หัวใจลูกผู้ชาย

เม้งกับพวกเลี้ยวหัวมุมมาเจอนพ หยิบปืนปากกาขึ้นมาจะยิง นพกลัวปิ่นปักจะเป็นอันตรายวิ่งไปดึงตัวหลบเข้าที่กำบัง กระสุนพลาดเป้าโดนข้าวของแถวนั้นกระจุย เธอตกใจกลัวตัวสั่น เขาเห็นท่าไม่ดีลากเธอไปที่มอเตอร์ไซค์ สตาร์ตรถเร่งเครื่องหนีได้ทันก่อนเม้งจะยิงปืนปากกาใส่อีกครั้ง เม้งได้แต่มองตามเจ็บใจ หันไปเห็นเฮียตามมาสมทบ รีบขอโทษที่ปล่อยให้มันหนีรอดไปได้

“มันหนีไม่รอดหรอก” เฮียยิ้มเหี้ยม หันไปพยักพเยิดให้สมุนพานิคกี้เข้ามา หวังจะใช้เขาต่อรองกับนพ...

ด้านปิ่นปักหันมองไปด้านหลังไม่เห็นใครตามมา ร้องบอกนพให้จอดจะขอลง เขาไม่สนใจยังขับต่อไป แถมเร่งความเร็วขึ้นอีกจนเธอกลัวไม่กล้าพูดอะไรอีก กระทั่งถึงถนนเปลี่ยวเส้นหนึ่งมีศาลานั่งพัก นพจอดรถทันที ปิ่นปักบ่นอุบทำไมต้องมาจอดที่เปลี่ยวๆ ทำไมไม่ไปจอดที่ถนนใหญ่ เขาไม่สนใจหยิบมือถือขึ้นมารับสาย กิ๊บโทร.มาแจ้งว่าเฮียจะซ้อมนิคกี้ถ้าเขาไม่มา นพร้อนใจถามว่าอยู่ไหนกัน

กิ๊บยังไม่ทันตอบ เม้งดึงมือถือมาพูดเสียเองว่าพวกมันอยู่กับเฮีย ถ้านพไม่อยากไปงานศพเพื่อนก็ให้รีบมา เขาโมโหมากตะโกนใส่ให้ปล่อยเพื่อนของเขา แต่เม้งวางสายไปเสียก่อน ปิ่นปักตกใจที่เขาเกรี้ยวกราด บอกเสียงอ่อยว่าถ้าคุยสายเสร็จ ก็ให้ไปกันได้แล้ว เขาไล่เธอลงจากรถสั่งให้ไปนั่งรอที่ศาลาห้ามไปไหนจนกว่าเขาจะมา แล้วบึ่งรถออกไปราวจะแข่งกับพายุ

“ไอ้บ้า ไอ้ประสาท พาฉันมาทิ้งไว้ได้ไง จะไปไหนก็ไปไม่ต้องกลับมา ฉันกลับเองได้” ปิ่นปักตะโกนด่าไล่หลัง แล้วหันมองไปรอบๆที่ทั้งมืดทั้งเปลี่ยวชักใจไม่ดี ตัดสินใจเผ่นแน่บไปจากตรงนั้น

ooooooo

ณ ตึกร้าง นิคกี้กับกิ๊บถูกจับมัดมือผูกเชือกห้อยลงมาจากขื่อโดยมีเม้งต่อยนิคกี้สลับกันไปมากับกิ๊บจนเลือดกบปาก มีเสียงใครบางคนตะโกนบอกให้พอได้แล้ว เม้งกับเฮียและสมุนหันมองตามเสียง เห็นนพเดินหน้าเครียดเข้ามาเผชิญหน้ากับเฮีย

“เฮีย มันเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างฉันกับไอ้เม้ง ไอ้กิ๊บกับไอ้นิคกี้ไม่เกี่ยว ปล่อยพวกมันไป”

“แกรักเพื่อนรักพวกพ้อง สันดานเดียวกับเฮีย ไอ้เม้งเป็นลูกน้องเฮียจะให้เฮียอยู่เฉยได้ไง”

“แต่ลูกน้องเฮียรังแกน้องฉัน”

เม้งแก้ตัวว่าแดนเป็นคนเริ่มต่อยก่อน นพยอมรับผิดที่น้องไปต่อยเม้งก่อน แต่มันข่มขู่ไถเงินน้องของเขาหลายครั้งแล้ว เฮียคงไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นลูกพี่ของไอ้หน้าตัวเมียรังแกคนไม่มีทางสู้ เม้งไม่พอใจที่ถูกนพหลอกด่าทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่อง เฮียต้องยกมือห้ามไว้