ดวงใจขบถ
ตอนที่ 7
แม้จะปล่อยให้พวกเจ้าหลวงเมืองจายหนีเข้าเขตไทยไปได้ แต่นายพลอังกูก็ยังไม่หยุดก่อกวน โดยส่งอันโตนกับจ่อเอลอบเข้ามาพร้อมอาวุธครบมือ ซึ่งสองคนนั้นกำลังอยู่ในระหว่างการเดินทางที่เต็มไปด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือ
ทางด้านพสุเมื่อเห็นเจ้าจ้อยเปลี่ยนไปก็พยายามตัดใจและคิดว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีก แต่ในวันที่เขาเตรียมตัวกลับไปพระนครพร้อมพ่อแม่และบัว จู่ๆ ผู้บังคับบัญชาก็ติดต่อมาสั่งงานด่วนทำให้เขายังกลับพระนครไม่ได้
วราพรอิดออดไม่อยากกลับไปโดยไม่มีลูกชาย รบเร้าว่าแม่อยากกลับพร้อมลูก ให้แม่อยู่รอก็ได้
“คุณหญิงไม่ได้ยินหรือไง ลูกมีภารกิจต้องอยู่ทำต่อ” ดนูเตือน
“อยู่กี่วันล่ะ ฉันรอได้”
“ผมยังไม่รู้เลยครับแม่ หัวหน้าผมท่านยังไม่ยอมบอก แม่กับพ่ออย่าห่วงผมเลย”
“พ่อไม่ห่วงหรอก แต่ลูกก็ต้องดูแลตัวเองดีๆนะ ทำภารกิจอย่างมีสติรอบคอบ”
“ครับพ่อ ผมจะเตือนสติตัวเองให้รอบคอบไว้เสมอ เดินทางปลอดภัยนะครับพ่อ...น้องบัว พี่ขอโทษนะครับที่กลับด้วยไม่ได้”
“ขอโทษทำไมคะพี่พสุ พี่ต้องอยู่ทำหน้าที่ทหารของพี่ ทำภารกิจให้สำเร็จลุล่วงนะคะ บัวจะรอฟังข่าวดีอยู่ที่พระนคร”
“ครับ แล้วเจอกันที่พระนคร”
สองคนยิ้มแย้มให้กัน แต่วราพรหน้ามุ่ยมากเดินตามดนูไปขึ้นรถอย่างจำใจ
ooooooo
ส่วนที่คุ้มจันทราเวลาเดียวกัน เจ้าจ้อยกำลังซ้อมยิงธนู ยุพราชแอบมองจากมุมหนึ่งอยู่เงียบๆ แต่เจ้าขุนแสงเรืองที่ออกมาเห็นเดินปรี่เข้าใส่แทบจะถึงเนื้อถึงตัวเจ้าจ้อย พูดจาชื่นชมและฉวยโอกาสจับมือถือแขน สร้างความไม่พอใจให้เจ้าจ้อยจนต้องขยับหนีพร้อมเอ่ยเตือนว่า
“อย่าทำอย่างนี้ เดี๋ยวใครมาเห็นมันจะไม่งาม”
“ไม่งามตรงไหน ในเมื่อเราต้องแต่งงานกันอีกไม่ช้า”
“เฮาไม่อยากแต่งงาน” เจ้าจ้อยพูดโพล่ง
“เห็นทีจะไม่ได้หรอก เจ้าหลวงรับปากเป็นมั่นเหมาะกับท่านแม่ของพี่แล้วว่าจะช้าหรือเร็วยังไงเราก็ต้องแต่งงานกัน”
“เจ้าพี่ขุนได้โปรดเถอะ เจ้าพี่ก็รู้ว่าเราไม่ได้รักกัน ทำไมเจ้าพี่ถึงไม่หาผู้หญิงที่รักเพื่อแต่งงานด้วยเล่า เจ้าพี่จะได้มีความสุข ทำไมต้องมาทนแต่งงานกับเฮา ผู้หญิงที่เจ้าพี่ไม่ได้รักจริงๆ”
“ใครบอกว่าพี่ไม่ได้รักน้อง”
“เฮารู้ดี ไม่ต้องมีใครบอกหรอก สายตาของเจ้าพี่ที่มองเฮา ไม่ได้เหมือนคนที่รักกัน แล้วเจ้าพี่จะหลอกตัวเองไปทำไม” เจ้าจ้อยพูดอย่างใส่อารมณ์ เจ้าขุนแสงเรืองเลยยัวะบ้าง
“แล้วสายตาของคนที่รักเจ้า มันเป็นเช่นไรหรือ ไหนบอกพี่ซิ ผู้ชายหน้าไหนมันมองเจ้าหรือ...ทำไมเงียบ มีใช่ไหม มันเป็นใคร บังอาจมองเจ้า บอกพี่มา พี่จะควักลูกตามัน”
