หัวใจลูกผู้ชาย

“เธอรู้เรื่องนั้น เธอวางแผนกับมัน”

“ฉันไม่ได้วางแผนนะ พี่นพขอเอาไปให้นายกินเอง”

“ไม่ต้องแก้ตัว ถ้าเธออยู่ข้างมันก็ไม่ต้องยุ่งกับฉัน” ว่าแล้วแดนเดินหนี กระเจี๊ยบถึงกับเซ็งที่อยู่ๆ กลายเป็นกระโถนท้องพระโรง รีบถือถาดอาหารเดินตามจนทัน เรียกให้เขามากินข้าว เขาเดินหนี ไม่พูดไม่จา เธอบ่นอุบรู้อย่างนี้ไม่น่ารับงานเลยเป็นเพราะพี่นพแท้ๆ

“เดี๋ยว...เมื่อกี้เธอบ่นอะไร”

กระเจี๊ยบนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอหลุดปากไม่รู้จะตอบอย่างไรได้แต่อึกอัก แดนถามย้ำนพมาเกี่ยวอะไรกับการดูแลเขา นพมาทันได้ยินพอดียอมรับว่าเป็นคนจ้างกระเจี๊ยบให้ดูแลเขา เธอปรามนพไม่ให้พูดอะไรอีกกลัวแดนไม่พอใจ นพกลับบอกว่าไม่เป็นไร ถึงเวลาแล้วที่เราต้องพูดความจริงกันสักที

“ฉันเป็นคนจ้างกระเจี๊ยบให้ดูแลนาย ไม่ใช่เป็นการไถ่บาป แต่ฉันทำหน้าที่ของพี่ชาย...พี่ชายที่รักน้องและห่วงน้อง นายจะดื้อจะโกรธจะเกลียดฉันเป็นเรื่องของนาย แต่ฉันก็จะทำหน้าที่ของฉันดูแลนายให้ดีเพราะนายคือน้องชายที่ฉันรักมากที่สุด”

แดนนิ่งเงียบ กระเจี๊ยบลุ้นจนเหนื่อยว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร แดนโวยวายใส่เธอ จะถือถาดนั่นอีกนานไหม เกือบเลยเวลากินยาแล้ว สั่งให้เอาถาดวางไว้บนโต๊ะแถวนั้น

“แล้วไปไกลๆหน้าฉัน เหม็นขี้หน้ากินไม่ลง” แดนว่ากระทบนพซึ่งรู้ตัวดีจึงเดินเลี่ยงออกมา อย่างน้อยก็เบาใจไปเปลาะหนึ่งที่เขายอมกินอะไร กระเจี๊ยบเข้ามาจะจัดยาให้ แดนตวาดแว้ด

“ไม่ได้ยินหรือไง เหม็นขี้หน้า”

“โดนอีกแล้ว เออ...ฉันก็เหม็นขี้หน้านายเห็น แล้วคลื่นไส้” กระเจี๊ยบว่าแล้วสะบัดหน้าใส่เดินเชิดออกไป

ooooooo

ค่ำวันเดียวกัน สมุนของธนูขนยาเสพติดที่ใส่ไว้ในกระสอบเอาไปวางซ้อนกันในห้องเก็บของที่อยู่ด้านในสุดของผับ โดยมีเฮียกับเม้งยืนคุมการขนสินค้าและคอยนับจำนวน

“ของมาครบแล้ว ข้าจะโทร.นัดเสี่ย”

“เอาให้เร็วที่สุดนะพี่ ฉันอยากไปนอนที่หรูๆ”

เฮียสงสัยทำไมช่วงนี้เม้งอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปหน้าร้านเป็นอะไรหรือเปล่า เขาไม่ได้เป็นอะไรแค่มึนหัวเลยนอนพัก เฮียบอกให้เขาดูแลตัวเองดีๆ มีอะไรต้องบอกตน เม้งรับคำมองตามเฮียที่เดินออกไป แล้วหันมองกระสอบใส่ยาเสพติดที่วางซ้อนกันกองพะเนิน แล้วเดินกลับห้องพัก

ระหว่างที่เม้งกำลังเช็ดทำความสะอาดปืน สาลินีเดินสีหน้าตื่นเต้นเข้ามาเล่าให้ฟังว่าเมื่อครู่นี้ตอนออกไปกินข้าวเห็นสมุนขนกระสอบข้าวไปในโซนโน้น ทำไมไม่เก็บในห้องครัว เม้งลังเลที่จะตอบได้แต่เช็ดปืนต่อ

“ถ้าไม่ไว้ใจ ไม่ต้องตอบฉันก็ได้”

“กระสอบยา” เม้งโพล่งขึ้น “เอามาพักไว้ที่นี่อีกไม่กี่วันจะส่งไปให้เสี่ยวันชัย”