ดวงใจขบถ
ตอนที่ 2
เจ้าจ้อยรู้สึกตัวตอนเช้าตรู่หลังจากหลับสบายมาตลอดคืน แต่พอลืมตาก็ตะลึงเมื่อเห็นพสุหลับใบหน้าจ่ออยู่กับหน้าตัวเองแค่คืบ และตัวเองนอนอุ่นอยู่ในอ้อมแขนเขาในลักษณะโอบกอดเอวเขาด้วย
อารามตกใจเจ้าจ้อยลุกพรวดขึ้นนั่งทำเอาพสุตกใจตื่น และรู้ตัวทันทีว่าจะโดนอะไร เพราะเธอเงื้อง่าหน้าแดงอยู่
“เดี๋ยวก่อนนะครับ ฟังข้อเท็จจริงก่อน เมื่อคืนคุณนอนหนาวมากจนตัวสั่นไปหมด ผมก็เลยเอาเสื้อผมมาห่มให้คุณ แล้วคุณก็...เอ่อ...”
“นี่คุณกำลังกล่าวหาว่าเฮาเป็นฝ่ายไปกอดคุณเองอย่างนั้นหรือ”
“อย่าเข้าใจผิดอย่างนั้นครับ แล้วอย่าใช้คำว่ากล่าวหาเลยครับ เอาเป็นว่าผมกำลังทำความเข้าใจกับคุณว่าถ้าเมื่อคืนคุณนอนหนาวอยู่คนเดียวอย่างนั้น เช้านี้คุณต้องป่วยอย่างแน่นอน เมื่อคืนไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่าการดูแลกันครับ”
พสุพูดพลางจ้องหน้าเธอด้วยความห่วงใยจริงจัง เล่นเอาเจ้าจ้อยรู้สึกหน้าร้อนผ่าวเมื่อมองสบตาแสนเสน่ห์ของเขา จนต้องหลบตาตัดบทด้วยการส่งเสื้อคืน
“ขอบน้ำใจคุณมากสำหรับเสื้อที่ห่มให้เฮา...เฮาพร้อมจะเดินทางต่อแล้ว”
เจ้าจ้อยลุกเดินออกไป พสุรีบเก็บของใส่เป้ตามมา
“เมื่อคืนผมศึกษาเส้นทางแล้ว จากตรงนี้ไปยังจุดนัดพบอีกไม่ไกล ถ้าไม่เจออุปสรรคใดๆ เราจะไปถึงที่นั่นก่อนเที่ยงวัน”
“ก่อนที่จะเดินทางต่อ คุณต้องสาบานก่อน”
“สาบานอะไรครับ”
“สาบานว่าจะไม่พูดเรื่องที่...เรื่องเมื่อคืนให้ใครฟังเด็ดขาด”
“ผมอธิบายไปแล้ว ว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีอะไรเกินเลย”
“ก็นั่นแหละ คุณจะเอ่ยให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้เป็นอันขาด เข้าใจรึไม่”
“นี่เป็นคำสั่งอย่างนั้นหรืออ่อนใจ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น เฮาไม่อยากทำลายน้ำใจที่หวังดีของคุณหรอก แต่ถือว่านี่เป็นการขอร้องจากเฮา”
“โอเค ผมสาบานด้วยเกียรติของนายทหาร ว่าผมจะไม่พูดเรื่องนี้กับใคร คุณสบายใจหรือยังครับ” พูดจบพสุหยิบหมวกไหมพรมมาใส่แล้วหันเดินต่อไป เจ้าจ้อยรู้ว่าเขาไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ทำเป็นไม่สน คิดในใจว่า ไม่พูดก็ดีแล้ว เฮาก็จะลืมมันไปเสีย...
ooooooo
นายพลอังกูนั่งรถมากับปาแปงและซาบี แล้วยังมีทหารซาอูพร้อมอาวุธครบมืออีกคันรถตามหลัง มุ่งสู่ชายแดนเมืองเปยเพื่อจับตัวเจ้าแสงหน่อฟ้าให้ได้
เกือบถึงเขตชายแดน ซาบีเห็นคำพูนในชุดทหารวิ่งอยู่ชายป่า คำพูนเพิ่งไปขอปันข้าวปลาจากชาวบ้านเพื่อนำไปให้เจ้าหลวงกับมหาเทวี ซึ่งสองตายายชาวเมืองเปยเต็มใจให้มาและยังบอกด้วยว่าไม่อยากให้เจ้าหลวงของคำพูนถูกจับตัวไปเหมือนเจ้าหลวงของพวกตน
นายพลอังกูส่องกล้องทางไกลหลังจากซาบีชี้บอก เขาดูแวบเดียวก็รู้ทันทีว่าเสื้อผ้าที่ชายคนนั้นใส่เป็นชุดทหารองครักษ์เมืองจาย จึงมั่นใจว่าหากรีบติดตามไปคราวนี้ต้องเจอตัวเจ้าแสงหน่อฟ้าอย่างแน่นอน
