พรายสังคีต
ตอนที่ 13
สินวิ่งโร่ไปรายงานราตรีที่เรือนเล็กอย่างตื่นเต้นทันที
“นังผีพรายมันเก่งเรื่องเสน่ห์ รับรองครูเทิดต้องหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้นแน่”
“กูให้มึงไปขวางพี่เทิด แต่มึงกลับให้อีผีพรายยั่วยวนเขา” ราตรีจ้องสินราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“คุณราตรีใจเย็นๆก่อน”
สินรีบคลานหนี แต่ถูกราตรีจิกหัวกระชากขึ้นมาตบ สินแผดเสียงร้องลั่น ร่างสินกองกับพื้น ราตรีหิ้วหัวสินขึ้นมาคาดโทษ
“ถ้ามึงทำนอกเหนือคำสั่งอีก แม้แต่หัวมึงก็อย่าคิดจะได้คืน”
พูดจบก็โยนหัวสินทิ้ง สินรีบคลำคว้าหัวตัวเองขึ้นมาสวมที่คออย่างสั่นกลัว
ราตรีมองไปที่เรือนใหญ่ รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับยชญ์ ยิ้มร้ายพึมพำ
“ท่าทางตระกูลวิจิตรวาทินคงจะจบสิ้นเสียแล้ว...”
เวลาเดียวกันในตึกวิจิตรวาทิน จำเนียรกำลังพูดโทรศัพท์อยู่อย่างตกใจสุดขีด อุทาน “คุณยชญ์...” แล้วเป็นลม อ่ำกับรื่นรีบเข้าประคอง อ่ำร้องเรียกจำเนียรแต่จำเนียรเป็นลมไปแล้ว จึงสั่งรื่นให้รีบไปเอายาดมมา
รื่นวิ่งไปอึดใจเดียวก็เอายาดมมา อ่ำที่กำลังบีบนวดจำเนียรรีบเอายาดมรอที่จมูก ครู่เดียวจำเนียรก็รู้สึกตัว อ่ำรีบถาม
“เป็นอะไรไปแม่เนียร ใครโทร.มา” จำเนียรบอกว่าโรงพยาบาล “แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณยชญ์...หรือว่าคุณยชญ์เกิดอุบัติเหตุ?”
จำเนียรพยักหน้า ร้องไห้คร่ำครวญ “โธ่คุณยชญ์...ไม่น่าเลย”
อ่ำกับรื่นตกใจมาก
ooooooo
เทิดถูกยั่วยวนตัณหาพุ่งจนหน้ามืดซุกไซ้ดวงอย่างเมามัน พุกวิ่งตามมาเห็นใบหน้าดวงเป็นผีพรายก็ตกใจเข้าไปร้องห้าม
“อย่าพี่เทิด...หยุด!”
เทิดกำลังหน้ามืดด่าพุกว่ามาสอดทำไม หรือว่าหึงอีดวง
“เปล่านะพี่ พี่ดูดีๆ นี่มันไม่ใช่แม่ดวง นังผีร้าย... มึงแสดงตัวออกมาเดี๋ยวนี้”
พุกเข้าไปจิกพยายามกระชากดวงออก ดวงหวีดร้องให้เทิดช่วยหาว่าพุกจะข่มเหงตน
เทิดกระชากพุกออกมาต่อยจนพุกล้มลง ตะเพิดอย่างโกรธจัด
“มึงไสหัวไป แล้วอย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก”
“จนกว่าพี่กับแม่ดวงจะได้พบกัน ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“มึงอย่าบังคับกูนะไอ้พุก” เทิดจะเข้าเล่นงานพุกอีก
“เอาเลย ถ้าพี่เห็นผู้หญิงดีกว่าพี่น้องก็ทำเลย” พุกยอมตายเพื่อช่วยเทิดพ้นจากผีพราย
ผีพรายที่แปลงร่างเป็นดวงลอยหน้าท้าทายพุกอย่างสะใจ โดยไม่รู้ว่าเทิดเห็นหน้าดวงเป็นผีพรายสะท้อนที่ผิวน้ำ เทิดหันไปบีบคอผีพราย ตะคอกตาวาว
“อีนังผีชั่ว มึงหลอกกู”
ผีพรายกรีดร้องอย่างเจ็บปวดแล้วหายวับไป เทิดยืนเกร็งกำหมัดแน่น ไอดำแผ่ออกมาเหมือนจะถูกไสยดำเข้าครอบงำ พุกรีบเข้าไปจับมือพี่ชายร้องเตือนสติ
“พี่เทิด...เราต้องไปช่วยแม่ดวงนะ อย่าให้ไสยดำมันครอบงำสิพี่”
เทิดกลับมาได้สติอีกครั้ง ไอดำสลายไป เทิดหายใจโล่ง บอกพุกว่า
“ขอบใจไอ้น้องรัก แต่ถ้ากูถูกไสยดำควบคุมอีกมึงต้องจัดการกูให้เด็ดขาด” เห็นพุกอึกอัก เทิดสำทับเสียงแข็ง “รับปากกูสิ”
“ได้จ้ะ” พุกจำต้องรับคำ
ooooooo
ปกรณ์พาอิงอรกลับบ้าน พาเข้าห้องนอนให้นั่งที่เตียงแล้วตัวเองก็รีบไปหยิบยาและน้ำมาให้ อิงอรทำหน้าไม่อยากกินยา ปกรณ์บอกว่านี่เป็นยาบำรุง อรจะได้แข็งแรงขึ้น
อิงอรรับยาไปกิน ปกรณ์จึงประคองให้นอน แต่เธอจับมือเขาไว้ ปกรณ์ถามว่ามีอะไรหรือ?
“อรอยากรู้เรื่องของตัวเองในอดีตบ้างค่ะ ครูเทิดเล่าให้อรฟังถึงตอนที่เข้าใจผิดเรื่องพี่กล้ากับคุณดวงและเรื่องราวต่อจากนั้นเป็นยังไงคะ ทำไมวันถึงกลับเข้าใจพี่กล้าและพากันหนี”
“อรอยากฟังจริงๆเหรอ”
