พรายสังคีต
ตอนที่ 13
“ก็...ฉันไม่เคยเห็นเธอแต่งตัวเป็นผู้หญิงจริงๆ แบบนี้มาก่อน” ยชญ์หัวเราะแก้เก้อ
“แล้วเธอชอบหรือเปล่า”
“ชอบสิ...” ยชญ์โน้มตัวเข้าไปจูบเมเบาๆ แต่แล้วก็รู้สึกตัว กอดเมไว้พึมพำ “ถ้าฉันรู้ว่าชีวิตมันจะสั้นขนาดนี้ ฉันคงบอกความจริงเธอไปแล้วว่า ฉันรักเธอ... แล้วเธอล่ะ บอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าเธอรู้สึกยังไง...”
“ฉันก็รักเธอ”
เมตอบแผ่วเบาในอ้อมกอดยชญ์ ต่างอยู่ใน ภวังค์รัก อบอุ่น มีความสุขอย่าง...ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ooooooo
ปกรณ์กับอิงอรรีบไปที่โรงพยาบาล เจอจำเนียรนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ถามว่าคุณยชญ์เป็นยังไงบ้าง? จำเนียรตอบไม่ออก อ่ำจึงบอกว่าคุณยชญ์ยังอยู่ในห้องไอซียู ยังไม่รู้สึกตัวเลย
ปกรณ์ถามว่าทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุได้ อ่ำคาดว่าช่วงนี้คุณยชญ์เพลียอาจหลับในก็ได้ เพราะในที่
เกิดเหตุไม่มีคู่กรณีเลย
“แล้วน้องเมล่ะคะ เป็นยังไงบ้าง”
เมพักอยู่ในห้องพักผู้ป่วยมีมิ่งเฝ้าอยู่ด้วย
ความเป็นห่วง พอเมรู้สึกตัวลืมตาขึ้น มิ่งดีใจมาก
“เม...แกฟื้นแล้วเหรอ”
เมค่อยๆหันไปตามเสียง เห็นมิ่งนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงพูดอย่างดีใจมาก
“ฉันดีใจจริงๆที่แกไม่เป็นอะไร”
“นี่มันที่ไหน”
มิ่งบอกว่าโรงพยาบาล เมมองที่แขนตัวเองเห็นสายน้ำเกลือ ค่อยๆลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงถาม
“ทำไมฉันอยู่โรงพยาบาล”
“แกจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ แกไปเมืองกาญจน์กับพี่ยชญ์ไง”
“ใช่ ฉันนึกออกแล้ว” เมนิ่งไปอึดใจก็นึกได้ “เราไปเอาโน้ตเพลงท่วมธรณีกัน ขากลับแวะกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางด้วย พอขึ้นรถมาฉันรู้สึกว่าง่วงมากจนเผลอ หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีเพราะฉันรู้สึกเจ็บ ที่หัวมาก”
เมยกมือขึ้นแตะหัวที่มีผ้าพันแผล ค่อยๆ
จำเหตุการณ์ได้ว่าตนรู้สึกตัวตอนหัวกระแทกกระจกรถ ข้างรถอย่างแรง มีเลือดไหลออกมาที่หัวและตัวยังติดเข็มขัดนิรภัยอยู่ มองไปข้างหน้าเห็นต้นไม้ใหญ่ขวางอยู่ รีบหันมองที่คนขับ ยชญ์หายไปแล้ว เมตกใจรีบปลดเข็มขัดนิรภัยเปิดประตูรถแต่เปิดไม่ได้ เมจึงปีนมาทางฝั่งคนขับออกมายืนงงๆที่ริมถนน เห็นยชญ์นอนคว่ำหน้าอยู่ รีบวิ่งเข้าไปพลิกเขาขึ้นมาถามละล่ำละลัก
“นาย...นายยชญ์ เป็นยังไงบ้าง”
แต่ยชญ์ไม่รู้สึกตัว เมหันมองที่ถนนก็ไม่มีรถผ่านมาเลย เมตกใจมากตะโกน...
“ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยที...ฟื้นสินายยชญ์ นายอย่าเป็นอะไรนะ”
เมพยายามเขย่ายชญ์จะให้รู้สึกตัว
ทันใดก็เห็นกระโปรงยาวของผู้หญิงมาอยู่ข้างๆ เมดีใจเงยหน้าขอให้ช่วยด้วย แต่แล้วก็ตกใจสุดขีดที่หญิงคนนั้นไม่มีหน้า! แล้วเมก็เป็นลมไป...
เมื่อเมจำเหตุการณ์ตอนนั้นได้ ก็ถามมิ่งว่า
“นายยชญ์ล่ะ เขาอยู่ไหน เป็นยังไงบ้าง” มิ่งนิ่งสีหน้าไม่ดี “บอกมาสิไอ้มิ่ง ฉันถามว่านายยชญ์ เป็นยังไงบ้าง”
“พี่ยชญ์อาการไม่ค่อยดียังอยู่ในห้องไอซียู ป่านนี้ยังไม่รู้สึกตัวเลยแก”
เมลุกพรวดกระชากสายน้ำเกลือออก มิ่งตกใจถามว่าจะทำอะไร เมไม่ตอบวิ่งอ้าวออกจากห้องไปเลย มิ่งรีบวิ่งตามไปอย่างเป็นห่วง
เมวิ่งไปถึงหน้าห้องไอซียู มิ่งตามมาร้องตะโกน “ไอ้เม...เดี๋ยว”
ปกรณ์ อิงอร อ่ำกับจำเนียรได้ยินเสียงมิ่งหันมอง เมยกมือไหว้ทุกคนถามเร็วรัว
“พี่ยชญ์เป็นยังไงบ้างคะ”
พอดีหมอเปิดประตูออกมา ปกรณ์รีบถาม “อาการคุณยชญ์เป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ”
