พรหมพิศวาส
ตอนที่ 15
“กำลังเช็กอยู่ครับ ทุกสายการบิน ทุกเที่ยวบินทั้งในและนอกประเทศ”
มีเสียงมือถือของปานตะวันดังขึ้น เธอหยิบมาดูเห็นเบอร์ไม่คุ้น แต่ก็กดรับสาย ปพลโทร.มาจากเกาหลีโดยมีตะวันเล่นว่าวอยู่ไม่ไกลนัก เธอได้ยินเสียงเขาก็โวยวายทั้งน้ำตาให้เอาลูกของเธอคืนมา อานนท์เห็นท่าทางของเธอไม่สู้ดีนัก ดึงมือถือจากเธอมาคุยสายเองถามเขาว่าอยู่ไหน เขายังบอกอะไรตอนนี้ไม่ได้
“คุณปานเขาเครียดนะเว้ย ลูกเขาทั้งคนแกทำแบบนี้ได้ไง”
“ตะวันเป็นลูกของฉันเหมือนกัน...ฉันแค่จะโทร.มาบอกว่าถ้าเขายังไม่ยอมรับฉันเป็นพ่อของตะวัน ฉันก็จะไม่คืนลูกให้” พูดจบปพลวางสาย แล้วมองไปทางตะวันที่เล่นว่าวอยู่
“บางทีพ่อก็ต้องใช้ไม้แข็งกับแม่บ้าง เราจะได้กลับมาเป็นครอบครัวกันแล้วนะครับ”
ooooooo
จากการเช็กสัญญาณมือถือทำให้รู้ว่าปพลอยู่ที่เกาหลีใต้ ปานตะวันกับรพีพรขึ้นเครื่องบินเที่ยวแรกตามไป ครั้นถึงเกาหลีใต้ สองแม่ลูกตรงไปหามิสเตอร์ฮงที่โรงแรม
“ตอนนี้ทางเราได้ออกตามหาคุณปพลตามจุดที่ทางคุณรพีพรแจ้งมา แต่ก็ยังไม่พบเบาะแสเลยครับ”
เนื่องจากมิสเตอร์ฮงพูดภาษาเกาหลี รพีพรจึงต้องแปลให้ปานตะวันฟังอีกทอดหนึ่ง เธอรู้ว่ายังตามลูกไม่เจอถึงกับหน้าเครียด มิสเตอร์ฮงรับปากจะพยายามเต็มที่เพื่อตามตัวปพลกับตะวันให้เจอ...
ที่ร้านขายของชำในเกาหลีใต้ ปพลซื้อบะหมี่กับนมเสร็จหันมาเห็นตะวันยืนเกาะชั้นวางลูกอมถามว่าอยากกินหรือ จะเอาอันไหนเลือกมาได้เลยเขาจะซื้อให้ เด็กน้อยส่ายหน้า
“แต่คุณแม่ไม่ชอบให้ตะวันกิน คุณแม่บอกว่าเดี๋ยวฟันผุ”
“แต่อยู่กับคุณพ่อ ตะวันอยากกินอะไรอยากทำอะไรที่คุณแม่ไม่ให้ทำ ตะวันทำได้หมดเลย”
เด็กน้อยฉีกยิ้มกว้างดีใจสุดๆ สองพ่อลูกช่วยกันหยิบลูกอมสารพัดชนิดจนเต็มสองมือ...
ด้านปานตะวันทำทุกทางแล้วแต่ยังไม่มีวี่แววของตะวัน จึงหวังพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วย ชวนแม่ไปไหว้พระขอพรให้หาลูกเจอเร็วๆ ไหว้พระเสร็จสองแม่ลูกออกตามหาตะวันต่อ ปานตะวันเป็นกังวลไปหมดบ่นกับแม่ไม่รู้ว่าตอนนี้ลูกจะเป็นอย่างไรบ้าง จะกินข้าวหรือยังจะหิวไหม นอนหลับหรือเปล่า
รพีพรต้องปลอบเธอให้ใจเย็นๆ ตะวันอยู่กับพ่อตัวเอง เขาคงไม่ปล่อยให้ลูกลำบาก เธอโพล่งออกมาทันทีว่าเขาไม่ใช่พ่อของตะวัน
“ปาน บางทีลูกต้องยอมรับความจริงแล้วก็ลดทิฐิลงบ้าง”
“เขาทำแบบนี้กับปาน ขโมยลูกปานไป จะต้องให้ปานยอมรับอะไรอีกคะ คอยดูนะถ้าปานเจอ ปานจะพาตะวันไปอยู่ไกลๆไม่ยอมให้เขาเอาลูกไปจากปานอีกแน่ๆ”
“แล้วลูกจะต้องหนีไปอีกนานแค่ไหน เขาพ่อลูกกัน ยังไงคุณปพลก็ไม่ยอม”
“ไม่รู้ ปานไม่สนปานจะเอาลูกปานคืน ลูกของปานไม่ได้มีพ่อชื่อปพล” ปานตะวันเสียงกร้าว รพีพรมองอย่างไม่สบายใจที่ลูกไม่ยอมลดทิฐิ...
ระหว่างที่ปานตะวันกับรพีพรตามหาตะวันให้ควั่ก ปพลพาตะวันมานั่งชิงช้าที่สนามเด็กเล่น กินอมยิ้มไปแกว่งชิงช้าเล่นไปด้วยอย่างสนุกสนาน เด็กน้อยถึงกับออกปากว่าอยู่กับคุณพ่อนี่ดีจังเลย มีความสุขที่สุด
“งั้นตะวันก็ต้องรักคุณพ่อมากๆนะครับ รักมากกว่าคุณแม่ด้วยนะครับ” ปพลเห็นลูกลังเลก็พยายามติดสินบน “วันนี้คุณพ่อจะให้ตะวันกินลูกอม กินไอติมแล้วก็ดูการ์ตูนแล้วก็นอนดึกๆด้วยนะครับ”
“อืม...งั้นตะวันรักคุณพ่อมากกว่าคุณแม่นิดนึงได้ไหมครับ”
“นิดเดียวเองเหรอ” ปพลทำท่าน้อยใจ ตะวันรีบออกตัวถ้าคุณแม่รู้ แกกลัวท่านจะเสียใจ
“แล้วไม่กลัวคุณพ่อเสียใจเหรอครับ”
“อืม...งั้นวันนี้ตะวันรักคุณพ่อมากกว่าคุณแม่วันนึงก็ได้ครับ”
ooooooo
