มธุรสโลกันตร์

เพชรน้ำผึ้งอ้างส่งๆ เมื่อเห็นเขาไม่พูดอะไรก็คิดเอาเองว่ามาถูกทาง “จริงๆนะจ๊ะพี่ผา...พี่ให้ฉันอยู่แต่ในบ้าน ฉันก็เบื่อก็เซ็งใช่ไหม จะให้ฉันไปช่วยพวกสมาคมเมียโจร ฉันก็ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ที่สำคัญ...พี่ก็รู้ว่าตอนนี้กระเช้ากับฉันบาดหมางกันขนาดไหน พอพี่ไม่อยู่ฉันก็กลัวจะโดนกระเช้าแอบมาเล่นงานด้วยจ้ะ”

“มีแม่ลำเจียกกับพิกุลอยู่ด้วย กระเช้าเล่นงานเธอไม่ได้หรอก”

“ก็ยังไว้ใจไม่ได้หรอกจ้ะพี่ผา เมียเก่าพี่ พี่ไม่รู้นิสัยเลยเหรอไง ฉันก็เลยอยากลองตามพี่ออกมาทำงานดูบ้างจ้ะ”

“ถ้าคิดว่าพูดแค่นี้แล้วฉันจะเชื่อ...เธอก็ดูถูกผัวตัวเองเกินไป มานี่เลย! ฉันต้องพาเธอกลับไปรับโทษ”

“อย่านะพี่ผา ออกมาตั้งไกลแล้ว ฉันจะกลับไปได้ยังไง อย่าพาฉันกลับเลยนะ”

ก้องกับรุ่งเห็นท่าไม่ดี ช่วยกล่อมภูผาให้พาเพชรน้ำผึ้งไปด้วย ภูผาอ่อนใจมาก แต่ไม่ทันตัดสินอะไรก็ต้องหาทางแก้ปัญหาเฉพาะหน้าคือด่านตำรวจที่มาสกัดจับการขนวัตถุโบราณ!

ooooooo

กระเช้ากับสมทรงแค้นใจที่พลาดโอกาสเอาคืนเพชรน้ำผึ้ง แล่นไปฟ้องเสือผันถึงบ้านแต่ต้องผิดหวังเพราะเสือเฒ่าไม่อยู่ สองสาวเลยเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ลำเจียก

“นังน้ำผึ้งมันฉวยโอกาสตอนพี่ผาออกไปทำงาน วางยานอนหลับลูกน้องพี่ผา ป่านนี้มันคงหนีเตลิดออกไปไหนต่อไหนแล้ว ถ้าพ่อเสือผันรู้เรื่องเข้าล่ะก็...มันตายแน่”

ลำเจียกรับฟังด้วยสีหน้านิ่งสงบ ก่อนย้อนถามหลานสาวที่เธอรู้จักนิสัยดี

“แล้วเอ็งมั่นใจได้ยังไงว่าลูกสะใภ้ข้าวางยานอนหลับลูกน้องไอ้ผา ของพวกนั้นจะมีสักกี่คนในหมู่บ้านที่หาได้ นอกจากข้าที่เป็นหมอสมุนไพร...ก็มีลูกของพี่ลอยที่เคยผ่านหูผ่านตาว่าต้องใช้สมุนไพรอะไรมาทำยานอนหลับ”

คำพูดรู้ทันของลำเจียกทำให้กระเช้าผงะ ใจเสียแต่ทำแหวกลบเกลื่อน

“น้ามากล่าวหาฉันได้ไง”

ลำเจียกตอกไม่ไว้หน้า “ก็เพราะสันดานเอ็งเจ้าคิดเจ้าแค้นไงอีกระเช้า สันดานชั่วได้ไม่ลืมหูลืมตา เอ็งถึงกล้าเป็นชู้กับไอ้ผจงทั้งๆที่มันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเอ็ง”

“น้าลำเจียก...ฉันไม่ได้เป็นคนร่านไปหาพี่ผจงเองนะ พี่ผจงต่างหากที่หลอกฉันว่าพี่ผาตายเพราะน้ำป่า”

“เหรอ...แค่ผัวหายไปไม่กี่วัน เอ็งก็ใช้เป็นข้ออ้างเป็นชู้กับลูกพี่ลูกน้องได้หน้าตาเฉย”

กระเช้าอับอายมากแต่ยังสวนไม่ยอมแพ้ “น้าลำเจียก! ฉันมาที่นี่เพื่อจะเตือนให้พ่อเสือผันรู้ว่านังน้ำผึ้งมันหนีไปแล้ว ฉันห่วงความปลอดภัยของทุกคนในหมู่บ้านแท้ๆ แต่น้ากลับเอาเรื่องเก่าเข้ากรุมาด่าฉันฉอดๆ คอยดูนะ...ถ้านังน้ำผึ้งไปพาตำรวจแห่มาจับพวกเราล่ะก็...น้าต้องรับผิดชอบ!”

กระแทกเสียงใส่จบก็ผลุนผลันไปพร้อมสมทรง ทิ้งลำเจียกให้มองตามด้วยสายตาเอือมระอาสุดขีด พิกุลกลับมาพอดีหลังแวะไปดูบ้านภูผาแล้วพบว่าเพชรน้ำผึ้งหายตัวไปจริงๆ

“หรือจะเป็นจริงอย่างที่พี่กระเช้าว่าคะ น้าลำเจียก”

ลำเจียกส่ายหน้า “นังน้ำผึ้งไม่มีปัญญาวางยานอนหลับลูกน้องไอ้ผาได้หรอก มีแต่นังกระเช้านั่นแหละที่ตั้งใจลอบเข้าไปทำร้ายแล้วไปเจอว่าหายตัวไปต่างหาก”