ตอนที่ 1
“มิสแกรน์ดอ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ”
เมย์ถึงกับอึ้งเมื่อครู่ยังน้ำหูน้ำตาแตกอยู่เลย อึดใจเดียวเปลี่ยนเป็นร่าเริง สงสัยจะเป็นไบโพลาร์แน่ๆ เธอยืนยันว่าตัวเองไม่ได้เป็นแล้วขอให้เพื่อนๆช่วยคิดวิธีดึงลูกค้ามาซื้อของที่ร้านตัวเองหน่อย โซนนี้แทบไม่มีคนเดิน ปิ่นปักนิ่งคิดไปอึดใจก่อนจะคิดแผนการออก...
อีกด้านหนึ่งไม่ห่างนัก นิคกี้นัดนพมาเจอกันที่ร้านโคตะระแซ่บเพราะกิ๊บทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ที่นี่ เด็กเสิร์ฟที่ร้านนี้จะสวมแต่กางเกงเสื้อไม่ใส่โชว์ซิกซ์แพ็กให้ลูกค้าน้ำลายไหลเล่น นิคกี้ไม่วายกัดเพื่อนตัวเอง ไม่เข้าใจทำไมเจ๊ใหญ่ถึงรับกิ๊บเข้าทำงานทั้งที่หุ่นไม่แซ่บเหมือนคนอื่น เขาคุยอวดถึงหุ่นไม่ใช่แต่ลีลาแซ่บเว่อร์ แล้วเข้าเต้นยั่วนพใช้เพื่อนต่างเสาเต้นรูดขึ้นรูดลงเป็นที่สนุกสนาน
จากนั้นนิคกี้กับนพนั่งกินเล้งต้มแซ่บกันอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนกิ๊บต้องไปทำหน้าที่เด็กเสิร์ฟ หลังกินจนเหลือชิ้นสุดท้าย สองหนุ่มแย่งกันตักกิน กิ๊บมาจากไหนไม่รู้ดึงชามเล้งไปหน้าตาเฉย
“ไอ้นพข้าเพิ่งนึกได้ ใกล้ถึงวันเกิดแก ปีนี้เข้าเบญจเพส แกต้องเจอเรื่องหนักแน่ไม่ว่าจะสุขภาพ การงานหรืออาจไปลงครอบครัว”
“แกก็พูดเกินไปไอ้กิ๊บ เคยเห็นพี่บางคนผ่านเบญจเพสได้ไม่เป็นอะไรเลย” นพไม่เชื่อเรื่องพรรค์นี้ แต่ก็ไม่ประมาท กิ๊บหยิบโพยที่ได้จากหมอดูซึ่งตัวเองเอาดวงของเพื่อนไปดูให้ออกมาอ่านเกี่ยวเคราะห์หามยามซวยให้เจ้าของดวงชะตาฟัง แต่เขาไม่สนใจ หันไปสนใจเสียงเพลงที่ดังมาจากด้านนอกร้าน จึงลุกไปดูที่ระเบียง
ooooooo
เสียงเพลงที่ว่ามาจากแผงขายเสื้อของเอ๋ ปิ่นปัก เอ๋และเมย์สวมชุดสก๊อยที่วางขายในร้านมายืนเต้นตามเสียงเพลงเป็นที่สนุกสนาน นพเห็นปิ่นปักเต้นได้น่ารักก็มองอย่างสนใจ กิ๊บถือชามเล้งตามมากับนิคกี้ ความน่ารักสดใสของสาวๆทำเอาสามหนุ่มมองเคลิ้ม นิคกี้สนใจเมย์ จัดแจงยกเอ๋ให้กิ๊บ นพขัดขึ้นทันที
“ให้เกียรติผู้หญิงด้วย”
“เชื่อเถอะ เต้นขายของเสร็จ ไม่ไปต่อมีนฯก็เส้นบางนา” พูดจบนิคกี้ทำท่าบิดคันเร่ง ยกล้อมอเตอร์ไซค์ นพทักท้วงพวกนั้นอาจไม่ใช่อย่างที่เขาคิดก็ได้ เธอแค่มาจัดโปรฯเรียกลูกค้า