มาตุภูมิแห่งหัวใจ
ตอนที่ 6
ในโกดังก็ยังคงยิงสู้กันเอาเป็นเอาตาย โดยเฉพาะนุนุถึงกับคลั่งเมื่อถูกทำลายความหวังในการกู้ชาติ
อวัศยาต่อสู้เคียงข้างเบนแม้เขาจะบอกให้เธอหนีไป เธอยืนยันว่าตนจะไม่ทิ้งเขา เธอสู้กับนุนุที่กำลังคลั่งอย่างกล้าหาญ ส่วนอิสริยะก็สู้กับทุนอูแต่เพราะทุนอูหนุ่มกว่าแข็งแรงกว่าจึงได้เปรียบแต่อิสริยะก็ไม่ยอมแพ้ ระหว่างนั้นนุนุก็ถูกยิงเข้าที่หัวไหล่ อิสริยะถูกยิงที่ท้องจนร่างกระเด็น
ทันใดนั้นเมธัสกับทีม ตชด. ก็โรยตัวทะลุหน้าต่างเข้ามาในโกดัง ยิงสู้กับลูกน้องทุนอูที่วิ่งเข้ามาสมทบ
อินส่าตะโกนบอกทุนอูว่าพวกมันมาสมทบให้รีบหนีไปก่อน
ทุนอูเข้าประคองนุนุที่บาดเจ็บ พร่ำบอก “นุนุ อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ” แล้วประคองออกไปโดยมีอินส่ากับลูกน้องคุ้มกันให้
เบนเข้าไปดูอิสริยะ เห็นแผลถึงกับช็อก อิสริยะบอกเบนว่าตนไม่เป็นไร พยายามฝากเบนบอกแม่ว่า
“บอกแม่ด้วย ว่าพ่อรัก รักที่สุด และขอโทษที่วันนี้คงไม่ได้กลับบ้าน” เบนบอกว่าพ่อต้องกลับบ้านเพราะแม่รออยู่ อิสริยะถามเบนว่า “จำวันที่พ่อไปรับลูกกลับบ้านได้ไหม พ่อพาแกไปรู้จักคำว่ามาตุภูมิ...มาตุภูมิแปลว่าแผ่นดินแม่ บ้านเกิดของเรา ประเทศที่เราถือกำเนิดมา ประเทศที่เราเป็นเจ้าของ ไม่ใช่ผู้อาศัย กลับบ้านเรานะลูก...”
เบนบอกว่าจะจำไว้ อิสริยะยกมือตะเบ๊ะ “พันตรี เตชัส ผมฝากที่เหลือด้วยนะ ดูแลรักษาบ้านเรา มาตุภูมิเราเอาไว้”
สิ้นเสียงอิสริยะมือตก คอตก เบนช็อก ทุกอย่างเงียบเหมือนอยู่ในสุญญากาศ...
ooooooo
ทหารตำรวจที่ร่วมปฏิบัติการครั้งนี้ทุกคนช็อกเมื่อได้ข่าวการจากไปของพลโทอิสริยะ คนที่แทบขาดใจคือเตชินีที่ได้ทราบจากการรายงานข่าวของทีวี
เบนกลับมารักษาที่โรงพยาบาล เขาหลับไปหนึ่งวันเต็มๆ เมื่อรู้สึกตัวถามถึงพ่อ พอรู้จากอวัศยาว่าท่านจากไปแล้ว เบนลุกจากเตียงถอดสายน้ำเกลือออก พรวดไปที่ประตู พอเปิดประตูก็เห็นเตชินียืนหน้าเศร้าอยู่ เบนทรุดลงกับพื้นเอ่ยเสียงเครือ
“แม่...ผม ผมขอโทษ ผมช่วยพ่อไม่ได้ ผมช่วยพ่อไม่ได้...”
แม้เตชินีจะเจ็บปวดแต่ก็พยายามฝืนให้เข้มแข็ง ประคองเบนขึ้นมาปลอบ
“ไม่เป็นไรลูก...ไม่เป็นไร”
เบนโผกอดแม่ร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนเด็ก...
ooooooo
