พรหมพิศวาส
ตอนที่ 16
ปพลพูดไปน้ำตาคลอไปด้วย ปานตะวันจับมือเขาไว้อย่างเป็นกำลังใจให้...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน อานนท์นั่งทำงานอยู่ ปัทมาเปิดประตูผลัวะเข้ามาโดยไม่เคาะ เขาเอ็ดเธอเรื่องนี้อีกครั้ง เธอยิ้มแหยๆ ทำท่าจะหันหลังกลับเข้ามาใหม่ แต่เขาร้องเรียกไว้
“เดี๋ยว ตอนนี้คือเวลาทำงานคุณเป็นเลขาผม แต่ถ้าหมดเวลาทำงานคุณคือแฟนผม ดังนั้นนี่คือเวลาทำงานต้องทำตามกฎเข้าใจไหม”
“ค่ะ เจ้านาย”
ปัทมารับคำเสร็จกลับออกไปแล้วเคาะประตูเปิดเข้ามาใหม่อีกครั้ง
“คิวงานวันนี้ มีประชุมเรื่องแผนการตลาดตอนบ่ายโมง หลังจากนั้นมีประชุมเพลงแล้วตอนเย็นมีนัดกินข้าวเย็นกับ...แฟนค่ะ ทั้งหมดมีแค่นี้ ขอตัวนะคะ”
ปัทมารายงานจบเดินออกจากห้อง อานนท์มองตามยิ้มๆ...
ตกเย็น ขณะปานตะวันกับสวยกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ตะวันเล่นอยู่กับปัทมาไม่ห่างกันนัก
จันทนีเข้ามากระเซ้าปานตะวันถูกหวยมาหรือถึงได้จัดงานเลี้ยง เธอเห็นว่ากลับมาบ้านหลายวันแล้วยังไม่ได้อยู่พร้อมหน้ากันสักที วันนี้อยู่กันครบเธอก็เลยอยากทำอะไรสนุกๆ
อีกมุมหนึ่งของสวน ปพลอดถามอานนท์ไม่ได้นี่เอาจริงเรื่องปัทมาหรือ เพราะดูแล้วเธอไม่ใช่สเปกของเขา อานนท์แกล้งถามหรือปพลจะให้เขาชอบปานตะวัน ปพลร้องห้ามเสียงหลงว่าไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียของตน ส่วนเขาให้เตรียมตัวเป็นน้องเขยตน
อานนท์หัวเราะขำก่อนบอกว่าเขาเลิกชอบปานตะวันนานแล้ว แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ปพลทำให้เธอเสียใจอีก น้องเขยอย่างเขาจะซัดให้น่วม จังหวะนั้นปานตะวันเดินเข้ามาหา
“คุยอะไรกันอยู่คะหนุ่มๆ”
“ก็ไอ้น้องเขยตัวดีนี่สิครับจะต่อยผม...ผมว่าคุณอย่ายกน้องสาวให้มันเลยดีกว่า”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ปานเสียคนดีๆแบบคุณนนท์ให้คนอื่นไม่ได้”
ปพลโวยวายนี่เธอเห็นไอ้น้องเขยตัวแสบดีกว่าเขาอย่างนั้นหรือ อานนท์รีบตัดบทถามเธอว่าอาหารเสร็จหรือยังจะขอกินเลย เธอทำเสร็จแล้ว
ถ้าหิวก็เชิญได้เลยแล้วพาเขาไปที่โต๊ะอาหาร
ปพลรีบวิ่งไปกั้นกลางระหว่างทั้งคู่ โอบเอวปานตะวันเดินนำหน้าไปเลย อานนท์มองตามขำๆ
ooooooo
ระหว่างนั่งกินมื้อเย็นด้วยกัน ปัทมาคอยตักอาหารเอาใจอานนท์ทุกอย่าง ปพลเห็นแล้วอิจฉาสะกิดปานตะวันให้ทำอย่างนั้นบ้างแต่ไม่ใช่แค่ตักอาหารให้ เขาให้เธอป้อนอีกด้วย
ปัทมาหันมาแซวสงสัยพี่ปานจะมีลูกคนที่สองแล้วตอนนี้ อานนท์ช่วยผสมโรงแซวเขาเรียกเสียงหัวเราะเป็นที่สนุกสนาน...
หลังกินข้าวเสร็จ ปพลเข้าไปหยิบกีตาร์สีฟ้ามาชวนร้องเพลงด้วยกัน บอกปานตะวันว่าไม่ได้ฟังเธอร้องเพลงนานแล้ว ตะวันช่วยขอร้องแม่อีกแรงหนึ่งให้ร้องเพลงให้ฟัง เธอพยักหน้ารับคำ เด็กน้อยส่งเสียงเฮลั่น
“จริงๆแล้วปานว่าที่ผ่านมา พวกเราทุกคนทำอะไรเพื่อให้ใครสักคนมารัก บางทีก็ทำมากไปบางทีก็น้อยไป แต่ทุกคนก็ทำเพื่อความรักดีบ้างไม่ดีบ้าง วันนี้ปานว่าทุกคนก็มีความสุข”
ปานตะวันพูดจบ ปพลเริ่มดีดกีตาร์เพลง
“คนที่ถูกรัก”
ห่างออกมาไม่ไกลนัก รพีพรที่นั่งอยู่กับจันทนีเห็นพวกเด็กๆร้องเพลงกันอย่างมีความสุขก็พลอยสุขใจไปด้วยแต่จะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าจันทนีเลิกเข้าบ่อนสักที
“เข้ามาทั้งชีวิตจะให้เลิกมันก็ยากนะ แต่ก็เอาเถอะกูจะพยายามแล้วกัน จะว่าไปเล่นมาทั้งชีวิตก็ไม่เห็นจะรวยสักที เจ้าของบ่อนมันต้องโกงกูแน่ๆ”
“ถ้าเขาโกงก็ไม่ต้องไปเล่นสิ อยู่บ้านเลี้ยงหลานสบายจะตาย”
“เออๆ มึงนี่นะ บ่นยังกะแม่ตั้งแต่สาวยันแก่”
จันทนีบ่นพึมพำก่อนเดินออกไป รพีพรมองตามยิ้มๆ ขณะที่กลุ่มของปานตะวันก็ยังร้องเพลงด้วยกันอย่างมีความสุข
ooooooo
–อวสาน–
