หัวใจลูกผู้ชาย

“แกพูดถูกทุกอย่าง คนจริงไม่รังแกเด็ก ไม่ทำร้ายผู้หญิงและคนไม่มีทางสู้”

ในเมื่อเห็นตรงกัน นพจึงขอให้เฮียปล่อยเพื่อนของเขา เฮียไม่ยอมปล่อย นพกับเม้งยังมีปัญหาคาใจกันอยู่ ต้องเคลียร์ให้จบวันนี้ ตนรู้ดีว่าเม้งสู้นพไม่ได้ ดังนั้นเขาคงไม่เอาเปรียบมวยรอง ถ้าเขาชนะคนของตนได้สองคน จะได้เพื่อนคืนไปหนึ่งคน นิคกี้โวยวายว่าเฮียเอาเปรียบ กิ๊บต้องหันไปเอ็ดเพื่อนให้หยุดพูด...

การต่อสู้กันระหว่างสมุนสองคนของเฮียกับนพดำเนินไปได้ไม่นาน สมุนทั้งคู่พ่ายแพ้ถูกนพอัดลงไปกองกับพื้น เฮียเห็นเขาชนะจึงยอมปล่อยกิ๊บเป็นอิสระ

ถัดไปถึงคิวเม้งกับสมุนอีกคนต้องต่อสู้กับนพโดยมีเดิมพันคือความอยู่รอดของนิคกี้ ครั้งนี้ไม่ได้ใช้แค่หมัด เม้งยังใช้ท่อนไม้เป็นเครื่องทุ่นแรงอีกด้วย แต่สุดท้ายก็สู้นพไม่ได้ถูกเตะไม้ในมือกระเด็น เฮียยอมรับความพ่ายแพ้สั่งสมุนให้ปล่อยนิคกี้ นพร้องถามเฮียว่าพวกตนไปกันได้หรือยัง เฮียพยักหน้าแทนคำตอบ

สามเพื่อนซี้จึงพากันล่าถอยออกมา เม้งไม่รู้จักคำว่าแพ้คว้าปืนจะยิง มีเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด นพหันกลับไปมอง เห็นเม้งถูกเฮียยิงมือข้างที่จับปืนจนปืนกระเด็นเพื่อกันไม่ให้เขายิงใส่พวกตน แล้วด่าซ้ำ

“อย่าทำตัวเป็นหมาลอบกัด คนจริงต้องรักษาคำพูด”

นพพอใจที่เฮียเป็นคนจริง รีบเร่งฝีเท้าพาเพื่อนซี้ทั้งสองคนออกไป เม้งมองตามผิดหวังไม่ได้เอาคืนนพ จากนั้นสามเพื่อนซี้พากันมาขึ้นมอเตอร์ไซค์โดยที่กิ๊บซ้อนท้ายนิคกี้ ขณะที่นพขอตัวก่อน เตือนทั้งคู่อย่าไปยุ่งกับพวกมันอีก แล้วโบกมือลาก่อนสตาร์ตรถออกไป

นิคกี้มองตามสงสัยว่าเขารีบไปไหนจะชวนกินข้าวต้มด้วยกันสักหน่อย กิ๊บส่ายหน้าไม่รู้เหมือนกัน...

ไม่นานนัก นพกลับมายังศาลาที่ทิ้งปิ่นปักไว้ แต่เธอหายไปก็เริ่มเป็นห่วงรีบขี่รถตามหา

ooooooo

ปิ่นปักวิ่งมาตามถนนเปลี่ยวเพื่อหาทางออกไปยังถนนใหญ่ วิ่งอยู่นานไม่เห็นรถผ่านมาสักคันหยุดวิ่งพักเหนื่อย จังหวะนั้นมีรถยนต์แล่นมา เธอปรี่ไปดักหน้าขอร้องให้ช่วยด้วย ชายสองคนลงจากรถเข้ามาหา

“ฉันหลงมาแถวนี้ ขอติดรถออกไปถนนใหญ่นะคะ”

กลิ่นเหล้าโชยมาจากชายทั้งคู่ทำให้ปิ่นปักเริ่มไม่ไว้ใจถอยหลังจะวิ่งหนี นพขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดเสียก่อนแล้วทำท่าจะหยิบปืนออกจากเอวทั้งที่ไม่มีปืน

ชายสองคนหายเมาเป็นปลิดทิ้งรีบกลับขึ้นรถขับจากไปอย่างรวดเร็ว ปิ่นปักไม่ไว้ใจนพ วิ่งหนีกลับทางเก่า เขารีบขี่มอเตอร์ไซค์ตามมาถามว่าจะไปไหน

“ไม่ต้องยุ่งกับฉัน” ปิ่นปักเผ่นแน่บ นพถอดหมวกกันน็อกออกวิ่งตาม อารามรีบร้อนเธอสะดุดก้อนหินล้ม นพเป็นห่วงรีบวิ่งมาดู เธอกลัวเขาจะทำมิดีมิร้ายคว้ากอดหินจะทุบหัว เขามือไวคว้าข้อมือเธอไว้ทัน จับบิดจนก้อนหินตกพื้น แล้วจับตัวเขย่าเพื่อเรียกสติ