พรหมพิศวาส
ตอนที่ 16
“เขาไม่ได้บอกก็เหมือนบอกแหละค่ะ วันๆก็พูดแต่จะเอาลูกไป แต่ไม่เคยคิดถึงปานเลยสักนิด เขาก็แกล้งทำดีไปอย่างนั้นแหละ ให้หนูตายใจแล้วเขาก็จะแย่งลูกไป เขาไม่เคยคิดถึงหนูไม่เคยต้องการหนู”
รพีพรเหนื่อยใจในความดื้อรั้นของปานตะวัน
ooooooo
อานนท์มาแจ้งข่าวกับปัทมาถึงบ้านว่าตะวัน หายไป ปานตะวันโทร.มาบอกเขาว่าเธอทะเลาะกับปพล หันไปอีกทีตะวันหายไปแล้ว เขาก็เลยรีบมาส่งข่าวให้รู้ ปัทมาตัดพ้อ
“พี่ปานเขาก็ดีเนอะ โทร.บอกคุณแต่ไม่โทร.บอกฉัน”
“คุณ...เวลานี้มันไม่ใช่เวลาที่คุณจะมาน้อยใจคุณปานนะ”
“แล้วคุณจะให้ฉันทำไง ไปตามหาตะวันที่ไหน จริงๆถ้าคุณห่วงขนาดนี้ไม่บินตามไปล่ะ”
“ก็จริง งั้นผมไปก่อนนะ” อานนท์พูดจบขยับจะไป จันทนีเดินเข้ามาเสียก่อนถามเขาว่ามาทำอะไร เขามาบอกข่าวเรื่องตะวันหาย จันทนีมองเหล่ต้องมาถึงบ้านเลยหรือ โทร.มาก็ได้ เขากลัวท่านกับปัทมา
จะตกใจเลยคิดว่ามาบอกด้วยตัวเองดีกว่า แต่ดูท่าแล้วคนแถวนี้คงไม่สนใจ เขาก็เลยจะกลับแล้ว
ปรายตามองปัทมา
“ไม่ต้องรีบกลับหรอกอยู่กินข้าวด้วยกันก่อน”
“คุณนนท์เขาจะรีบบินตามพี่ปานไปเกาหลีอ่ะแม่”
“จะไปทำไมไม่ต้องห่วงมันมากหรอก ตะวันมันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” จันทนีเผลอพูดแล้วนึกขึ้นได้รีบเอามือปิดปากตัวเอง ปัทมาคาดคั้น
นี่แม่รู้ใช่ไหมว่าหลานอยู่ไหน จันทนีจำใจเฉลยความจริงให้ทั้งคู่รับรู้ อานนท์ถอนใจโล่งอก รู้อย่างนี้แล้ว
ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย
ปัทมาจัดแจงไล่เขากลับในเมื่อไม่มีอะไรแล้วจะอยู่ทำไม เขาขอแค่กินข้าวด้วยสักมื้อไม่ได้เลยหรือ เธอขอร้องอย่าทำแบบนี้เธออึดอัดแล้วลุกหนี
“ฉันว่าคุณควรที่จะบอกนังปัทมันไปตรงๆนะว่าคิดยังไงกับมัน ถ้าจะปฏิเสธก็ปฏิเสธไปเลย มันทำใจไว้แล้วล่ะ เป็นฉันฉันก็อึดอัดนะที่มีผู้ชายที่
ตัวเองแอบชอบมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ คุณเป็นฝ่ายถูกรักคุณไม่รู้หรอกว่าคนที่แอบรักมันรู้สึกยังไง”
“ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะครับ ผมก็แอบรักคนอื่นมาทั้งชีวิต”
อานนท์ตัดสินใจทำตามที่จันทนีแนะนำ เข้าไปเปิดอกคุยกับปัทมา เธอไม่คุยด้วยเดินหนี เขาคว้าแขนเธอไว้ ถามว่าตัวเองผิดอะไร แค่ไม่รู้สึกแบบนั้นกับเธอ เราถึงขั้นเป็นพี่เป็นน้องกันไม่ได้เลยหรือ
เธอยอมรับว่าเป็นได้แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เธอไม่เหมือนเขา
ที่สามารถอยู่ใกล้ๆคนที่ไม่ได้รักเราได้ แถมยัง
มุ่งมั่นทำดีด้วยโดยไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะหันมารักตอบเมื่อไหร่
“แล้วจะให้ผมทำอย่างไร”
“ก็ง่ายๆ อยู่ห่างๆฉันเอาไว้ แค่นั้น ฉันตัดใจได้เมื่อไหร่ฉันจะเดินกลับไปหาคุณเอง”
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกแย่”
ปัทมาไม่คิดว่าเขาทำอะไรผิด แค่อยากให้เขาเลิกรักพี่ปานแล้วลองมองคนอื่นดูบ้าง ไม่จำเป็นต้องเป็นเธอก็ได้ ทำไมต้องจมปลักอยู่แต่กับพี่ปานทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ เขายอกย้อนถ้าเธอชอบเขาอย่างที่พูด เธอก็น่าจะรู้ว่าเป็นเพราะอะไร
เธอยืนยันว่าเธอไม่เหมือนเขา เธอไม่ยอมเสียสละความสุขของตัวเองเพื่อคนที่ไม่ได้รักเธอ และเธอเชื่อว่าพี่ปานคงดีใจถ้าได้เห็นเขามีใครสักคนที่รักเขาและเขาก็รักคนคนนั้น
ooooooo
ตั้งแต่ตะวันหายไป ปานตะวันกินไม่ได้นอนไม่หลับ หลบมานั่งบนดาดฟ้าที่พักของปพลจนดึกดื่นก็ไม่ยอมเข้าบ้าน ปพลเป็นห่วงเห็นอากาศหนาวเอาผ้ามาคลุมให้ เธอเอาผ้าคืนสั่งไม่ให้มายุ่ง แล้วผลักเขาออก
