สะใภ้อิมพอร์ต

ฝ่ายวิชัยมองมือถือของตัวเองสงสัยว่าใครโทร.มา ลองเรียกเบอร์โทร.ขึ้นมาดูรู้สึกคุ้นๆ แต่เนื่องจากมือถือเครื่องนี้เป็นคนละเครื่องกับมือถือที่เขาใช้ประจำทำให้ไม่โชว์เบอร์ของอรที่โทร.มาหา...

รินใจคอไม่ดีเมื่อรู้จากแม่ว่ารตีอาจจะร่วมมือกับวิชัย ท่านเล่าว่าท่านลองปะติดปะต่อเรื่องราวดูเริ่มตั้งแต่จู่ๆรตีกลับมาที่ฟาร์มนี่แล้วพรีเซนต์ตัวเองว่ากลับตัวกลับใจเป็นคนดีได้แล้ว หลังจากนั้นไม่นาน วิชัยก็เริ่มเข้ามาวุ่นวายที่นี่ แล้วไหนจะเรื่องที่รตีเกือบตบกับรินเมื่อวันก่อน ทำให้ท่านแน่ใจว่าทุกอย่างเป็นแผนการของทั้งคู่ รินครุ่นคิดคล้อยตามแล้วตกใจ

“ถ้าพี่รตีเป็นพวกเดียวกับเสี่ยจริง แบบนี้คุณยายก็ไม่ปลอดภัยสิคะ” คิดได้ดังนั้นรินชวนอรไปหาทับทิม อารามรีบร้อนทำให้อรลืมมือถือทิ้งไว้บนโต๊ะ คล้อยหลังทั้งคู่ไปไม่นาน ดลโทร.เข้ามาที่มือถือของแม่ก็เลยไม่มีใครรับสาย พิธานให้เขาลองโทร.เบอร์

รินดู ดลพยักหน้า เอามือถือมากดโทร.ออกอีกครั้ง...

ทนายความสืบเรื่องที่ทับทิมให้ไปหาใครบางคน สำเร็จก็รีบโทร.หา ท่านสั่งให้ทนายไลน์แผนที่มาให้ แหวนรอจนท่านวางสาย ถามมีอะไรหรือเปล่า

“ขอฉันไปดูให้เห็นกับตาก่อน แล้วฉันจะบอก... แกไปบอกพนมให้เอารถออกฉันจะไปข้างนอก อ้อ แล้วแกก็ห้ามบอกใครเด็ดขาดว่าฉันไปไหน”

“ค่ะ” แหวนรับคำเสร็จรีบไปทำตามคำสั่ง

ooooooo

ระหว่างเดินไปบ้านทับทิม ดลโทร.เข้ามาหารินถามว่าแม่อยู่ด้วยหรือเปล่า

“อยู่ค่ะ พี่ดลมีอะไรคะ”

“มีอะไรยัยริน หรือว่าหนูลิซ่าเป็นอะไร”

“ไม่ใช่ค่ะ” รินว่าแล้วส่งมือถือให้แม่คุยกับพี่ดลเอง อรฟังเขาพูดจบก็ร้องเอะอะ

“ยัยรตีร่วมมือกับเสี่ยวิชัย!!...เป็นอย่างที่แม่คิดเอาไว้ไม่มีผิด” อรวางสายแล้วเร่งฝีเท้าเข้าไปในบ้านทับทิมร้องเรียกแม่เสียงลั่น เงียบไม่มีใครขานตอบ ทั้งคู่ตัดสินใจแยกกันตามหาท่าน...

คนที่อรกับรินตามหาแวะมาที่สถานพักฟื้นตามพิกัดที่ทนายส่งมาให้ ครั้นเปิดประตูห้องพักของทิพย์เข้าไปถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเจ้าของห้องนอนอยู่บนเตียงในสภาพทรุดโทรม เดินไปยืนข้างเตียง อึดใจทิพย์ลืมตาขึ้นมาเห็นแขกไม่ได้รับเชิญถึงกับตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ ปากสั่นน้ำตาคลอเบ้าแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ ทับทิมนั่งลงข้างเตียง มองทิพย์ด้วยสายตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดอย่างแรง

การมาพบกับทิพย์ครั้งนี้ของทับทิมล่วงรู้ถึงหูวิชัยซึ่งโกรธแค้นและไม่พอใจมาก...

ทางด้านรินกับอรหาทับทิมจนทั่วบ้านแต่ไม่เจอ แถมรตีเองก็ไม่อยู่เช่นกัน อรหวั่นใจไม่รู้จะเกิดอะไรกับคุณแม่หรือเปล่า ระหว่างนั้นแหวนเข้ามาเห็นสองแม่ลูกก็ชะงักท่าทางมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด อรยังไม่ทันถามว่าคุณแม่ไปไหน แหวนชิงพูดขึ้นเสียก่อน

“อย่ามาถามแหวนเลยนะคะ แหวนพูดไม่ได้ค่ะ พูดไม่ได้”

“ฉันยังไม่ได้ถามสักคำ รู้ได้อย่างไรว่าฉันจะถามอะไร”

แหวนก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา รินมองปราดเดียวก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องปกปิดอะไรบางอย่าง ซักว่ารู้ใช่ไหม ว่าคุณยายอยู่ไหน แหวนหน้าซีดเหงื่อตก

“ถ้าแม่ฉันเป็นอะไรขึ้นมา ฉันไล่ป้าออกแน่ จะบอกหรือไม่บอก” อรคาดคั้น ขณะที่แหวนสีหน้าลำบากใจ...

พนมยืนรอทับทิมที่รถซึ่งจอดอยู่ที่ลานจอดรถของสถานพักฟื้น ไม่นานนักมีสายเรียกเข้าจากอร เขายังไม่ทันรับสายก็ถูกทุบท้ายทอยหมดสติ วิชัยยืนมองพนมที่ทรุดลงไปกองกับพื้นสีหน้าเหี้ยมเกรียม เห็นสายเรียกเข้ามือถือของพนม หยิบมาตัดสายทิ้งแล้วปิดเครื่องไปเลย...