หัวใจลูกผู้ชาย

“ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน เขาสงสารเปรี้ยวไม่อยากให้ถูกทำร้ายเหมือนเขา”

“ฉันขอภาวนาให้เปรี้ยวและคุณสาลินีปลอดภัยและหนีออกมาได้”

นพเห็นปิ่นปักถือตะกร้าในมือถามว่าจะไปไหน เธอจะมาชวนเขาไปช่วยกันเก็บผักสำหรับทำกับข้าวแล้วคว้ามือเขาจะเดินไป เขาขืนตัวไว้ ถ้าเขาช่วยแล้วจะได้อะไร เธอย้อนถามอยากได้อะไรว่ามาได้เลย เขาขออุบไว้ก่อน ถือว่าเธอรับปากเขาแล้ว จากนั้นจูงมือเธอออกไปทันที ไม่กี่อึดใจ ทั้งคู่มาถึงแปลงผัก เก็บผักไปพลางหยอกล้อกันไปด้วยอย่างมีความสุข ใช้เวลาไม่นานก็เก็บผักได้เต็มตะกร้า

“นพ...ฉันฝากนายไปช่วยเก็บผักตรงแปลงโน้นหน่อย”

“ไปด้วยกันสิ”

“ฉันจะรีบเอาผักไปล้างทำสลัดให้แดนกินก่อน จะได้เวลากินยาแล้ว รบกวนด้วยนะคะ” ปิ่นปักส่งตะกร้าอีกใบให้นพ แล้วทำท่าจะกลับ ครั้นเห็นเขาเดินตรงไปยังทิศทางที่เธอชี้จึงหยุดมองอย่างลุ้นๆ...

นพจะมาเก็บผักตามที่ปิ่นปักร้องขอ เห็นธารากำลังใช้ไม้สอยดอกแคอยู่ เธอหันมาเจอเขาก็ยิ้มให้ นพรู้ทันทีว่านี่เป็นแผนของปิ่นปักตั้งใจจะให้เขามาเจอธารา

“แม่มาเก็บดอกแคไปแกงส้ม แบ่งไว้ลวกจิ้มน้ำพริกด้วย นพเข้ามาเก็บอะไรเหรอ”

“ผมมาช่วยเก็บผักให้คุณปิ่นครับ” ตอบเสร็จ นพขยับจะไปไม่อยากคุยกับธาราอีก เธอผิดหวังที่เขาเลือกเดินหนี หันไปสอยดอกแคต่อ มดแดงเจ้ากรรมร่วงใส่ แถมรุมกัดอีกต่างหาก เธอร้องโอ๊ยลั่น นพลังเลที่จะเข้าไปช่วย แม่เล็กยืนมองอยู่อีกมุมหนึ่งพอใจที่เขาไม่ยุ่งกับธารา แต่สุดท้ายเขาทนไม่ไหววางตะกร้าเข้าไปช่วยปัดมดออกจากตัวธารา ปิ่นปักมองมาเห็นก็ดีใจที่เขาช่วยแม่ ธาราเองก็รู้สึกดีเช่นกัน

“ต้นนี้มีรังมดแดง คุณรีบกลับบ้านไปทายาเถอะ เดี๋ยวแพ้ขึ้นผื่นคัน ผมเก็บให้เอง” นพว่าแล้วหยิบไม้ไปสอยดอกแคอีกต้นหนึ่ง ธาราตามมาขอบใจและขอกอดเขาสักครั้ง แม่เล็กที่แอบดูอยู่ลุ้นหนักไม่ให้เขายอม นพถอยหนีเมื่อเห็นธาราเข้ามาจะกอด

“คุณรีบกลับไปทายาหม่องเถอะครับ”

ธาราน้ำตาไหลแม้จะผิดหวังที่ลูกไม่ยอมให้กอด แต่อย่างน้อยก็รับรู้ได้ว่าเขาเป็นห่วงเป็นใย แม่เล็กยิ้มพอใจที่นพไม่ใจอ่อนให้ผู้หญิงคนนั้น กลัวเธอจะมาแย่งความรักจากเขา

ooooooo

ภายในบ้านเพิ่ม แดนใช้ไม้เท้าเดินหากระเจี๊ยบพลางร้องเรียกเสียงดังลั่น คนถูกเรียกถือถาดใส่อาหารและยากึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา เขาต่อว่าว่าหายไปไหนมา

“ไปเรียนหนังสือ” กระเจี๊ยบเห็นแดนไม่พอใจกับมุกตลกฝืดของตัวเองรีบเปลี่ยนคำตอบใหม่ “ก็เห็นอยู่ว่าถือถาดใส่ข้าวใส่ยา จะเอาไปให้นายกิน”

“ฉันอยู่นี่แล้วจะยกไปไหน”

“ก็นึกว่านายอยากกินที่เพิงในสวนอีกไง หรือต้องให้พี่นพเสิร์ฟถึงจะกินหมด”