ชาติเสือพันธุ์มังกร

เรื่องทรงวาดกับปิ่นมุกลงเอยด้วยดีท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของกานต์กับอรุณรุ่งที่แวะมาเยี่ยม ทรงวาดไม่ได้แก้ตัว เช่นเดียวกับปิ่นมุกเพราะภาพกอดกันกลมเป็นคำตอบได้ดีอยู่แล้ว

เฮ้งเตี๋ยงรู้ข่าวลี่เง็กก็ตกใจรีบพาพริ้มเพราเข้ากรุงเทพฯเพื่อมางานศพน้องสาว แต่เม่งฮงไม่ยอมให้เฮ้งเตี๋ยงไหว้ศพลี่เง็กเพราะทิฐิและยังโกรธที่อีกฝ่ายหนีไปกับพริ้มเพรา

“ลื้อมันคนทำลายแซ่ทำลายตระกูล คนอย่างลื้อไม่สมควรเป็นลูกอั๊ว ลูกอั๊วมีคนเดียวคืออาเง็กแล้วลูกอั๊วก็ตายไปแล้ว ลื้ออย่ามาเรียกอั๊วว่าอาป๊าอีก”

“อั๊วยอมรับผิดทุกอย่าง จะตบจะตีหรือจะฆ่าอั๊วก็ได้ แต่ขอให้อั๊วได้ไหว้ศพน้องสักครั้งเถอะ อั๊วมาที่นี่ก็เพราะอยากไหว้ขออโหสิอาเง็ก”

จนแล้วจนรอดเม่งฮงก็ไม่ยอมให้เฮ้งเตี๋ยงกับพริ้มเพราไหว้ศพลี่เง็กแถมควักปืนยิงขู่ เฮ้งเตี๋ยงเลยต้องพาเมียหลบไปก่อนและรอเวลามาไหว้ศพน้องสาววันหลัง

ทิเหล็งบาดเจ็บไม่น้อยจากการไปช่วยปิ่นมุกกับแปะฮ้อเมื่อวันก่อน ป่วยซังสงสารยอมลืมเรื่องเคืองใจชั่วคราวและคอยดูแลอย่างดีสร้างความปลื้มใจให้แก่มือขวาหนุ่มของทรงวาดมาก

ปิ่นมุกต้องย้ายกลับบ้านทรงวาด อรุณรุ่งมาช่วยเก็บของและถือโอกาสคุยเปิดอกและปรับความเข้าใจ ปิ่นมุกรู้สึกกระดากและรู้สึกผิด อยากขอโทษจากใจจริงที่ทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชักเมื่อครั้งก่อน โชคดีที่อรุณรุ่งไม่ถือสาเพราะเห็นแก่มิตรภาพความเป็นเพื่อนแถมอวยพรให้รักกับทรงวาดนานๆ

เฮ้งเตี๋ยงพาพริ้มเพราไปพักโรงเตี๊ยม ทรงวาดบ่นอุบที่ลูกพี่ลูกน้องหนุ่มไม่พักด้วยกัน แต่เฮ้งเตี๋ยงไม่สนใจเพราะมัวครุ่นคิดเรื่องล้างแค้นให้ลี่เง็ก...เผื่อพ่อจะยอมยกโทษให้เขาและยอมรับในตัวพริ้มเพรา

ชาญยุทธมาหาอรุณรุ่งที่บ้านเหมือนเคย เจอปิ่นมุกจะย้ายกลับบ้านทรงวาดเลยต้องอาสาไปส่งแบบเสียไม่ได้ ปิ่นมุกอดไม่ได้พูดจาค่อนแคะเรื่องเขากดดันทรงวาดให้เล่นการเมืองท้องถิ่น

“ท่านรู้รึเปล่าคะว่าเฮียไม่อยากลงเลือกตั้ง ความจริงเฮียไม่อยากจะวุ่นวายกับใครด้วยซ้ำ แต่เพราะคำว่าบุญคุณคำเดียวถึงทำให้เฮียต้องเป็นอย่างนี้”

“เธอกำลังหาว่าฉันใช้บุญคุณบังคับเสืออย่างนั้นเหรอ”

ปิ่นมุกไม่ได้ตอบแต่บอกทางจนถึงบ้านทรงวาด ชาญยุทธมองตามสาวน้อยในอุปการะของน้องชายบุญธรรมเงียบๆก่อนหันไปเปรยกับวิสูตร “นับวันฉันยิ่งเกลียดยัยเด็กนี่มากขึ้นทุกที”

“แต่ผมว่าฉลาดดีนะครับ สมกับเรียนหมอ ที่สำคัญเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าเถียงคุณอ้าย”

“ก็เพราะเป็นผู้หญิงน่ะสิ ไม่งั้นได้เห็นดีกันไปแล้ว”

“คุณอ้ายว่าคุณเสือคิดกับเด็กคนนี้ยังไงครับ”

“นายคิดว่าเสือชอบยัยเด็กนี่เหรอ...ถ้าอย่างนั้นเสือก็ไม่มีวันไปไหนรอดแล้วล่ะ!”