ดวงใจขบถ

การยิงปะทะกันภายในคุ้มจันทรามีผู้บาดเจ็บล้มตายทั้งสองฝ่าย ผู้คนวิ่งหนีอลหม่านโดยเฉพาะพวกลุมพูและนางกำนัลทั้งหลาย

เจ้าหลวงเป็นห่วงมหาเทวีกับเจ้าจ้อยที่ออกไปหาเจ้าอุ่นคำกับเจ้าขุนแสงเรือง พสุเชื่อว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่สองแม่ลูกนั่นกลับมาวันเดียวกับเจ้ากุมปาย

“หมวดหมายถึงพวกมันร่วมมือกันหรือ”

“ผมคิดว่าใช่ครับ พวกมันร่วมมือและวางแผน

กันมาอย่างดีกับพวกนายพลอังกู”

“ถ้าอย่างนั้นมหาเทวีกับเจ้าจ้อยก็ตกอยู่ในอันตรายน่ะสิ”

เจ้าหลวงไม่รอช้า ยิงเปิดทางแล้ววิ่งฝ่าออกไปเพื่อตามมหาเทวีกับเจ้าจ้อย พสุตกใจจะตามแต่ต้องชะงักเมื่อเจออันโตนกับจ่อเอโผล่มาขวางไว้

ขณะนั้นเจ้าจ้อยจูงมือมหาเทวีวิ่งกระหืดกระหอบมาที่เรือนนอน เหลียวมองด้านหลังเห็นเจ้าอุ่นคำกับ

เจ้าขุนแสงเรืองถือปืนวิ่งตามมา จึงรีบเข้าไปหลบในเรือน แต่สองแม่ลูกก็ตามจนเจอ ยืนจังก้าเอาปืนขู่ก่อนที่เจ้าขุน

แสงเรืองจะฉุดกระชากเจ้าจ้อยออกจากมหาเทวีมาได้

“เจ้าจ้อย! ปล่อยน้องนะเจ้าขุน จะเอาน้องไปไหน ปล่อย...อย่าทำอะไรน้อง”

เจ้าอุ่นคำสะใจ ถือปืนยืนขวางมหาเทวีไว้ปล่อยให้เจ้าขุนแสงเรืองลากเจ้าจ้อยไป

“หยุดเป็นมารขวางความเจริญของลูกกูเสียที

ถึงเวลาที่เขาจะได้เป็นเจ้าหลวงแล้ว มึงมาเจอกับกูดีกว่า ได้เวลาที่เราจะมาสะสางกัน”

“เฮาไม่มีอะไรจะสะสางด้วย”

“มีสิ ตำแหน่งมหาเทวีที่มึงครอบครองอยู่นี่ไง เป็นของกู แต่มึงแย่งกูไป” เจ้าอุ่นคำใช้ปืนชี้หน้าตวาดลั่น มหาเทวียกมือกันอย่างหวาดผวา

ส่วนเจ้าหลวงที่ถือปืนวิ่งออกมาจะตามหามหาเทวีกับเจ้าจ้อย แต่มาเจอกลุ่มนายพลอังกูที่สู้อยู่กับอกานซิงห์ และเผ่าเทพ นายพลอังกูประกาศศักดาจะฆ่าให้หมดทั้งคุ้ม อกานซิงห์ปกป้องเจ้าหลวงและพาเข้าที่กำบังแทบไม่ทัน

“ฮึ! คิดจะสร้างกองกำลังกู้ชาติมาสู้กับนายพลอังกูอย่างนั้นหรือ ฝันไปเถอะ เฮาจะมาฝังเจ้าไว้ที่นี่ อย่าหวังว่าจะได้กลับไปบ้านเกิดเมืองนอนอีกเลยตลอดชาตินี้ แต่

เฮาขอลูกเจ้านะ เฮาจะเอาไปอยู่ฮาเร็มรับใช้เฮา”

“ไอ้ชั่ว!” เจ้าหลวงสาดกระสุนออกไป แต่นายพลอังกู ซาบี และปาแปงก็ยิงสวนมาไม่หยุด

ฝ่ายเจ้าจ้อยที่โดนเจ้าขุนแสงเรืองใช้ปืนจี้ฉุดกระชากออกมาทางหน้าเรือน เธอดิ้นรนขัดขืนตลอดเวลา

“จะลากเฮาไปไหนเจ้าพี่ขุน ปล่อยเฮานะ”

“เฮาก็ไม่อยากจะพาเจ้าไปนักหรอก แต่เฮาต้องทำเพื่อแลกกับตำแหน่งเจ้าหลวง”

“แลกกับตำแหน่งเจ้าหลวงอะไรของเจ้าพี่ เพ้อคลั่งไปใหญ่แล้ว”