สะใภ้อิมพอร์ต
ตอนที่ 13
“ช่วยไม่ได้ ปากคุณมันน่าจูบ ผู้ชายอะไรปากแด๊งแดง” พูดเองลิซ่าอายหน้าแดง ดลหัวเราะชอบใจ
“พูดเองเขินเอง”
“อยู่กับคุณทีไรระบบฉันรวนไปหมด ไม่รู้ตัวว่าทำหรือพูดอะไรออกไป” ลิซ่าว่าแล้วคว้ามือดลมากุมไว้ บอกว่าตัวเองโชคดีที่ได้เจอกับเขา ดลนั่งลงข้างเตียงเอามือเธอมาแนบกับแก้ม เขาต่างหากโชคดีที่ได้เจอเธอ นี่ถ้าเราอยู่บ้านเธอโดนไปแล้ว ลิซ่าหัวเราะชอบใจ ดลหัวเราะตามไปด้วย
ooooooo
ค่ำวันเดียวกัน รตีมายืนสอดแนมการรักษาความปลอดภัยของคนงานในฟาร์มไพรรักษาที่เดินเวรยาม โดยมีตำรวจมาเฝ้าระวังอยู่ด้วย เธอรีบโทร.รายงานเรื่องนี้ให้วิชัยทราบ อรผ่านมาเห็นพอดีเข้าไปแอบฟังใกล้ๆ
วิชัยถึงกับออกปาก “ไอ้ดลให้ตำรวจมาเฝ้าบ้านเลยหรือ”
“ไม่ใช่แค่ตำรวจ แต่ตอนนี้ทุกคนที่นี่ตื่นตัวกันมาก ระแวดระวังกันสุดๆ ถ้าจะทำอะไรคงจะยากแล้วล่ะค่ะ”
“แค่นี้ห้ามผมไม่ได้หรอก อย่าลืมว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง”
อรปรี่ไปคว้ามือถือจากรตีจะคุยเอง ยัยตัวแสบโวยวายมาเอามือถือของตนไปทำไม วิชัยได้ยินเสียงลอดเข้ามาในสายตั้งใจฟังว่าเกิดอะไรขึ้น อรมองเบอร์โทร.หน้าจอแต่ยังไม่ทันพูดอะไร วิชัยชิงวางสายไปเสียก่อน รตีกระชากมือถือคืนแต่อรยื้อไว้ไม่ให้ ถามว่าคุยโทรศัพท์กับใคร ทำไมต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในฟาร์มให้ฟัง
“รตีคุยกับเพื่อน ก็แค่เล่าสู่กันฟังเฉยๆ” รตีแก้ตัวน้ำขุ่นๆ อรไม่เชื่อเพราะเท่าที่ได้ยินเหมือนรายงานความเคลื่อนไหวมากกว่า รตีหาว่าท่านคิดมากไปเอง อรยืนยันไม่ใช่แค่คิดมากแต่คิดถูกอีกด้วย คาดคั้นว่าคนที่เธอคุยด้วยคือวิชัยใช่ไหม รตีไม่ตอบได้แต่ขอมือถือคืน อรไม่คืนให้แถมกดโทร.ออกเบอร์ล่าสุดแต่ไม่มีใครรับสาย คาดคั้นรตีกำลังวางแผนอะไรกับวิชัย เธอไม่ได้มีแผนอะไรทั้งนั้น กระชากมือถือคืนแล้วเดินหนีไปเลย
“ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าแกคิดจะทำอะไร” อรมองตามสีหน้าเอาจริง...
พิธานเครียดจัดที่ถูกวิชัยบีบให้ร่วมมือทำร้ายดลแถมจะขอถอนตัวมันก็ไม่ยอม ขู่จะทำร้ายแม่กับน้อง เขามืดแปดด้านไม่รู้จะทำอย่างไรดีชกกำแพงระบายอารมณ์ ลดาเห็นพอดีรีบเข้าไปคว้ามือมาดู
“ตาพิ เราต่อยกำแพงทำไม...มาทำแผลก่อน” ลดาดึงลูกมานั่ง แต่เขากลับคุกเข่าที่พื้นก้มกราบขอโทษแม่ ลดาสงสัยลูกไปทำอะไรผิดมาถึงต้องขอโทษ เขาบอกไม่ได้ถ้าแม่รู้ต้องไม่ให้อภัยเขาแน่ๆ เขาแค่อยากให้ท่านรู้เอาไว้ว่าเขาไม่ได้อยากทำและไม่อยากทำอีกต่อไป เขาเหนื่อยแล้วร้องไห้ออกมา ลดาจับไหล่ลูกไว้
“พิธาน ฟังแม่ให้ดี แม่พร้อมให้อภัยลูกเสมอ ไม่ว่าสิ่งที่ลูกทำมันจะเลวร้ายมากแค่ไหน เพราะว่าลูกเป็นลูกของแม่เป็นแก้วตาดวงใจของแม่ แม่ให้โอกาสลูกได้เสมอ แต่ถ้าสิ่งที่ลูกกำลังทำ มันทำให้คนอื่นเดือดร้อนเพราะแม่กับน้อง ก็หยุดเถอะนะลูก หยุดก่อนที่จะสายเกินไป”
“ถ้าผมหยุด พวกมันจะมาเอาชีวิตแม่กับพัฒน์”
ลดาเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ “พวกมันที่ลูกพูดคือเสี่ยวิชัยหรือเปล่า”
ชายหนุ่มได้แต่ก้มหน้ากำมือแน่นไม่พูดอะไร ลดารู้ทันทีว่าคำตอบคือใช่ ก็ร้องไห้ออกมาสงสารลูก ดึงตัวมากอด สองแม่ลูกร้องไห้ไปด้วยกัน
“ไม่เป็นไรนะตาพิแม่จะไม่ให้ลูกเผชิญหน้ากับมันตามลำพัง ลูกยังมีแม่มีน้องมีครอบครัวเราช่วยกันได้ลูก”
“แม่หมายความว่ายังไง”
“เรื่องบางเรื่องเราทำคนเดียวไม่ได้ เราต้องช่วยกัน ลูกต้องไปสารภาพกับตาดล”
ooooooo
