หัวใจลูกผู้ชาย

สามหนุ่มวิ่งหนีไปตามระเบียงโดยมีเม้งกับพวกไล่ตามติด ชนใครต่อใครดะไปหมดไม่สนใจ...

เอ๋เร่งเก็บเสื้อผ้าข้าวของใส่ถุงพลาสติกใบใหญ่ ปิ่นปักเห็นว่าเก็บของใกล้เสร็จจึงบอกให้เมย์ไปเอารถมารอด้านหน้าตลาด เมย์ไม่รอช้าวิ่งปรู๊ดไปทันที เอ๋ยิ่งรีบก็ยิ่งลนยัดของใส่ถุงผิดๆถูกๆ แต่สุดท้ายก็เก็บจนเสร็จ...

นิคกี้ชวนเพื่อนให้หนีลงไปทางพื้นราบ นึกว่าจะรอดแต่เฮียกับสมุนวิ่งมาดัก นพเห็นว่ารวมกันตายหมู่สั่งให้แยกย้าย กิ๊บกับนิคกี้วิ่งนำไปก่อน นพหลอกล่อให้เม้งกับพวกวิ่งตามตัวเองไปอีกทาง

ทางด้านเอ๋หอบของวิ่งนำปิ่นปัก พร้อมกับตะโกนขอทางกับคนที่เดินซื้อของ วันนี้คนเยอะเธอจึงต้องแหวกคนเพื่อวิ่งไปหน้าตลาดให้ได้ ปิ่นปักไม่ชำนาญตามไม่ทันตะโกนเรียกเพื่อนให้รอก่อน เอ๋เร่งให้รีบตามแล้วคว้ามือใครไม่รู้คิดว่าเป็นปิ่นปักวิ่งลิ่วไปยังจุดนัดหมาย

ปิ่นปักถูกคนบังมองไม่เห็นว่าเอ๋วิ่งไปทางไหน ตัดสินใจวิ่งไปอีกทางซึ่งเป็นคนละทางกับที่เอ๋ไป เดินแหวกผู้คนจนเห็นทางข้างหน้าโล่งจัดแจงวิ่งไปทางนั้น อารามรีบร้อนจะให้ทันเพื่อนไม่ได้ดูทางชนเข้ากับนพที่วิ่งหนีเม้งกับพวกอย่างจังจนล้ม เธอยันตัวลุกขึ้นหันไปเป็นพวกนักเลงอาวุธครบมือก็ตกใจร้องลั่น

“ช่วยด้วย”

นพกลัวปิ่นปักจะเป็นอันตรายวิ่งกลับมาคว้าตัววิ่งหนีไปด้วยกัน จนพ้นโซนขายของที่ผู้คนบางตา

ooooooo

ที่หน้าตลาด เมย์ขับรถมาจอดรอท่าอยู่ เห็นเอ๋วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามารีบเปิดประตูให้ขึ้น เธอโยนถุงพลาสติกใส่ของใบใหญ่ใส่รถเผยให้เห็นคนที่ตัวเองจูงมืออยู่

“แกพาใครมายัยมิสแกรนด์”

“ปิ่นปักไง” พูดจบเอ๋หันไปมองแทบช็อก “ว้าย ปิ่นหัก”

“ยัยปิ่นอยู่ไหน” เมย์โวย

เอ๋ส่ายหน้าเลิ่กลั่กไม่รู้เหมือนกัน...

คนที่เมย์กับเอ๋ถามหาถูกนพจูงมือวิ่งหนีมาถึงลานจอดมอเตอร์ไซค์ เขาเหลียวมองไปด้านหลังเห็นว่าปลอดภัยจึงหยุดพักเหนื่อย ปิ่นปักมองตามไม่เห็นเม้งกับพวกตามมาก็หันมาขอบใจเขา ครั้นเห็นหน้าชัดๆ

เธอจำได้ว่าเขาอยู่ในกลุ่มที่ตีกันมาชนกระจกข้างรถที่เธอนั่งก็เริ่มกลัว สะบัดมือออกเดินหนี เขารั้งไว้ ถามว่าจะไปไหน เธอจะไปหาเพื่อนที่รออยู่ เขาอาสาไปส่งให้เองจะปลอดภัยกว่า

“ไม่ต้อง ฉันไปกับนาย ฉันอาจตายได้” ปิ่นปักว่าแล้วเดินหนี