หัวใจลูกผู้ชาย

นพรีบเดินตามแดนจนทันกันที่หน้าปากซอยเข้าชุมชน ดึงไอแพดไปจากมือ แดนหันมาโวยวายจะเอาไปไหน นพจะเอาไปขาย แล้วหยิบกล่องไอแพดที่หยิบติดมือจากห้องแดนออกมา

“ฉันเอากล่องเอาสายชาร์จในห้องแกมาครบแล้ว ฉันมีพรรคพวกเอาไปซีลพลาสติกหุ้ม ปล่อยขายมือหนึ่งได้เพราะมันไม่มีตำหนิ พอจ่ายค่าหน่วยกิตของแก”

“เอาคืนมา ฉันต้องใช้”

“รอให้ฉันได้งานได้เงิน ฉันจะซื้อมือสองให้”

แดนระเบิดอารมณ์ใส่ว่าไม่เอามือสอง ตั้งแต่เด็กต้องใส่เสื้อผ้าเก่าจากพี่ ต้องใช้ทุกอย่างต่อจากพี่ ตนจะไม่ยอมใช้ของมือสองอีกแล้ว นพเตือนสติแดนก็รู้ว่าบ้านเราเป็นอย่างไรน่าจะช่วยกันประหยัดเลิกสร้างภาพสักที เขาไม่ได้สร้างภาพแค่สร้างฝันให้ตัวเอง เรียนจบหมอเมื่อไหร่คนที่เคยดูถูกเอาไว้ก็จะหันมานับถือเขา แล้วขอ ไอแพดคืน นพยังอึ้งกับคำพูดของน้องก็เลยยืนนิ่งแดนน้อยใจจึงประชดถ้าเรียนหมอแล้วเป็นภาระให้พี่กับแม่

“ฉันจะไปลาออก จะได้ไม่มีใครเดือดร้อนเพราะฉัน” พูดจบแดนขยับจะไป นพดึงแขนไว้ยื่นไอแพดให้

“รับปากกับฉัน แกต้องประหยัด สงสารแม่บ้าง”

“ไม่ต้องสอนน่า ฉันโตแล้ว” แดนเอาไอแพดยัดใส่กระเป๋า นพอาสาจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่ง เขาส่ายหน้าไม่ต้องแล้วเดินตรงไปยังป้ายรถเมล์...

ระหว่างทางไปป้ายรถเมล์ รถคันหนึ่งแล่นผ่านน้ำที่ขังอยู่บนถนน น้ำกระเซ็นถูกแดนซึ่งหันมองเจ้าของรถอย่างไม่พอใจ ตั้งใจมั่นว่าสักวันจะต้องมีรถขับเองบ้าง รถเมล์เข้าป้ายพอดี เขารีบวิ่งไปขึ้นรถที่แออัดไปด้วยผู้โดยสาร นพยืนมองน้องรับรู้ได้ว่าน้องต้องทนลำบาก คิดหาทางช่วย นึกถึงพี่แม็คขึ้นมาได้รีบโทร.ของานทำ...

ที่บริษัทของเปลว เมย์ถือแฟ้มรายงานยืนรอท่าอยู่ พอเห็นปิ่นปักลงจากรถรีบวิ่งมาเปิดประตูให้พร้อมกับกล่าวอรุณสวัสดิ์แถมเรียกว่าคุณปิ่นปักอีกต่างหาก เมย์ทำหน้าที่ไกด์จำเป็นพาปิ่นปักทัวร์บริษัทไปตามแผนกต่างๆ และยังพาไปดูรางวัลมากมายที่ทางบริษัทได้รับจากการสร้างหนัง

จากนั้นเธอพาปิ่นปักไปที่ห้องทำงานเปลว เล่าให้ฟังว่านี่เป็นห้องของท่านประธาน ปิ่นปักชักรำคาญสั่งให้เธอเลิกเป็นเลขาฯหน้าห้องคุณพ่อได้แล้ว กลับมาเป็นเพื่อนกันเดี๋ยวนี้ เมย์ยังทำอย่างนั้นไม่ได้ ต้องดูแลทุกสิ่งอย่างตามคำสั่งท่านประธานให้เสร็จก่อน ปิ่นปักแกล้งขู่

“แกยังเล่นไม่เลิก ฉันจะสั่งให้คุณพ่อเลิกจ้างแก”

“ไม่เอานะ ฉันรักงานที่นี่แถมเงินเดือนก็ดีด้วย”