ดวงใจขบถ
ตอนที่ 2
“แล้วเจ้าจ้อยเล่า ตอนที่อยู่ในหอคำ ส่างคำเห็นเจ้าจ้อยลูกเฮาไหม”
“ไม่เห็นเจ้าค่า แต่ได้ยินมาว่าเจ้าจ้อยถูกชายชุดดำช่วยพาหนีไปได้แล้วนี่เจ้าค่า”
เจ้าแสงหน่อฟ้ากับมหาเทวีมองหน้าอกานซิงห์อย่างดีใจและทั้งโล่งใจ รู้ว่าต้องเป็นทหารที่หน่วยข่าวกรองมาช่วยแน่ๆ แต่ไม่พูดอะไรออกมา เพราะเกรงจะเกิดปัญหาการเมืองระหว่างประเทศ
เมื่อรู้ว่ามีคนมาช่วยลูกแล้ว มหาเทวีเบาใจ แต่ถามอกานซิงห์ลับหลังส่างคำว่าเราจะส่งข่าวให้เจ้าจ้อยรู้ได้อย่างไรว่าพวกเราไปยังจุดนัดพบไม่ได้ ให้ทหารของหน่วยข่าวกรองรีบพาเจ้าจ้อยหนีข้ามชายแดนไทยไปเลย ไม่ต้องรอพวกเรา
“มหาเทวีไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าภายในสามวันพวกเรายังเดินทางไปไม่ถึงจุดนัดพบ ข้าเฮามั่นใจว่าทหารของหน่วยข่าวกรองก็คงรู้แล้วว่าพวกเราเดินทางไปหาไม่ได้ พวกเขาจะต้องรีบพาเจ้าจ้อยเดินทางต่อไปยังชายแดนไทยทันทีเจ้าค่า”
“เฮาหวังว่าชีวิตของเจ้าจ้อยที่ฝากไว้ในมือของทหารจากหน่วยข่าวกรองจะหนีรอดเงื้อมมือของนายพลอังกูไปถึงคุ้มจันทราอย่างปลอดภัย”
“จริงสิ แล้วเจ้าอุ่นคำกับเจ้าแสงขุนเรืองล่ะ จะเป็นอย่างไรบ้าง ยังอยู่ที่เมืองจาย หรืออยู่ที่ไหน”
“ปกติเจ้าพี่อุ่นคำกับเจ้าขุนไม่ค่อยอยู่ติดเมือง ชอบเดินทางท่องเที่ยวช็อปปิ้งต่างประเทศ วันที่ทหารซาอูบุกเมืองจาย ก็ขอให้ทั้งสองคนพำนักอยู่ต่างประเทศเถิด ไม่ถูกทหารซาอูจับตัวไป”
ทั้งเจ้าหลวงและมหาเทวีไม่รู้หรอกว่าเวลานี้สองแม่ลูกไปอยู่ที่คุ้มจันทราอย่างสบายใจเฉิบ แถมยังเจ้ากี้เจ้าการปรับเปลี่ยนในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ สร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้ลุมพูเพราะต้องคอยปรามแซงแซวกับจ่อแตที่ทะเลาะกันอันมีสาเหตุมาจากสองแม่ลูกคู่นี้
ooooooo
ค่ำแล้ว พสุหุงข้าวด้วยหม้อสนามแบ่งกันกินเพื่อให้มีแรงเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้ ซึ่งต้องรีบไปให้ถึงจุดนัดพบที่ 2 ตามแผนที่วางไว้ เพื่อรับอาหารและน้ำเป็นเสบียงเดินทางต่อไปยังเมืองแพรก แล้วจากนั้นจะมีคนมารอรับข้ามชายแดนไทย
เจ้าจ้อยนั่งกินข้าวพลางแอบมองมาที่พสุ แอบคิดถึงเวลาที่อยู่กับเขาตามลำพังตอนหนีอยู่ด้วยกันในป่า แต่ตอนนี้กลับทำไม่ได้เมื่อกลับมาอยู่ในสถานะเจ้าหญิงต่อหน้าคนอื่น
ยุพราชเอาใจใส่ดูแลเจ้าจ้อยอย่างดี พสุกับอ่อนคำรับรู้ได้ถึงความรักและภักดีของยุพราชที่มีต่อเจ้าจ้อย แต่ที่อ่อนคำไม่เข้าใจและยังเก็บความสงสัยไว้ก็คือ ทำไมเมื่อตอนเย็นเจ้าจ้อยถึงแกล้งพสุไม่ให้มีน้ำอาบ ทั้งที่แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเห็นกลั่นแกล้งใคร
หลังอาหารมื้อนั้น อ่อนคำเลียบเคียงถามเจ้าจ้อย กลับได้คำตอบชวนให้สงสัยหนักขึ้นไปอีกว่า
“แกล้งอะไรเล่า เฮาก็แค่หยอกเล่น”
“หยอกเล่น! เหมือนเพื่อนที่รู้จักกันมานานหรือเจ้าค่า เจ้าจ้อยกับหมวดเพิ่งเจอกันแค่...”
