ประกาศิตกามเทพ
ตอนที่ 12
บรรจงทนายฝั่งเหมันต์หนักใจเมื่อรู้ว่าต๋องเป็นพยานที่ไม่มีน้ำหนักเพราะรู้จักกับเหมันต์มาก่อน ทิมปลอบให้ใจเย็นเพราะผาณิตามีไม้เด็ดคือพยานคนใหม่!
เหมันต์เอะใจว่าจะเป็นพยานเท็จเพราะไม่รู้เรื่องมาก่อน แล้วก็ตามคาดเมื่อเขาไปถึงโรงพักทันก่อนที่ผาณิตาจะให้หญิงชาวบ้านที่จ้างมาให้การกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ
ผาณิตาไม่พอใจที่เหมันต์ตามมาขวาง แถมลากเธอไปคุยนอกโรงพัก
“จ้างพยานเท็จมันมีความผิดนะครับ อย่าทำแบบนี้อีก”
“แต่อาสองจ้างคนไปฆ่าพยาน เขาเล่นวิธีสกปรกก่อน สู้กับคนใจคอโหดเหี้ยมใช้วิธีตรงไปตรงมาก็ไม่มีวันชนะ”
“คุณเคยได้ยินไหม...ถ้าเราต่อสู้กับปีศาจเราต้องระวังอย่าให้กลายเป็นปีศาจไปซะเอง”
“แล้วจะให้ฉันอยู่เฉยๆยอมแพ้ไปง่ายๆหรือ”
“ผมรู้ว่าในงานของคุณการแพ้ชนะในเรื่องธุรกิจเป็นสิ่งสำคัญเพราะมันหมายถึงไม่กำไรก็เจ๊ง แต่การต่อสู้กับความถูกผิดเป้าหมายมันไม่ใช่การเป็นผู้ชนะ แต่สิ่งสำคัญคือเราจะยืนหยัดในมโนธรรมของเราได้หรือเปล่า”
คำพูดเตือนสติของเหมันต์ทำให้ผาณิตาคิดได้ สารภาพเสียงอ่อย
“ฉันยอมรับว่าใจร้อนไปหน่อย ต่อไปถ้าคิดจะทำอะไรฉันจะปรึกษานายก่อน”
เหมันต์พยักหน้ารับแกนๆ โล่งใจที่ระงับทุกอย่างทันเวลา ผาณิตาถอนใจยาวอดบ่นไม่ได้
“แต่ฉันก็ยังเสียดายอยู่ดี เราเกือบจะเอาเสี่ยสองเข้าคุกได้อยู่แล้ว”
“คุณคิดว่าเสี่ยสองจะหยุดทำชั่วหรือ เขามีแต่จะย่ามใจสร้างเวรสร้างกรรมไปเรื่อยๆ เราก็แค่รอวันที่เขาพลาด”
ผาณิตาทำหน้าเหมือนไม่เชื่อถือ พลันต้องเบิกตาโพลงเมื่อเกรียงแวะมาหาเหมันต์ถึงบ้าน
“นายเกรียง...นายมาได้ยังไง”
เกรียงไม่ทันอ้าปาก เหมันต์ก็ตอบแทน
“ผมให้เขาคอยส่งข่าวเรื่องราวในโรงงานให้ผมรู้น่ะครับ...มีอะไรหรือเกรียง”
“คุณทศครับ...เขามีท่าทีแปลกๆ วันก่อนผมก็เห็นพกมีดปอกผลไม้ วันนี้ก็เข้าห้องเก็บของหาของบางอย่าง...”
ooooooo
ข่าวจากเกรียงทำให้เหมันต์นั่งไม่ติด เช่นเดียวกับผาณิตารุดไปยับยั้งทศนาถที่มีแนวโน้มจะก่อเหตุใหญ่แบบไม่คาดฝัน แล้วก็จริงดังคาด...ทศนาถก่อเพลิงขนาดใหญ่ในห้องเก็บหนังของโรงงาน!
ทศนาถคับแค้นใจที่ถูกปราการดัดหลังและกดให้ตกต่ำที่สุดในชีวิต ตัดสินใจราดน้ำมันบนกองหนังและจุดไฟเผาให้สิ้นซากเหมือนความแค้นในใจ แต่สารเคมีในห้องก็ทำให้เกิดแรงระเบิดขนาดย่อม เพลิงลุกลามและทศนาถก็หนีไม่ทัน แพ้ภัยตัวเองนอนสลบเหมือดโดยไม่มีใครรู้เห็น
อุดมกับเหล่าคนงานกลัวไฟจะหนี เหมันต์กับผาณิตามาถึงพอดีจึงได้รู้ว่าสารเคมีอื่นๆในโรงงานจะทำให้กองเพลิงยิ่งโหมแรง เหมันต์เป็นห่วงผาณิตาสั่งเกรียงพาไปรอข้างนอก ส่วนตัวเองไปตามหาทศนาถ
