ชาติเสือพันธุ์มังกร
ตอนที่ 8
ขาดคำเม่งฮงก็จะตบหน้าปิ่นมุกแต่เจ้าตัวระวังอยู่แล้วจะหลบเข้าห้อง เม่งฮงไม่ยอมตามไปจิกหัวหน้าหงาย
“ไม่เคยมีใครเรียกอั๊วแบบนี้แล้วยังหายใจอยู่ได้... ไม่มี!”
ปิ่นมุกไม่กลัวแหวกลับ “ลื้อต่างหากที่ต้องตาย ตายด้วยน้ำมืออั๊วนี่แหละ เสียดายที่พี่บุญธรรมลื้อไม่อยู่ไม่งั้นอั๊วจะให้อีมองหน้าอั๊วชัดๆเผื่อจะจำได้ว่าแผลเป็นที่หน้าอีเป็นฝีมือใคร”
“ลื้อพูดอะไรของลื้อ หมายความว่ายังไง”
“ดูอั๊วให้ดีๆสิไอ้โจรแซ่ลิ้ม ชื่อจริงของอั๊วคือ...ลี้...เตียง...จู!”
พูดจบปิ่นมุกก็ฉวยจังหวะนี้ยกนิ้วจิ้มตาเม่งฮงแล้วจะหนีเข้าห้องแต่ถูกจับตัวไว้
“อีเด็กเหลือขอ! อั๊วควานหาตัวมาตั้งนาน ที่แท้ก็หลบอยู่ใต้จมูกอั๊วนี่เอง”
“โง่จริง เพิ่งรู้ป่านนี้ ว่ายังไงล่ะ...บ้านอั๊วที่ลื้อโกงไปพร้อมฆ่าอาป๊าอาม้าอั๊วอยู่สบายดีไหมล่ะ...ไอ้คนสารเลว!”
เม่งฮงโกรธจัดจะบีบคอแต่ถูกปิ่นมุกกระแทกเข่าใส่แล้ววิ่งหนี เม่งฮงไม่ยอมตามไปผลักปิ่นมุกตกบันได!
ooooooo
ทรงวาดกลับมาทันเห็นปิ่นมุกกลิ้งตกบันไดต่อหน้าต่อตารีบพาส่งโรงพยาบาล รอจนพ้นขีดอันตรายจึงพุ่งไปบ้านเม่งฮงพร้อมทิเหล็งเพื่อคาดคั้นเหตุผลจากอาแท้ๆ
ลี่เง็กขัดขวางเต็มที่เพราะเหม็นหน้าลูกพี่ลูกน้องหนุ่มเป็นทุน ทิเหล็งปกป้องเจ้านายหนุ่มเต็มที่แต่ไม่ทันได้ตะลุมบอนเม่งฮงก็โผล่มาประกาศกร้าวต่อหน้าทรงวาด
“อั๊วตั้งใจจะฆ่ามันให้ตายคามือ เสียดายแต่ลื้อมาเร็วไปหน่อยไม่อย่างนั้นมันตายคามืออั๊วไปแล้ว”
“ถ้าอาจูทำอะไรไม่ดีอั๊วก็ขอโทษแทนอาจู แต่ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่จะลงไม้ลงมือกันได้ไหมครับอาเจ็ก”
เม่งฮงส่ายหน้าปฏิเสธเสียงแข็ง “ไม่มีทาง! ถ้ามีโอกาสอั๊วจะฆ่ามันอีก ลื้อรู้ไหมว่ามันเป็นใคร ถ้าไม่ฆ่ามันวันนี้สักวันอีเด็กนี่ก็ต้องหาทางฆ่าล้างแค้นพวกเราทั้งตระกูล”
ทรงวาดถอนใจหนักหน่วง “อั๊วรู้ว่าอาจูเป็นใครและก็เพราะรู้นี่แหละอั๊วถึงพาอาจูมาอยู่ด้วย อย่างน้อยก็ช่วยไถ่บาปที่อาเจ็กทำไว้กับครอบครัวของอีได้บ้าง”
