มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 8
“ไอ้เสือผา! ถ้ามึงไม่ได้เป็นลูกไอ้ผันล่ะก็ กูยอมทุ่มเงินไม่อั้นจ้างมึงมาเป็นลูกน้องคนโปรดกูไปแล้ว แต่เพราะไอ้ผันมันไม่เคยเห็นหัวพวกกู ตั้งตัวเป็นใหญ่ กดหัวพวกกูให้ยอมรับมันเป็นผู้นำ ดักดานกับความคิดเก่าๆปล้นเขากินไปวันๆ ทั้งที่อีกไม่นานอาชีพเสืออาชีพโจรก็ต้องสูญพันธุ์ ทางรอดของพวกกูเลยมีอยู่ทางเดียวคือค้าเฮโรอีน!”
จบคำก็กราดยิงอีกแล้วผละไป ภูผาที่ซ่อนตัวในน้ำนานเริ่มจะกลั้นใจไม่ไหว เกือบจะสิ้นชื่อแล้วหากเพชรน้ำผึ้งจะไม่โผล่มาช่วย กระโจนลงไปประกบปากเพิ่มอากาศในน้ำให้เขา
ooooooo
เพชรน้ำผึ้งช่วยภูผาขึ้นจากน้ำได้สำเร็จ แต่ก็ทุลักทุเลเต็มที โชคดีพวกกำนันชัชออกจากบริเวณนี้ไปนานแล้ว หม่อมหลวงสาวกับเสือหนุ่มเลยได้พักหายใจบ้าง
ภูผาไม่อยากเชื่อว่าจะรอดชีวิต แถมคนที่ช่วยก็คือเพชรน้ำผึ้ง คนสุดท้ายที่เขาคิดว่าจะเจอในสถานการณ์เช่นนี้ หม่อมหลวงสาวไม่ได้ใส่ใจอาการตกตะลึงของเขา พยุงเขาไปนั่งพิงต้นไม้และช่วยทำแผลให้
“พี่ผาคงจะเจ็บมากใช่ไหมจ๊ะ”
“หนักกว่านี้ฉันก็เคยเจอมาแล้ว”
“ยังมีหนักกว่าอีกเหรอ ถ้าฉันไม่ลงไปช่วยพี่ขึ้นมาได้ตายเป็นผีเฝ้าบึงแน่”
“ยมบาลเหม็นขี้หน้าฉัน ถึงเธอไม่กลับมา ฉันก็เอาตัวรอดได้”
“ยังไงเหรอจ๊ะ”
“ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ฟัง”
“ปากแข็ง...ถ้าไม่อยากขอบคุณฉันให้เสียเชิงชาย ไม่ต้องพูดก็ได้ แค่ยิ้มให้ฉันก็พอจ้ะ”
เพชรน้ำผึ้งไม่ถือสาคำพูดกวนประสาท ภูผาเสียอีก ที่ใจสั่น ทั้งยินดีทั้งปลื้มที่เมียกำมะลอกลับมาหาเขา เสือหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ แกล้งบอกให้เธอขยับมาใกล้และดึงตัวมากอดแน่น
“หน้าตาก็ดูฉลาดแต่ทำไมถึงทำอะไรโง่ๆแบบนี้ มีโอกาสหนีไปได้แล้วแต่กลับไม่หนี”
“ฉันไม่ได้โง่นะ ฉันก็แค่...เอ่อ...ฉันหลงทางจ้ะ เดินวนจนเมื่อยแข้งเมื่อยขาก็หาต้นตะเคียนยักษ์ไม่เจอซะที จนได้ยินเสียงปืนเสียงระเบิดลั่นป่า ฉันคิดว่าพี่น่าจะถูกรุมแน่ ฉันก็เลย...”
ท่าทางอึกๆอักๆของเธอทำให้ภูผาใจชื้น อ่านออกว่าเธออาจมีใจให้เขา รีบประกบปากจูบทันทีให้สมกับความรักและความคิดถึงที่มีให้เธอมาตลอด
“เธอพลาดแล้วล่ะที่กลับมาหาฉัน แล้วยังช่วยฉันเอาไว้อีก”
“พลาด...พลาดอะไร”
“พลาดที่เธอจะไม่ได้เจออิสรภาพอีก เพราะเธอจะต้องอยู่กับฉัน เป็นทั้งเมียและนักโทษของฉันไปแบบนี้จนกว่าฉันจะเป็นฝ่ายเบื่อแล้วปล่อยเธอไปเอง เข้าใจแล้วใช่ไหมว่าเธอพลาด!”
ooooooo
เพราะผ่านช่วงความเป็นความตายมาด้วยกันหลายครั้ง ภูผาและเพชรน้ำผึ้งจึงรู้ใจตัวเองดีว่าต่างมีความรู้สึกดีๆให้กันและกัน และการเจอกันครั้งนี้ก็ทำให้อารมณ์พลุ่งพล่านมากกว่าครั้งไหน
ภูผาหยอกล้อกับเพชรน้ำผึ้งอย่างสดชื่น แม้บาดแผลบนตัวจะทำให้เคลื่อนไหวไม่ถนัด แต่เขาก็มีความสุขทุกนาทีที่ได้อยู่ด้วยกัน เพชรน้ำผึ้งรู้สึกไม่ต่างกัน ยอมให้เขากอดจูบโดยไม่ขัดขืนหรือบ่ายเบี่ยงเหมือนเคย ทั้งเพื่ออยากเอาใจเขาและเพราะอยากตามใจตัวเองด้วย
สองหนุ่มสาวใช้เวลาร่วมกันอย่างมีความสุข กระทั่งเพชรน้ำผึ้งคิดว่าสบโอกาส จึงเปิดฉากคุยเรื่องที่ค้างคา ขอให้เขายกโทษที่เธอเกือบนำความลับของชุมโจรเสือผันไปให้ตำรวจ แลกกับบุญคุณที่ช่วยชีวิตเขาไว้
