พรหมพิศวาส

เธอเริ่มใจอ่อนแต่ยังสับสน เขาดึงเธอมาจูบบอกว่ารักเธอ ด้วยคำอ้อนวอนสารพัดในที่สุดปานตะวันใจอ่อนยอมคืนดีด้วย ปพลดีใจมากดึงเธอมาจูบอีกครั้ง เธอดันตัวเขาออกถามถึงลูกอยู่ไหน

“ทำให้ลูกเห็นสิว่าเราคืนดีกันแล้วจริงๆ”

พูดจบปพลยื่นนิ้วก้อยให้ เธอไม่ยอมเกี่ยวด้วยหาว่าเขาทำเป็นเล่นอยู่ได้ เขาไม่สนใจจับมือเธอมาเกี่ยวก้อยคืนดีกันแล้วดึงเธอมากอดและจูบอีกครั้ง มีเสียงตะวันเฮลั่นดีใจที่พ่อกับแม่คืนดีกัน

ปานตะวันหันมองตามเสียงต้องแปลกใจที่เห็นลูกเดินมากับรพีพร ยิ่งเห็นปพลไม่ตื่นเต้นที่เห็นลูกพอจะเดาอะไรออก ทั้งหมดนี่เป็นแผนการของเขาใช่ไหม เขาส่ายหน้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วย

ตะวันเห็นปานตะวันทำหน้าดุจะเอ็ดปพลรีบวิ่งไปหา

“คุณแม่จะดุคุณพ่ออีกแล้วเหรอครับ”

“เอ่อ เปล่าจ้ะ...แล้วลูกหายไปไหนมา

แม่เป็นห่วงรู้ไหมอย่าทำแบบนี้อีกนะ”

ปานตะวันดึงลูกมากอด ตะวันรายงานว่าไปอยู่กับคุณยายมา เธอหันไปต่อว่าแม่ที่ร่วมมือกับตะวันและปพลแกล้งเธอ

“มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่ลูกจะได้รู้ใจตัวเองสักที”

รพีพรนึกถึงวันที่เจอตะวันวิ่งร้องไห้มาตามถนน ท่านคว้าตัวไว้ถามว่าจะไปไหน เด็กน้อยฟ้องว่าพ่อกับแม่ทะเลาะกันอีกแล้ว แกไม่ชอบเลยไม่อยากอยู่กับพวกท่านแล้ว

รพีพรดึงตัวหลานมากอดปลอบใจ เบื่อมากที่ปานตะวันหาเรื่องทะเลาะกับปพลไม่เลิก วางแผนจะดัดนิสัยจึงโทร.ให้ปพลมาเจอกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เขาเจอตะวันอยู่กับท่าน พาลคิดว่าท่านวางแผนกับปานตะวันเอาลูกไปจากเขา ก็เลยขอยอมแพ้ ถ้าคิดว่าทำแบบนี้แล้วปานตะวันมีความสุขเชิญทั้งคู่เอาตะวันไปได้เลย

รพีพรทักท้วงไหนเขาเคยบอกท่านว่ายังรักปานตะวันอยู่ แล้วทำไมถอยง่ายๆแบบนี้

“ผมพยายามแล้วแต่ยังไงปานเขาก็ไม่ยอม ผมไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วเหมือนกัน ผมมันก็เป็นไอ้ขี้แพ้ที่ไม่เคยทำอะไรสำเร็จเลยในชีวิต”

“ฉันกับตาหนูจะช่วยคุณเอง เชื่อฉันยัยปานยังรักคุณแต่เขาต้องการแค่แน่ใจว่าคุณไม่ได้ต้องการแค่ลูก แต่ต้องการเขาเหมือนกัน คุณเคยบอกหรือเปล่าว่าต้องการเขา”

ปพลคิดว่าตัวเองทำขนาดนี้แล้วปานตะวันน่าจะรู้ รพีพรสอนว่าบางอย่างมันต้องพูดให้เข้าใจให้เธอมั่นใจว่าเขาต้องการเธอจริงๆ ตะวันเชียร์ให้พ่อสู้ๆ ปพลพยักหน้ารับคำ ก่อนสูดหายใจเข้าเรียกพลังให้ตัวเอง...

หลังปรับความเข้าใจกับปานตะวันเรียบร้อย ปพลขอโทษรพีพรสำหรับเรื่องแย่ๆที่ผ่านมาทั้งหมด และขอบคุณท่านที่ช่วยเขาในครั้งนี้ แถมยังเรียกท่านว่าแม่อีกด้วย ทั้งปานตะวันและรพีพรพากันตะลึงคาดไม่ถึง

“คุณคือคนที่คุณพ่อผมรัก คุณพ่อผมอยากให้ผมยอมรับในตัวคุณ วันนี้ก็คงมีคุณพ่อผมอีกคนที่มีความสุข ผมขอกอดคุณแทนพ่อผมได้ไหมครับ”

ปพลรอจนท่านพยักหน้าอนุญาตจึงเข้าไปสวมกอด ตะวันจัดแจงขอให้เขากอดแกบ้าง เขาเข้าไปอุ้มแกมากอด ตะวันเรียกแม่ให้มาร่วมวงกอดด้วย สามคนแม่ลูกกอดกันกลมอย่างมีความสุข รพีพรมองภาพตรงหน้าด้วยความตื้นตันใจ

ooooooo

ทันทีที่กลับถึงเมืองไทย ปพลกับปานตะวันพาตะวันมาเยี่ยมหลุมศพคุณปู่และคุณย่า

“ผมอยากจะบอกคุณพ่อว่าวันนี้ผมมีครอบครัวที่สมบูรณ์แล้ว ผมมีคนที่ผมรักอยู่ข้างๆผม คุณพ่อไม่ต้องห่วงผมแล้วนะครับ วันนี้ผมเข้าใจชีวิตมากขึ้นและผมจะดูแลครอบครัวของผมให้ดีที่สุด  แล้วคุณพ่ออยู่ที่นั่นดูแลคุณแม่ด้วยนะครับ”