ตอนที่ 13
“คุณธนูไปส่งยาด้วยเหรอ”
“ครั้งนี้เขาไม่ไป เขาให้ฉันกับเฮียดูแล”
สาลินีคิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้ ถามเม้งว่าได้ส่วนแบ่งเท่าไหร่ เขาคิดว่าคงได้เหมือนครั้งก่อนๆ เธอเสี้ยมทันทีในเมื่อเขาเสี่ยงตาย น่าจะได้ส่วนแบ่งมากกว่าเดิม
“เม้งลองคิดดูสิ คุณธนูไม่ต้องทำอะไรแต่ได้เงินเยอะสุด ฉันว่าคุณธนูเอาเปรียบเม้ง แล้วอีกอย่าง คุณธนูเคยหักหลังคุณเปลวแล้วเม้งจะไว้ใจได้อย่างไรว่าเขาจะไม่หักหลังหรือโกงเม้ง”
“เธออย่าพูดอย่างนี้อีก พี่ธนูเขาดีกับฉันเขาไม่โกงฉัน” เม้งตวาด
“ฉันขอโทษ ฉันแค่พูดตามที่ฉันคิด” สาลินี ว่าแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว “ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะมานวดให้เม้ง” เธอมองเม้งที่สีหน้าครุ่นคิดหนักก็ยิ้มพอใจที่แผนเสี้ยมขั้นแรกมีวี่แววว่าจะสำเร็จ...
ระหว่างที่นพนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น สาลินีไลน์ข้อมูลและภาพภายในผับมาให้
ooooooo
เช้าวันถัดมา นพเอาภาพภายในผับพร้อมข้อมูลที่สาลินีส่งมาเมื่อคืนให้ทุกคนดู จ่าเฉื่อยอยากรู้ว่าเราไว้ใจสาลินีได้แค่ไหนว่าข้อมูลที่ส่งมาให้ไม่ใช่กับดักของพวกเฮีย
“ฉันเชื่อว่าเขาไม่หักหลังพวกเรา เขาถูกพวกมันทำร้ายมาเยอะ”
“แกมั่นใจ...เราก็เตรียมตัวไปช่วยเปรี้ยว”
เพิ่มขอไปปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ด้วย จ่าเฉื่อยไม่ให้ไป ขอให้เขาอยู่คุ้มกันดูแลคนที่นี่ แล้วถามนพว่าเราจะลงมือกันเมื่อไหร่ ตามข้อมูลที่นพได้จากสาลินี คืนนี้เฮียกับเม้งมีนัดไปส่งยาเสพติดให้เสี่ยวันชัย ทำให้ผับเหลือสมุนเฝ้าเพียงไม่กี่คน ถ้าเราบุกไปคืนนี้เลย การช่วยเปรี้ยวจะทำได้ง่ายขึ้น ปิ่นปักยืนฟังอยู่อีกมุมหนึ่งรับรู้ถึงแผนการของนพกับพวกด้วยความกังวลใจ...
ขณะนพกำลังใส่กระสุนในรังเพลิงเตรียมตัวบุกไปช่วยเปรี้ยว ปิ่นปักเข้ามาขอคำมั่นสัญญาจากเขาว่าจะใช้ปืนป้องกันตัวแต่ไม่ฆ่าใคร เธอไม่อยากให้เขามือเปื้อนเลือด ถ้าเขาเป็นฆาตกรก็ต้องรับผิด
“ไม่ใช่นายที่ติดคุก แต่ฉันและคนที่รักนายก็เหมือนติดคุกไปกับนายด้วย”
“ฉันจะไม่ยอมให้เธอรู้สึกอย่างนั้น ฉันจะมีสติควบคุมตัวเอง”
“ขอให้นายช่วยเปรี้ยวได้สำเร็จ กลับมาปลอดภัย”...
เมื่อความมืดคืบคลานเข้ามาก็ถึงเวลาปฏิบัติภารกิจช่วยเหลือตัวประกัน นพ จ่าเฉื่อย นิคกี้และกิ๊บในคราบช่างซ่อมแอร์ที่ซุ่มดูอยู่หน้าผับ รอจนเฮีย เม้งกับพวกสมุนเดินทางออกจากผับพร้อมกระสอบหลายสิบใบ พากันยกกล่องใส่แอร์เข้ามาในผับ สมุนกั้นไว้ไม่ให้เข้า สาลินีที่รอท่าอยู่ปรี่เข้ามาหา
“แอร์ห้องฉันเสีย เม้งสั่งให้ฉันเรียกช่างมาซ่อม”