มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 5
“ผมว่าเป็นเพราะคุณได้กลับมาที่นี่ ความทรงจำเก่าๆก็เลยกลับมาทำให้คุณคิดมาก ลูกเราเขาไปสู่ภพภูมิที่ดีแล้ว เราต่างหากที่ต้องเดินหน้าต่อไป”
พูดพลางดึงภรรยามากอด ลูบหลังปลอบใจ วราพรสงบลงแต่ยังมีความหวังจะเจอชายหนุ่มคนนั้นอีก
ooooooo
สมยศตัดสินใจเล่าเรื่องดนูนายพลหนุ่มใหญ่ที่ปรึกษาพิเศษคดีเสือผันให้ภูผาฟัง โดยเฉพาะเรื่องสำคัญที่ทำให้ดนูต้องยอมวางมือจากคดีนี้เมื่อหลายปีก่อน
“หลังจากเสียลูกชาย ท่านดนูก็พาคุณหญิงวราพรเข้าพระนครเพื่อรักษาสภาพจิตใจ”
“หน้าที่การปราบปรามเสือผันเลยต้องหยุดแค่นั้นหรือ”
“ใช่ แต่ผลจากการปะทะกันตอนนั้นก็ทำให้เสือผันขาพิการไปข้างนึงอย่างที่เห็น มันกลายเป็นเสือลำบากหมดเขี้ยวเล็บไปพักใหญ่”
ภูผาพยักหน้า รู้ดีถึงสภาพขาพิการของเสือผัน “ท่านดนูคนนี้นี่เอง คนเดียวที่สามารถเอาเลือดเสือผันออกมาได้ มิน่า...การกลับมาที่นี่ของเขาถึงได้พยายามสานต่องานที่คั่งค้างให้จบ”
“ผมก็เลยพูดอะไรไม่ได้เพราะตำแหน่งของท่านค้ำคอผมอยู่”
“แต่ท่านรองควรต้องทำอะไรบ้าง ถ้าปล่อยให้ท่านดนูทำแบบนี้ต่อไป นอกจากจะช่วยคุณน้ำผึ้งกับคุณน้ำค้างไม่ได้แล้วผมอาจจะถูกเปิดโปงเมื่อไหร่ก็ได้”
สมยศนิ่งคิด ภูผาเห็นดังนั้นก็ขู่สำทับ “ถ้าท่านรองยังหวังว่าผมจะช่วยจัดการเสือผันอยู่ล่ะก็...ให้ผม
ทำงานของผมโดยไม่ต้องมีกังวลเรื่องคนของท่านเถอะ ไม่อย่างนั้นผมคงต้องหยุด”
พูดจบก็หมุนตัวจะกลับ สมยศเข้าใจสถานการณ์อีกฝ่ายดีแต่ก็อยากขอความเห็นใจด้วย
“เดี๋ยวภูผา คุณก็รู้ว่าทำไมภารกิจนี้ถึงต้องเป็นความลับ เพราะผมไว้ใจใครไม่ได้จริงๆ”
“ผมเอาชีวิตผมเดิมพันไปแล้ว ท่านรองเองก็ต้องเดิมพันด้วยเหมือนกัน!”
คำขาดของภูผาทำให้สมยศตัดสินใจไปหาดนูกลางดึกเพื่อบอกเรื่องภารกิจลับเกี่ยวกับคดีเสือผัน
“ทำไมไม่คุยพรุ่งนี้ล่ะ นี่มันดึกมากแล้วนะ”
“เพราะผมไม่อยากให้มีคนอื่นรู้เรื่องนี้...นอกจากท่านคนเดียว”
สีหน้าสมยศเคร่งเครียดจนดนูต้องยอมคุยด้วย สมยศไม่รอช้ายื่นแฟ้มข้อมูลที่ได้จากภูผาให้ดู
“ผมเพิ่งตรวจสอบข้อมูลเสร็จ มือระเบิด...คนของเสือผจงคนนี้เคยเป็นตำรวจไพรวารีมาก่อน แต่เพิ่งลาออกจากตำรวจไปไม่กี่ปีก่อนจะหันไปทำงานให้พวกนั้นเต็มตัว”
“มิน่า...ปฏิบัติการของเราถึงพลาด คงมีคนของพวกมันแทรกซึมไปทั่วไพรวารีเลยใช่ไหม”
“ครับ ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เพราะอิทธิพลกับค่าตอบแทนสูงของพวกมันทำให้เราไม่รู้ด้วยว่าสายป่านของมันยาวไปถึงข้าราชการระดับไหนบ้าง”
