ดวงใจขบถ

พสุปากแข็ง แต่เผ่าเทพแย้งอย่างรู้ทันว่าเขารักเจ้าจ้อยมาก ส่วนยุพราชเพื่อนของพสุนั้นดูแปลกๆ

“แปลกยังไง”

“ดูเขาไม่ตกใจอะไรเลยที่แกบาดเจ็บเจียนตาย แล้วก็ไม่เห็นเป็นห่วงเป็นใยอยากไปเยี่ยมแกที่โรงพยาบาล”

“มันเองก็เจ็บตัวเหมือนกัน”

“แต่ก็น้อยกว่าแกเยอะ เป็นคู่หูปฏิบัติภารกิจประสาอะไรวะ คู่หูเจ็บทั้งคนไม่โผล่หน้าไปเยี่ยมเลย แล้วไม่รู้ว่าได้บอกเจ้าจ้อยหรือเปล่าว่าแกนอนพะงาบๆ อยู่ที่โรงพยาบาล เจ้าจ้อยถึงไม่เคยไปดูใจแกเลย”

คำพูดของเผ่าเทพทำให้พสุฉุกคิดขึ้นมาเหมือนกัน แต่ก็มีทิฐิ “ยุพราชอาจจะบอกแล้ว แต่ที่เจ้าจ้อยไม่ไปเยี่ยมฉันก็เพราะได้เจอหน้าคู่หมั้นไง ทั้งคิดถึงทั้งดีใจมาก จนลืมฉันไปเลย”

“นั่นคือสิ่งที่แกคิด แกเดาเอา แต่ความเป็นจริงเป็นยังไงก็ไม่รู้”

แล้วสองหนุ่มก็ยุติการสนทนาเพราะวราพรกับดนูชวนไปเลือกซื้อไม้เพื่อต่อเติมบ้านที่พระนคร

โดยวราพรพูดยิ้มๆว่าเผื่อจะมีคนเข้ามาอยู่เพิ่ม พูดพลางก็หันมาชวนบัวไปด้วยอีกคน

ooooooo

ภายในปางไม้กว้างขวาง วราพรจูงมือบัวเดินดูไม้ชนิดต่างๆ ดนูเดินนำหน้าไปกับพนักงาน โดยที่พสุกับเผ่าเทพรั้งท้าย

แล้วเผ่าเทพก็ตาดีเห็นเจ้าจ้อยอยู่มุมหนึ่งจึงสะกิดบอกพสุ แน่นอนว่าพสุไม่รอช้า เขาเดินดุ่มไปหาเจ้าจ้อยที่กำลังตรวจนับไม้และจดบันทึกลงสมุด ส่วนเผ่าเทพก้าวตามกลุ่มของดนูต่อไป เพื่อเปิดโอกาสให้พสุได้เคลียร์ใจกับเจ้าจ้อย

สีหน้าท่าทางเจ้าจ้อยซีเรียสจริงจังกับการค้าไม้ เพราะมันคือธุรกิจที่จะได้เงินมาใช้สนับสนุนการกู้บ้านเมือง

พสุแอบมองเจ้าจ้อยอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะปรากฏตัวออกมา...นี่เป็นครั้งแรกที่สองคนได้เจอหน้าและใกล้ชิดกันตามลำพังหลังจากหนีเข้าชายแดนมาได้ พสุตั้งท่าจะกอดด้วยความรักและคิดถึง แต่เจ้าจ้อยควบคุมสติได้ยื่นมือดันอกเขาไว้

“ปล่อยเฮา! คุณรู้ด้วยหรือว่าที่นี่เป็นปางไม้ของเจ้าพ่อ”

“ผมไม่รู้หรอกครับ อย่าเข้าใจผิดว่าผมแอบแกะรอยตามคุณมา ผมไม่ได้ทำอย่างนั้น”

“ถ้างั้นขอโทษที่เฮาเข้าใจผิดไป”

“แต่เพราะผมเป็นผีเสื้อขององค์หญิง ไม่ว่าองค์หญิงอยู่ที่ไหน ผมก็หาเจอ”

เจ้าจ้อยน้ำตาคลออย่างเจ็บปวด “แล้วทำไมคุณทิ้งเฮาไว้ตรงนั้น คุณบอกให้เฮารอ เฮาก็รอ ทำไมไม่กลับมารับเฮา”

“ผมกลับไม่ได้ ยุพราชไม่ได้บอกองค์หญิงหรือว่าทำไม”

“บอกสิ ยุพราชถึงต้องมาช่วยเฮา แทนที่จะเป็นคุณ”

“องค์หญิงโปรดเข้าใจ ผมจำเป็นต้องทำอย่างนั้น ทั้งที่ผมอยากจะเป็นคนจูงมือองค์หญิงข้ามชายแดนมาด้วยตัวเอง” พสุหมายถึงต้องส่งยุพราชไปช่วยแทนเพราะเขาต้องสู้กับพวกอังกู แต่เจ้าจ้อยเข้าใจว่าพสุจำต้องทิ้งเธอแล้วหนีเอาตัวรอด