ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 8
“อั๊วแค่อยากให้เฮียถามความรู้สึกอาจูดูก่อน สิ่งที่เฮียทำทั้งหมดอาจจะทำเพื่ออาจูแต่รู้ได้ยังไงว่ามันคือความสุขของอาจูจริงๆ การมีคนที่เรารักและรักเราอยู่ใกล้ๆมันสำคัญมากนะเฮีย ถนอมเอาไว้เถอะ”
“เพราะเฮียถนอมไงถึงต้องผลักไสอีให้ไปไกลๆ เฮียยอมช้ำใจตายดีกว่าต้องทนเห็นอาจูตายไปต่อหน้าต่อตา...”
ลี่เง็กไม่สนความเป็นไปของใคร ตั้งหน้าตั้งตามอมเหล้ารณชิตและพาไปปล้ำที่หอพักของเขา รณชิตเกือบเคลิ้มและตกบ่วงของลี่เง็กถ้าจู่ๆจะไม่มีสติยั้งตัวไว้
“ฉันขอโทษแต่ฉันไม่ได้รักเธอ ถ้าไม่หยุดตั้งแต่ตอนนี้ คนเสียใจที่สุดก็คือเธอนะเง็ก”
“เพราะอีเด็กขอทานนั่นใช่ไหม ขนาดเมายังละเมอเรียกมัน...น้องมุกๆ อีโสโครกนั่นให้ท่าเก่งรึไงถึงได้หลงมัน”
“หยุดได้แล้วนะเง็ก! น้องมุกเขาไม่เคยทำอะไรให้เธอ ถ้าติดนิสัยมาจากโรงน้ำชาก็ต้องกลับไปที่นั่นไม่ใช่มาแสดงความหยาบคายที่ห้องฉัน”
“มันวิเศษนักรึไงถึงด่ามันไม่ได้ เมื่อไม่กี่วันก่อนคนของอั๊วเกือบปาดคอมันตายคาห้องนอนไปแล้วด้วยซ้ำแต่ก็ไม่แน่...สักวันอาจจะฆ่ามันทิ้งพร้อมหาผัวให้มันก่อนตายก็ได้”
รณชิตอ้าปากค้าง คาดไม่ถึงว่าคนร้ายบุกห้องปิ่นมุกอย่างอุกอาจเมื่อวันก่อนคือคนของลี่เง็ก เขาหัวเราะเยาะความโง่เขลาของตัวเองที่หลงเชื่อท่าทางน่าสงสารของเธอจนยอมเป็นเพื่อนด้วย
ลี่เง็กนิ่วหน้าถามเสียงเครียด “ลื้อขำอะไร”
“เพราะฉันดีใจที่เมื่อกี้ไม่ได้ทำอะไรเธอน่ะสิไม่อย่างนั้นฉันคงสะอิดสะเอียนตัวเองแย่”
รณชิตตอกไม่ไว้หน้า ยิ่งเห็นสีหน้าเจ็บแค้นของลี่เง็กยิ่งอยากพูดให้เจ็บและอาย
“รู้อะไรไหม...ตัวเธอมันเกิดในซ่องแต่จิตใจเธอมันต่ำกว่าที่เธอเกิดซะอีก น่าขยะแขยงที่สุด!”
ลี่เง็กโกรธมากจะเล่นงานเขาแต่รณชิตก็ตั้งท่าจะสู้
“อย่านะโว้ย! ถ้าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไร หรืออยากจะลอง”
“อั๊วไม่จบกับลื้อแค่นี้แน่...ไอ้กระจอก!”
ooooooo
