มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 7
“เรียนตรงๆนะครับ...ไม่ใช่แค่หมวดที่สงสัยพฤติกรรมท่านรอง ระหว่างที่หมวดหายตัวไป ท่านรองมีพฤติกรรมหลายอย่างน่าสงสัย ทั้งการพยายามปิดเรื่องการตายของหมวด แล้วยังพฤติกรรมแอบติดต่อลับๆ
กับใครบางคนที่ผมเกือบตามเจออยู่แล้ว... ผมถึงได้ระแวงท่านรองมาตลอด”
จ่าเศกเล่าเหตุการณ์ที่ตนสะกดรอยสมยศถึงท่าเรือเมื่อวันก่อนแต่คลาดกันหวุดหวิด จนถึงวันนี้เขาก็ไม่รู้ว่าใครคือคนที่อีกฝ่ายนัดพบ
“หรือว่าบางทีเบื้องบนอาจจะรู้พฤติกรรมนี้ของท่านรองด้วยเลยโดนเด้งฟ้าผ่า เรียกตัวกลับด่วนแล้วปล่อยหน้าที่กวาดล้างพวกโจรให้หมวดจัดการได้อย่างเต็มที่”
“เรื่องนั้นเราไม่รู้ความจริงหรอกจ่า จนกว่าจะได้รับข้อมูลเพิ่มจากกองบัญชาการ แต่ที่แน่ๆ...ถ้าท่านรองอนุญาตให้ผมดูแลไพรวารีล่ะก็...ผมจัดให้ถึงพระเดชพระคุณพวกมันแน่!”
ooooooo
เวลาเดียวกันที่โกดังเก็บข้าวแห่งหนึ่ง... ก้องพาภูผามาตามล่าหาสารที่สมยศทิ้งไว้ให้ก่อนไปทำภารกิจพิเศษนอกไพรวารี กระทั่งเจอจดหมายบอกข่าวซุกในกระสอบข้าว
จดหมายของสมยศแจ้งข่าวเรื่องเผ่าเทพยังไม่ตาย รวมถึงภารกิจพิเศษเกี่ยวกับห่อยาเสพติดที่ภูผาเคยส่งไปให้ ซึ่งนายตำรวจหนุ่มใหญ่ต้องลงใต้ไปสืบด้วยตัวเอง
“พรรคพวกของท่านที่เป็นตำรวจตระเวนชายแดนอยู่แถบอรัญฯ ได้เบาะแสพวกค้ายาเสพติดกลุ่มหนึ่งที่อาจให้คำตอบที่เราสงสัยอยู่ ท่านเลยจำเป็นต้องรีบเดินทางไปตรวจสอบจนกว่าจะได้ข้อมูลมาเพิ่มเติม”
“อ้าว...ถ้าท่านรองไม่อยู่บัญชาการที่นี่ เท่ากับเราต้องรับมือตำรวจโดยไม่มีหางเสือน่ะสิพี่ผา”
“ท่านรองถึงได้ย้ำในจดหมายให้เราระวังตัวด้วย โดยเฉพาะหมวดเผ่าเทพ!”
ภูผาถอนใจยาวพลางคิดถึงคำเตือนของสมยศในจดหมาย...
“ภารกิจจากนี้ต่อไปอาจทำให้นายต้องเจอปัญหามากมายโดยที่ฉันอยู่ช่วยไม่ได้ เพราะการเผชิญหน้าหมวดเผ่าเทพอาจทำให้แผนการของเราล้มเหลวได้ตลอด ที่ผ่านมาฉันพยายามย้ายเขาไปที่อื่นแล้ว แต่เพราะเขารอดตายมาได้ทำให้ขวัญกำลังใจของชาวไพรวารีกลับมา นั่นก็ยิ่งทำให้ฉันไม่สามารถแตะต้องเขาได้มากไปกว่านี้”
สมยศทิ้งท้ายด้วยความเห็นใจภูผา เสือหนุ่มเข้าใจดี มีห่วงก็ก้องสมุนคู่ใจที่ล่มหัวจมท้ายภารกิจนี้ด้วยกันมานาน ก้องซึ้งใจที่ลูกพี่หนุ่มเป็นห่วงแถมอนุญาตให้เขาถอนตัวทุกเมื่อ แต่เขาตั้งใจแล้วจะกลับตัวเป็นคนดีให้ได้ และหนทางเดียวก็คือช่วยอีกฝ่ายทลายชุมโจรเสือผันให้สิ้นซาก!
ooooooo
ภูผาคิดหนักเรื่องรับมือเผ่าเทพ แต่ไม่ทันสะระตะ รุ่งก็มาแจ้งข่าวบ้านหมอยาที่ภูผาคุ้มครองโดนปล้นฆ่า!
ภูผากัดฟันแน่นด้วยความเจ็บแค้นเมื่อเห็นสภาพศพมากมายในบ้านหมอยา ก้องตามมาด้วย นิ่วหน้าสงสัยเพราะไม่เคยเห็นสีหน้าดุดันของลูกพี่หนุ่มขนาดนี้ รุ่งที่รู้เรื่องมากกว่าบอกว่าหมอยาเป็นเพื่อนเก่าของครูลอย ครูกึ่งพี่เลี้ยงที่ดูแลภูผาตั้งแต่เด็ก
ก้องคิดว่าเป็นฝีมือโจรต่างถิ่นแต่ภูผาไม่คิดเช่นนั้น รู้ดีว่าไม่มีโจรที่ไหนกล้าข้ามถิ่นแน่
