หัวใจลูกผู้ชาย

“ร้อยเอาขี้หมาก้อนเดียวเลย...สก๊อยชัวร์” นิคกี้ท้าพนัน กิ๊บสงสัยนพชอบคนไหน เขาส่ายหน้าเป็นทำนองไม่ชอบสักคน แต่สายตาจับจ้องไปที่ปิ่นปักเขม็ง กิ๊บมองปราดเดียวก็รู้ว่าเขาชอบผู้หญิงคนนี้ จึงสะกิดให้นิคกี้ดู นิคกี้ตัวแสบนึกสนุกขึ้นมา ช่วยกันกับกิ๊บเป่าปากเรียกปิ่นปักซึ่งหันมองตามเสียง เพื่อนตัวแสบหลบวูบ ปล่อยให้นพยืนหัวโด่คนเดียว ทำเหมือนเขาเป็นคนเป่าปากเรียก ก่อนจะพร้อมใจกันลุกขึ้นชี้ไปที่นพ

“พี่เขาชวนไปซ้อนท้ายด้วยกัน ไปไหมน้อง”

นพเห็นปิ่นปักมองตาแป๋วก็ยิ่งอาย พยายามโบกไม้โบกมือปฏิเสธ เธอเห็นอย่างนั้นคิดว่าเขาโบกมือให้ แอบเขินอาย ทำเป็นเต้นต่อไปกลบเกลื่อน...

ความสุขเล็กๆน้อยๆของนพกำลังจะหมดไปเมื่อเม้งพาเฮียกับพรรคพวกเข้ามาในตลาด เห็นเขากับเพื่อนๆอยู่บนระเบียงชั้นสองของร้านโคตะระแซ่บปรี่เข้าหา นพตาไวหันมาเห็นคู่อริ รีบสะกิดเพื่อนๆให้หนี เฮียสั่งให้เม้งกับลูกน้องไปดักเอาไว้ เอ๋เห็นขาใหญ่มารีบปิดมือถือของปิ่นปักที่เปิดเพลงต่อไว้กับลำโพงใส่กระเป๋าตัวเอง

“ปิดทำไม ใกล้จบแล้วเดี๋ยวก็ขายของเลย ลูกค้ามาเต็มแล้ว” ปิ่นปักสงสัย

“โน่น ไปหมดแล้วย่ะ”

ปิ่นปักกับเมย์หันมองตามมือเอ๋เห็นลูกค้าที่มุงดูมากมายเมื่อครู่สลายตัวไปหมด เพราะกลัวพวกเม้งที่ถือมีดถือไม้เดินหน้าตาเอาเรื่องเข้ามา เอ๋เร่งให้ช่วยกันเก็บร้าน ก่อนที่พวกมันจะตีกันเละลามมาถึงนี่...

นพจ่ายเงินค่าเล้งเรียบร้อยบอกให้กิ๊บกลับไปอยู่ในครัว ส่วนเขาและนิคกี้จะหลบไปก่อน นิคกี้ไม่หลบคว้าเก้าอี้จะลุยกับพวกมัน เจ๊ใหญ่ต้องเข้ามาขอร้องให้ไปลุยที่อื่น ร้านของเธอเพิ่งเปิดยังไม่คืนทุน แล้วถอดผ้ากันเปื้อนที่เอวกิ๊บออก อนุญาตให้ลากิจหนึ่งวัน สามหนุ่มกำลังจะลงบันไดแต่เม้งกับพวกดาหน้าขึ้นมาเสียก่อนจึงต้องวิ่งหนีกลับไปที่ระเบียง

เม้งขึ้นมาไม่เจอนพกับเพื่อน เจอแต่เจ๊ใหญ่ที่ยืนรอท่าอยู่กล่าวทักทายสวัสดี สั่งให้เด็กเสิร์ฟต่อโต๊ะทำเหมือนพวกนั้นจะมากินอาหาร เม้งโวยว่านพอยู่ไหน เธออึกอักไม่ยอมบอก เขาสั่งสมุนให้พังร้าน เจ๊ตกใจชี้ไปที่ระเบียง เม้งวิ่งไปดูเห็นนพกับเพื่อนๆโดดไปอยู่ที่ระเบียงร้านข้างๆซึ่งอยู่ติดกันรีบวิ่งตาม