สะใภ้อิมพอร์ต

ดึกมากแล้ว ดลยังคงเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องไอซียู คอยเดินไปชะโงกดูที่ประตูห้องเป็นระยะๆ เขาหวนคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่มีกับลิซ่า ช่วงเวลาที่มีความสุขด้วยกัน ยิ่งทำให้เสียใจซบหน้ากับมือตัวเองร้องไห้ออกมากลัวจะสูญเสียเธอไป...

ฝ่ายรินสับสนไม่รู้จะทำอย่างไรดีเรื่องที่หมอหมีขอเป็นแฟน ตัดสินใจเปิดแล็ปท็อปเข้าไปที่เพจด็อกเตอร์เลิฟ แล้วส่งข้อความไปขอคำปรึกษา

“คุณหมอคะ ฉันจะทำอย่างไรดี  รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบคนที่เขาเคยปฏิเสธฉัน วันนี้เขาบอกว่าเขาชอบฉันค่ะ ฉันดีใจมากแต่อีกใจก็เกิดความระแวง ฉันไม่รู้ว่าที่เขาสารภาพกับฉันวันนี้เป็นเพราะเขาชอบฉันจริงๆ หรือว่าเขาสงสารฉันกันแน่”

หมอหมีในคราบด็อกเตอร์เลิฟตอบกลับ “ถ้าคุณมัวแต่ระแวง ชีวิตคุณจะไม่มูฟออนนะครับ ผมว่าคุณควรให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ตัวเอง ตอบรับเขาไปเลยคุณจะได้รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรกับคุณ  ดีกว่ามานั่งคิดเอาเองแบบนี้”

“ให้ตอบรับเลยเหรอ” รินครุ่นคิดหนักขณะที่หมอหมีลุ้นตัวโก่งให้ตอบรับแต่เธอเงียบไปเลยก็เริ่มใจเสีย

ooooooo

ดลนั่งหลับบนเก้าอี้ที่จัดไว้ให้ญาติหน้าห้องไอซียู สักพักพยาบาลเข้ามาเรียก เขาสะดุ้งตื่นตาสว่าง เธอแจ้งข่าวดีว่าภรรยาของเขาพ้นขีด อันตรายแล้ว ดลดีใจมากรีบเข้าไปเยี่ยม

ลิซ่ายังนอนไม่ได้สติ มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตเต็มตัวไปหมด ดลมองเธอน้ำตาคลอสงสารจับใจ ลูบผมเธออย่างอ่อนโยน ไม่นานนักเธอค่อยๆลืมตาขึ้น ขนาดเจ็บเจียนตายเธอไม่วายเล่นมุกถามว่าเขาเป็นใคร ครั้นเห็นเขาหน้าเสียรีบบอกว่าล้อเล่น แค่จะทำให้เขาเห็นว่าเธอโอเค แล้วถามว่าแจ้งตำรวจหรือยัง เขาแจ้งแล้ว ตำรวจกำลังตามล่าตัวลูกน้องของวิชัย ถ้าเจอแล้วมันยอมปริปากพูดว่าใครเป็นคนสั่ง  เราก็เอาผิดวิชัยได้

“แต่ถ้ามันปิดปากเงียบ กฎหมายก็ทำอะไรมันไม่ได้”

“ไม่เป็นไรนะคุณดล ครั้งนี้ถ้าเราเอาผิดเสี่ยวิชัยไม่ได้ ฉันเชื่อว่าสักวันเขาต้องได้รับกรรมที่ก่อไว้”

“แล้วเมื่อไหร่จะถึงวันนั้น ยังไงผมต้องหาทางทำให้มันได้ชดใช้ความผิดที่ทำกับคุณ”

“แต่ฉันไม่อยากให้คุณไปยุ่งกับเขาอีกแล้วเขาเป็นคนอันตราย เขาทำได้ทุกอย่างโดยไม่เกรงกลัวกฎหมาย ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาอีก เราอาจจะไม่โชคดี เหมือนคราวนี้” ลิซ่ามองดลด้วยความเป็นห่วง...

เมื่อเห็นว่าลิซ่าพ้นขีดอันตราย ดลจึงกลับบ้านเพื่อแจ้งเรื่องเธอถูกยิงให้แม่รับทราบด้วยตัวเอง อรตกใจมากซักเป็นการใหญ่ว่าถูกยิงได้อย่างไร ใครเป็นคนยิง พอรู้จากดลว่าเป็นฝีมือวิชัย อรไม่เชื่อมั่นใจว่าเขาไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแบบนั้นลูกน้องของเขาอาจลงมือทำเอง ดลสวนทันทีรู้ได้อย่างไร แม่อยู่บ้านเดียวกับมันหรือ

“ตาดล พูดจาน่าเกลียด”

“ก็มันจริงนี่ครับ ไอ้เสี่ยวิชัยมันอยากได้ฟาร์มของเราจนทำให้มันส่งคนมาฆ่าผม แม่ได้ยินชัดไหม”

อรอึ้งพูดไม่ออกสับสนไปหมด จังหวะนั้นลดาเดินเข้ามากับพัฒน์ ถามดลว่าเห็นพิธานบ้างหรือเปล่า เขาหายตัวไปตั้งแต่เมื่อคืนป่านนี้ยังไม่กลับแถมติดต่อไม่ได้ เธอเป็นห่วงเขามาก ดลถึงกับหน้าเสีย อรสังเกตเห็นร้องทักทำไมเขาถึงทำหน้าแบบนั้น ดลยอมรับว่าเมื่อวานพิธานอยู่กับเขาและลิซ่า ลดากับพัฒน์มองเขาแปลกใจทำไมพิธานถึงไปอยู่กับเขาได้...

ทางด้านวิชัยรู้ข่าวดลไปแจ้งความเรื่องถูกลอบทำร้าย รีบเอาเงินให้สมคิดสั่งให้ไปหาที่กบดานตำรวจกำลังตามหาตัวเขาอยู่ สมคิดรับปากจะไม่ทำให้เจ้านายเดือดร้อน หากถูกจับได้จะขอรับความผิดทั้งหมดไว้คนเดียว แล้วหันไปทางพิธานที่ยืนอยู่

ตรงหน้าต่าง ถามเจ้านายว่าจะทำอย่างไรกับมันดี วิชัยจะหาทางเองให้เขารีบไปได้แล้ว สมคิดเตือนให้เจ้านายระวังตัวด้วย แล้วจ้ำพรวดๆออกไป วิชัย

เดินมาหาพิธาน

“คุณไม่คิดจะกลับบ้านจริงเหรอ”

“ผมกลัวไอ้ดลจะรู้วาผมสมรู้ร่วมคิดกับเสี่ย”