซึ่งโดดหนีกันให้วุ่นวาย ก่อนจะวิ่งหนี เฮียตั้งหลักได้คว้าปืนที่ตกอยู่วิ่งไล่...

ด้านธนูกับพวกการ์ดไล่ยิงรถของจ่าเฉื่อยที่ขับหนี คนในรถต้องนอนราบหลบคมกระสุน นพวิ่งมาจากอีกทางยิงสกัดไม่ให้ธนูยิงใส่รถ จ่าเฉื่อยเบนรถให้แล่นไปใกล้ๆนพ กิ๊บเปิดประตูรถด้านหน้าคู่กับคนขับให้เขาโดดขึ้นมา จากนั้นรถเร่งเครื่องหนี ธนูมองตามเจ็บใจที่พวกนพหนีรอดไปได้

ครั้นหนีพ้นมาแล้ว นพหันมาถามปิ่นปักด้วยความเป็นห่วงว่าเป็นอย่างไรบ้าง

“ฉันไม่เป็นไร แล้วนายล่ะ”

“ฉันโอเค” นพว่าแล้วมองสำรวจทุกคนเห็นว่าปลอดภัยก็โล่งใจ

ooooooo

สาลินีในชุดเดิมวิ่งหัวกระเซิงหนีมาตามถนน วิ่งไปพลางหันมองด้านหลังไปด้วยกลัวจะถูกตามล่า พลันภาพเหตุการณ์ในห้องเด็กรับใช้ผุดขึ้นมาในความคิดคำนึงของเธอ ตอนนั้นเธอวิ่งออกจากห้องน้ำรีบคว้าเสื้อผ้ามาสวม เม้งที่ตั้งหลักได้พรวดพราดออกจากห้องน้ำ

“มึงหนีกูไม่พ้นหรอก” เม้งเดินเข้าหา สาลินีหยิบของใกล้มือปาใส่เขาต้องหลบ เธอสบช่องคว้าเสื้อผ้าเขาวิ่งหนี เสียงเม้งโวยวายให้เอาเสื้อผ้ามาคืน แต่เธอไม่สนใจหอบเสื้อผ้าเขาไปยัดใส่ถังขยะ แล้ววิ่งหนีต่อ

เสียงแตรรถบีบไล่ทำให้สาลินีตื่นจากภวังค์เพิ่งเห็นว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในถนน รีบวิ่งไปขวางรถคันนั้นไว้ คนขับรถเบรกตัวโก่ง เธอร้องขอให้คนขับรถช่วยเธอด้วย ครั้นเพ่งมองเข้าไปในรถถึงได้เห็นว่าคนขับคือแม็คนั่นเอง เธอวิ่งไปทุบกระจกรถฝั่งคนขับ

“พี่แม็คช่วยฉันด้วย พวกมันจะฆ่าฉัน พี่แม็ค”

แม็คเห็นสภาพหัวยุ่งเหยิงหน้าตามีรอยฟกช้ำ ของสาลินี ตัดสินใจลงจากรถ เธอดีใจมากเข้าไปกอดแขน

“พี่แม็คไอ้ธนูมันหักหลังฉัน มันให้ลูกน้องข่มขืนฉัน มันจะตามมาฆ่าฉันพี่ช่วยฉันด้วย...ฉันจะกลับไปอยู่กับพี่ ฉันรู้แล้วว่าพี่ดีกับฉัน พี่รักฉันมากขนาดไหน พี่ให้อภัยฉันนะ เราจะกลับไปอยู่ด้วยกัน”

“หมดเวลาของเธอแล้ว พี่เคยให้อภัยพร้อมจะเริ่มใหม่แต่เธอก็เลือกเดินทางผิด เธอต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เธอเลือก”

แม็คผลักสาลินีจนล้มแล้วกลับไปขึ้นรถล็อกประตู เธอถลามาเคาะกระจกขอร้องอย่าทิ้งเธอไป เขาไม่สนใจขับรถจากไป สาลินีมองตามผิดหวังก่อนจะเหลียวมองไปรอบๆกลัวเม้งจะตามมาเจอ รีบวิ่งหนีต่อไป...