ตอนที่ 12
มนตรายอมไปแต่โดยดีพร้อมกล่องดนตรีและสมุดระบายสีของเหมวัตที่เธอใช้ดูต่างหน้าลูกชาย สมรผ่านมาทันเห็นผาณิตาจะพามนตราหนีก็พยายามยื้อไว้
“ไม่ได้นะ ถ้าอาปล่อยให้พาคุณแม่ไป พี่สองต้องโกรธอา ไม่ยอมช่วยคุณสามแล้วทศก็อาจจะเดือดร้อนไปด้วย สงสารอาเถอะนะ อาไม่อยากเสียทั้งลูกทั้งสามีไป”
“ตาลเข้าใจคุณอาค่ะ แต่ตาลก็ต้องทำหน้าที่ของตาลเหมือนกัน...ตาลขอโทษนะคะ”
สมรขวางคณะผาณิตาไม่ได้จำต้องปล่อย แต่ภารกิจพามนตราหนีก็ไม่ง่ายเมื่อจู่ๆปราการก็กลับบ้านเพราะลืมเอกสารสำคัญ ผาณิตาจึงเลือกหนีทางหลังบ้าน เปิดโอกาสให้เหมันต์จัดการถ่วงเวลากมลกับปราการ
กมลรับอาสาลงไปเอาเอกสารแทนปราการ เหมันต์ตามไปดักหน้า
“เงินที่ท่านประธานส่งเสียให้คุณเรียนจนจบไม่ได้ช่วยให้คุณสำนึกในบุญคุณท่านสักนิดเลยหรือครับ”
“แกยังไม่รู้จักท่านประธานดีเท่าฉัน เขาช่วยฉันเพื่อสอยไว้เป็นทาสทำเรื่องตุกติกที่เขาออกหน้าทำไม่ได้ ทั้งเรื่องหนีภาษี ให้เงินใต้โต๊ะพวกมีอำนาจ ใช้เล่ห์เหลี่ยมสกปรกเพื่อเอาชนะคู่แข่งธุรกิจ ฉันไม่เห็นต้องสำนึกในบุญคุณมัน”
ปราการเห็นเหมันต์ก็ลงจากรถ โต้แทนผู้ช่วยคนใหม่ว่าเหมทองคิดหาประโยชน์จากทุกคนแม้แต่หลานในไส้
“ไม่มีใครสั่งให้เราเป็นคนดีหรือคนเลวได้หรอกครับ มันขึ้นอยู่กับตัวเราเอง ความโลภต่างหากที่ทำให้เราเปลี่ยน”
เหมันต์สวนก่อนจะเริ่มถ่วงเวลาตามแผนด้วยการขอเยี่ยมมนตรา ปราการปฏิเสธเสียงแข็งจนเขาต้องแกล้งยั่ว “หรือว่าคุณคิดจะทำอะไรคุณย่าผมถึงไม่กล้าให้ผมไปหาท่าน...ระวังนะครับความลับไม่มีในโลก แม้แต่ยาพิษในร่างกายก็สามารถตรวจพิสูจน์ได้ เดี๋ยวนี้ตำรวจเก่งจะตายไป”
ooooooo