หัวใจลูกผู้ชาย

ไล่ตะเพิดให้กลับไปได้แล้ว เขายังไปไหนไม่ได้ เพราะเธอยังไม่คืนหมวกกันน็อก แล้วลงจากรถจะมาถอดให้ เธอรีบยกมือห้ามไม่ต้องลง เธอถอดเองได้ ถอดเสร็จทำท่าจะโยนให้

“ของใหม่เพิ่งซื้อ ตกมีรอยเธอโดนแน่”

ปิ่นปักจำใจเดินกลับมาเอาหมวกกันน็อกคืนให้ถึงมือ นพไม่ได้รับแค่หมวกจับมือเธอไว้ทวงถามคำขอบคุณ เธอจำใจขอบใจเขา แล้วสะบัดมือเดินหนีไปยืนหน้าบ้านอุปโลกน์หลังนั้น นพยืนรออยากให้เธอเข้าบ้านก่อน ปิ่นปักก็เลยต้องเคาะประตูเรียกแม่ให้มาเปิดรับ เขายังรอไม่ยอมขยับ

“ไปสิ ไปได้แล้ว ชาตินี้อย่าได้เจอกันอีก” ปิ่นปักพูดไม่ทันขาดคำไฟในบ้านสว่างขึ้น นพแน่ใจว่ามีคนมาเปิดประตูรับเธอจึงขับรถจากไป ปิ่นปักมองตามอย่างโล่งอก คุณป้าเปิดประตูออกมามองงงๆ

“เอ้านังหนู มาเคาะเรียกทำไม มีธุระกับใคร”

“ขอโทษจ้ะป้า เคาะผิดบ้าน” ปิ่นปักยกมือไหว้แล้ววิ่งปรู๊ดออกไป ครู่ต่อมา เธอมาถึงหน้าคฤหาสน์หรูแห่งหนึ่ง เด็กรับใช้รีบวิ่งมาเปิดประตูให้ เธอเดินเข้าข้างในเห็นตำรวจหลายนายยืนเตร่อยู่ที่ห้องโถง เปลวกับธารากำลังคุยกับร้อยเวรอยู่ที่ห้องรับแขก โดยมีเอ๋และเมย์ให้การกับตำรวจอีกนายหนึ่งอยู่ เปลวเงยหน้าขึ้นมาเห็นลูกสาว โผเข้าไปสวมกอดด้วยความดีใจ ถามว่าหายไปไหนมาเกิดอะไรขึ้น ธาราตามมากอดเธอเช่นกัน

“คุณพ่อกับแม่เป็นห่วงลูกมาก”

“ปิ่นไม่เป็นอะไรค่ะ ปิ่นคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ” ปิ่นปักกอดท่านทั้งสองตอบ

“เมย์เล่าเรื่องราวที่ตลาดนัดให้พ่อฟังหมดแล้วลูกหายไปไหน เกิดอะไรขึ้น” เปลวมองลูกอย่างรอคำตอบ เธอหนีไม่ออกจำต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ธาราสงสัยผู้ชายที่อยู่กับลูกเป็นใคร เคยรู้จักกันหรือเปล่า ปิ่นปักไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชื่ออะไร แค่เขายอมพามาส่งก็โอเคแล้ว เปลวไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านเลยจะต้องเอาเรื่องเขาให้ได้ ยิงกันในที่สาธารณะไม่เกรงกลัวกฎหมาย

“คุณปิ่นปักพอจะบอกรูปพรรณสัณฐานเพิ่มเติมได้ไหมครับ” ร้อยเวรซัก

“เท่าที่ปิ่นบอกไปค่ะ เขาใส่หมวกกันน็อก ปิ่นเห็นหน้าไม่ชัด”

“เมย์บอกว่าวันก่อนก็เจอพวกนักเลงตีกัน ใช่พวกเดียวกันไหม ถ้าใช่เป็นเบาะแสให้ตำรวจจับได้ง่ายขึ้น”

“ไม่น่าจะใช่ค่ะคุณพ่อ คนละกลุ่มกัน” คำตอบของปิ่นปักทำให้เมย์แปลกใจ เพราะค่อนข้างมั่นใจว่าเพื่อนจดจำใบหน้าพวกนพได้ เปลวยังซักเธออีกพอจะจำข้อมูลอะไรเกี่ยวกับพวกมันได้บ้างไหม เธอส่ายหน้าจำอะไรไม่ได้สักอย่าง ตอนนั้นเธอกลัวและตกใจมาก ธาราเห็นเธออ่อนเพลียมากจึงขอร้องเขาอย่าเพิ่งซักอะไรตอนนี้ให้ลูกไปพักก่อนดีกว่า เขาเห็นด้วยกับภรรยา