หัวใจลูกผู้ชาย

สมุนไม่กล้าหือกับสาลินี จึงถอยออกมา เธอบอกนพกับพวกให้ตามเข้าไปข้างใน กระทั่งมาถึงหน้าห้องพักของเม้ง นพบอกให้จ่าเฉื่อย นิคกี้และกิ๊บเข้าไปซ่อมแอร์ ส่วนเขาจะไปช่วยเปรี้ยว จ่าเฉื่อยขอไปด้วย

“ถ้าไปกันหมดพวกมันจะสงสัย ตอนนี้พวกมันไม่อยู่ ฉันคนเดียวจัดการได้”

จ่าเฉื่อยไม่มีทางเลือกจำต้องเดินตามแผนการที่วางไว้ ขณะสาลินีพานพไปยังห้องที่กักขังเปรี้ยว

ooooooo

ณ สถานที่นัดส่งยาเสพติด เฮีย และเม้ง ลงจากรถเดินตรงไปหาเสี่ยวันชัยที่มารอท่าอยู่ก่อนแล้ว

“ของอยู่ในรถแล้วเสี่ย”

เสี่ยวันชัยหันไปพยักพเยิดให้ลูกน้องเอา กระเป๋าเงินมาเปิดต่อหน้าคู่ค้าทั้งสองคน เฮียไม่นับให้เสียเวลาเพราะเราค้าขายกันมานานแล้วที่สำคัญตนไว้ใจเสี่ย

“เอาที่พวกเอ็งสบายใจแล้วกัน”

เม้งส่งกุญแจรถให้เสี่ยวันชัย บอกว่าของอยู่ในรถให้ลูกน้องของเขาขับไปได้เลย เสี่ยไม่รับกุญแจสั่งลูกน้องไปเช็กของก่อน เม้งตัดพ้อนี่เสี่ยไม่ไว้ใจพวกตนหรือ

“ฉันค้าขายมานาน ประสบการณ์สอนไม่ให้ฉันไว้ใจใคร นอกจากตัวเอง” ว่าแล้วเสี่ยวันชัยสบตากับลูกน้องให้ไปตรวจของ เม้งมองตามสีหน้าเป็นกังวล เฮียถามเม้ง

“แกขนของมาครบใช่ไหม”

“ครบพี่” เม้งตอบด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก...

นพเดินตามสาลินีมุ่งหน้าไปด้านในสุดของผับ จังหวะหนึ่งเธอหันมาทำท่าให้เขาหลบ สมุนคนหนึ่งเดินผ่านไปแล้ว เธอจึงบอกให้เขาออกจากที่ซ่อน แล้วพากันเดินอย่างระแวดระวังต่อไป

ไม่นานนักสาลินีถือถาดใส่อาหารตรงไปที่สมุนซึ่งเฝ้าอยู่หน้าประตูห้องขังเปรี้ยว เขาถามเสียงเข้มมาทำอะไรแถวนี้ นายสั่งห้ามเข้า สาลินียิ้มหวานหยด

“เม้งสั่งให้ฉันเอาอาหารมาให้นังผู้หญิงในห้อง แต่ฉันรู้ว่านายหิว ฉันเอาผลไม้มาให้กินด้วย มีทั้งส้มโอ บักแตงโม อยากกินไหมล่ะ รีบเปิดสิ เดี๋ยวฉันออกมาป้อนผลไม้ให้เต็มปากเต็มคำ”

สมุนหลงกลรีบไขกุญแจห้องให้ สาลินียังไม่ทันขยับ สมุนอีกคนหนึ่งถือถาดใส่อาหารร้องบอกเพื่อนสมุนที่เฝ้าห้องขังมาแต่ไกล

“พี่เม้งสั่งให้เอาอาหารมาให้มัน”

สมุนเฝ้ายามมองสาลินีขวับ เธอรู้ว่าแผนแตกเอาถาดอาหารฟาดหน้าสมุนเฝ้ายาม สมุนอีกคนจะเข้ามาทำร้ายเธอ นพออกจากที่ซ่อนล็อกคอเอาไว้ อึดใจเขาจัดการสมุนทั้งสองคนหมอบราบคาบ

“เปรี้ยวถูกขังอยู่ข้างใน” สาลินีเร่งรัด