สะใภ้อิมพอร์ต

“นี่ฉันเอง ฉันอยากให้คุณช่วยสืบเรื่องของคนคนหนึ่งให้ฉันที สืบแบบเงียบๆห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด”...

ระหว่างดลป้อนข้าวให้ลิซ่าอยู่ในห้องพักฟื้น เธอยังไม่ล้มเลิกความคิดเรื่องที่วิชัยอาจมีความหลังฝังใจกับฟาร์มไพรรักษา เพราะถ้าเป็นนักธุรกิจทั่วไปก็แค่ต้องทำให้ได้ตามเป้าที่วางเอาไว้ถ้าไม่ได้ก็จะไม่มีวันเสียเวลา แต่วิชัยไม่เป็นอย่างนั้น พอขอซื้อฟาร์มไม่ได้ยังเล่นงานดลอีกโดยไม่สนใจว่าจะผิดกฎหมายหรือเปล่า

“ท่าทางเสี่ยวิชัยเหมือนคนที่โดนต้อนจนมุมและพร้อมดับเครื่องชน ถ้าเรารู้ว่าเขาคิดอะไรเราอาจจะรับมือกับเขาได้ง่ายขึ้นนะคะ คุณเริ่มเห็นด้วยกับฉันแล้วใช่ไหม”...

รายงานทับทิมเสร็จ แหวนจะกลับไปฟาร์ม ต้องชะงักเมื่อเจอหมอหมีดักรออยู่ เห็นเขาจ้องมองรีบก้มหน้าหลบไม่กล้าสบตาด้วย เขาสังเกตเห็นพิรุธของเธอตั้งแต่ตอนที่เขาบอกเรื่องวิชัยแล้ว แถมเธอยังร้อนลนมาหาคุณยายอีกต่างหากตกลงเธอมีอะไรหรือเปล่า แหวนปฏิเสธไม่เต็มปากว่าไม่มีอะไร หมอหมีไม่เชื่อเพราะดูท่าแล้วเหมือนเธอรู้อะไรบางอย่างแต่ไม่ยอมบอก

“ไม่มีจริงๆค่ะคุณหมอ ป้าไม่ได้รู้เรื่องอะไร ทั้งนั้น อย่าถามป้าอีกเลยนะคะ” แหวนพูดจบรีบผละไป หมอหมีมองตามยิ่งมั่นใจว่าเธอปิดบังบางอย่างอยู่

ooooooo

ที่ร้านสเต๊กเฮ้าส์ พอลล่าอดรนทนไม่ไหวชวนโก้เข้าไปขอร้องรินเล่าให้พวกเราฟังหน่อยได้ไหมว่ามีอะไรกันแน่หมอหมีถึงต้องสั่งห้ามไม่ให้วิชัยเข้ามาในฟาร์มของเรา รินอยากรู้ว่าพี่หมอ

บอกอะไรอีก

“บอกว่าไม่ต้องถามครับ”

“รินขอตอบแบบเดียวกับพี่หมอค่ะ”

“คุณรินอ่ะ บอกหน่อยไม่ได้เหรอพวกเราจะได้ระวังตัวนะคะ...นะคะ” พอลล่าอ้อนวอน โก้ช่วยขอร้องอีกแรงหนึ่งถ้ารินบอกพวกเราจะรูดซิปปากไม่บอกใครจะรู้กันแค่นี้เท่านั้น เธอยืนยันคำเดิมว่าไม่เล่าอะไรทั้งนั้น

ระหว่างนั้นรตีเดินเข้ามาในร้านแจ้งกับรินว่าช่วงนี้ลิซ่าต้องพักฟื้นอีกหลายวัน ดังนั้นตนจะทำหน้าที่แทนลิซ่าเอง รินไม่ยอมให้ทำอย่างนั้นในเมื่อเธอเป็นผู้ช่วยของพี่ลิซ่า เธอต่างหากที่ต้องทำหน้าที่นี้ รตีขยับเข้ามาใกล้บีบแขนเธอไว้ ยืนยันจะทำหน้าที่ผู้จัดการแทนลิซ่าเอง แล้วเดินเข้าข้างใน รินรวบรวมความกล้าตะโกนไล่หลังว่าไม่ได้ พี่รตีควรรู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร ไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับเธอ

“พูดแบบนี้อยากมีเรื่องกับพี่เหรอคะ น้องรินน่าจะรู้ว่าพี่เป็นคนอย่างไรไม่ใช่หรือคะ” รตีมองขู่

“ค่ะ รินรู้ว่าพี่เป็นคนอย่างไร พี่เป็นพวกกัดไม่ปล่อย เหมือนตัวอะไรน้า...ตัวอะไรอ่ะพี่พอลล่าพี่โก้”

พอลล่ากับโก้ตอบพร้อมกันว่าเหมือนหมา รินพยักหน้าว่าทั้งคู่ตอบถูกต้อง แล้วเข้าไปหารตีแบบไม่กลัว

สองสาวมีปากเสียงกัน รินซึ่งกลายเป็นหมูไม่กลัวน้ำร้อนด่ารตีสาดเสียเทเสีย แถมช่วยกันกับพอลล่าและโก้เอาผ้ายัดปากเธอกันไม่ให้หมาในปากออกมาเพ่นพ่าน รตีฤทธิ์เยอะเล่นงานโก้กับพอลล่ากระเด็นไปคนละทิศละทาง เอาผ้าในปากออกพุ่งเข้ามา จะตบริน แต่พอลล่าแกล้งขัดขา รตีหน้าคะมำเข่ากระแทกพื้นร้องลั่น

“โอ๊ย...รุมฉันเหรอ”