มาตุภูมิแห่งหัวใจ
ตอนที่ 6
เช้านี้ขณะครูจันทรากับป้านิดกำลังรอใส่บาตรพระอยู่ เบนก็เดินเมาเป๋กลับมา ครูจันทราตำหนิพวก เพื่อนๆที่ไม่ดูแลเบน ทุกคนบอกว่าติดงาน และเชื่อว่าเบนไม่ปล่อยตัวเองกลับไปเสียคนอย่างที่ผ่านมา
เตชินีมาถึงพอดีเห็นสภาพเบนแล้วต่อว่าครูจันทราที่ปล่อยให้ดื่มจนเมา ครูบอกว่าเบนกำลังเสียใจให้เวลาเขาสักพักเถอะ เตชินีบอกว่าขนาดเบนจะออกจากทหารตนก็ยังไม่รู้ว่าควรจะพูดกับเขาอย่างไรจึงต้องมาพึ่งครู ครูจันทราโน้มน้าวเตชินีว่า
“งานของเบนเป็นงานที่ต้องใช้หัวใจและความศรัทธา สองสิ่งนี้เท่านั้นที่จะช่วยให้เขารอดปลอดภัย...ถ้าเบนไม่มีมันแล้ว อย่าให้เบนไปเสี่ยงเลยค่ะ”
เตชินีฟังแล้วพูดไม่ออก
ooooooo
อวัศยาพยายามที่จะช่วยเบน วันนี้เธอนัดเขาไปช็อปปิ้งกันในห้าง นอกจากซื้อเสื้อผ้าของตัวเองโดยพยายามให้เบนมีส่วนช่วยเลือก เธอยังคะยั้นคะยอให้เขาซื้อหุ่นยนต์การ์ตูนของเล่นที่เขาชอบในวัยเด็กด้วย
ระหว่างช็อปปิ้งอวัศยาชวนคุยจนเบนรู้สึกผ่อนคลาย ชวนไปทานอาหารและดูหนังกัน แต่เบนกลับนั่งหลับในโรงหนัง
เมื่อเดินกลับมาขึ้นรถ อวัศยาบอกว่าตนไม่ได้มาเดินเล่นห้างอย่างนี้นานมาก แต่คิดว่าเขาน่าจะนานกว่าใช่ไหม เบนบอกว่าใช่ ขนาดขึ้นบันไดเลื่อนยังขาสั่นเลย
แล้วก็มีเหตุระทึกเกิดขึ้นเมื่อตำรวจไล่จับเด็กแว้นที่วิ่งหนีมาตามบันไดลานจอดรถ เบนเข้าช่วยตำรวจโดยสัญชาตญาณ ไล่จับเด็กแว้นส่งตำรวจ เบนเห็นอาการเด็กแว้นรู้ว่าเป็นเด็กติดยา ตำรวจบอกว่าเป็นผู้ขายด้วย เบนฟังแล้วสะเทือนใจ เขากลับบ้านอย่างหดหู่ อวัศยาจึงชวนไปเที่ยวเมืองจันท์กันไปดูโรงงานอัญมณีที่บ้าน เผื่อเขาอยากช็อปพลอยสวยๆให้ตนสักเม็ด บอกเบนให้พักผ่อนเสียพรุ่งนี้จะมารับ
เบนถามว่าทำไมเธอเลือกเป็นดีไซเนอร์ ชอบหรือเพราะเป็นกิจการที่บ้าน เธอบอกว่าตอนเด็กๆชอบเพราะสวย เก๋ เท่ แต่ตอนนี้คิดต่างว่า
“ประเทศเรามีพลอยคุณภาพเยี่ยมกับช่างฝีมือที่เก่งและมันทำให้ตลาดอัญมณีไทยเป็นที่สนใจของโลกได้ หมอกถือว่านี่คือการทำเพื่อประเทศชาติในแบบของพ่อ” เบนฟังแล้วบอกว่า
“คนทุกคนสามารถทำเพื่อประเทศได้ในแบบของตัวเอง”
พอส่งเบนแล้ว อวัศยาทิ้งตัวพิงพนักที่นั่ง พึมพำอย่างเหนื่อยใจว่า
“ทำไมหน้าที่นี้มันยากยังงี้....”
ooooooo
เมื่อเบนกลับไปที่บ้านครูจันทรา ปรากฏว่าเพื่อนๆนั่งรอกันอยู่ทั้งๆที่ทุกคนก็มีงานต้องไปทำ เบนถามครูจันทราว่ามีอะไรหรือ
ครูจันทราให้เบนอ่านเรียงความของตัวเองที่เขียนตอนเด็กเรื่องฮีโร่ของฉัน ให้เพื่อนๆฟัง
ในเรียงความของเตชัสเขียนชื่นชมอิสริยะพ่อของตนว่า “ท่านเป็นนายทหารที่ปฏิบัติงานลับเพื่อต่อต้านยาเสพติดมาตั้งแต่เริ่มรับราชการ ถึงตอนนี้จะมาบัญชาการแล้วแต่ท่านก็ยังไม่หยุดทำสงครามกับยาเสพติด... ผมไม่แปลกใจที่ใครๆก็ชื่นชมท่าน ยกย่องท่านเป็นฮีโร่แต่คงมีไม่กี่คนที่รู้ว่าชีวิตท่านต้องเสียสละอะไรบ้าง”
